Kapitel 14 JEHANES
14:1 „Löt jün Hoat nich jetrubelt zenn; jie jleewen aun Got, jleewt uk aun mie.
2 “En mienem Föda zienem Hüs zenn fäl Wöninjen; wan daut nich zoo wia, wuad ekj jünt jezaicht han. Ekj gö ne Städ reed too mäaken fe jünt.
3 “Un wan ekj gö ne Städ reed too mäaken fe jünt, woa ekj wada kömen un jünt nö mie zelfst namen; daut jie muchten doa zenn wua ekj zen.
4 “Un wua ekj han gö weet jie, un dem Waich weet jie.“
5 Tomas zäd too am, „Harr, wie weeten nich wua dü han jeist, un woo kje wie dem Waich weeten?“
6 Jeezus zäd too am, „Ekj zen de Waich, de Woarheit, un det Läwen. Kjeena kjemt nö dem Föda aus derrch mie.
7 “Wan jie mie jekjant hauden, wuad jie dem Föda uk jekjant han; un fon nü aun kjan jie am un han am jezeenn.“
8 Filipus zäd too am, „Harr, wiez ons dem Föda, un daut es jenüach fe ons.“
9 Jeezus zäd too am, „Zen ekj zoo lang met jünt jewast, un dü kjanst mie nich, Filipus? Dee waut mie jezeenn haft, haft dem Föda uk jezeenn; woo kaust dü dan zaijen, ‚Wiez ons dem Föda?“
10 “Jleew jie nich daut ekj en dem Föda zen, un de Föda en mie? De Wiad waut ekj too jünt räd, doo ekj nich aun mien äjenet räden; öba de Föda waut en mie blift deit de Woakjen.
11 “Jleewt mie daut ekj en dem Föda zen un de Föda en mie, ooda jleewt mie om de Woakjens haulwen auleen.
12 “Gauns entshieden zaij ekj too jünt, dee waut aun mie jleewt, de Woakjen waut ekj doo woat hee uk doonn; un jratre Woakjen aus dize woat hee doonn, wielt ekj gö nö mienem Föda.
13 “Un wautema jie fräujgen en mienem Nömen, daut woa ekj doonn, daut de Föda mucht feharrlicht woarren en dem Zän.
14 “Wan jie irrjentwaut en mienem Nömen fräujgen, daut woa ekj doonn.
15 “Wan jie mie leewen, hoolt miene Jebooten.
16 “Un ekj woa dem Föda bäden, un hee woat jünt un aundrem Halpa jäwen, daut hee mucht fe’ema met jünt bliewen;
17 “de Jeist fon Woarheit, wäm de Welt nich kaun kjrian, wielt dee zit am nich un kjant am nich; öba jie kjann am, wiels hee blift en jünt.
18 “Ekj woa jünt nich Weizen löten; ekj woa nö jünt kömen.
19 “Un kjlienet stootsje lenja un de Welt woat mie nich meeja zeenn, öba jie woarren mie zeenn. Doawäajens daut ekj läw, woa jie uk Läwen.
20 “Aun däm Dach woa jie weeten daut ekj en dem Föda zen, un jie en mie, un ekj en jünt.
21 “Dee waut miene Jebooten haft un dee helt, daut es dee waut mie leewt. Un dee waut mie leewt woat jeleewt zenn fon mienen Föda, un ekj woa am leewen un mie zelfst öpenboaren too am.
22 Jüdus (nich Iskoariejot) zäd too am, „Harr, woo es daut daut dü die zelfst woasht öpenboaren too ons, un nich too de Welt?“
23 Jeezus autwuad un zäd too am, „Wan irrjent eena mie leewt, dee woat mien Wuat hoolen; un mien Föda woat am leewen, un wie woarren nö am kömen un ons Tüs met am mäaken.“
24 “Dee waut mie nich leewt helt miene Wiad nich; un det Wuat waut jie hiarren es nich mient öba dem Föda zient, dee mie shekjt.
25 “Dize Dinja ha ekj too jünt jezaicht wielt ekj bie jünt wia.
26 “Öba de Halpa, de Heilja Jeist, wäm de Föda woat shekjen en mienem Nömen, dee woat jünt aule Dinja liarren, un jünt aule Dinja toom Jedaichnis brinjen waut ekj too jünt zäd.
27 “Fräd löt ekj met jünt, miene Fräd jäw ekj jünt; ekj jäw nich nö jünt zoo aus de Welt jeft. Löt jün Hoat nich jetrubelt zenn, un löt daut nich angst zenn.
28 “Jie han mie jehiat too jünt zaijen, ‘Ekj gö waich un köm trigj nö jünt.’ Wan jie mie leewen, wuad jie jünt freijen wielt ekj zäd, ‚Ekj gö nö mienem Föda,‘ dan mien Föda es jrata aus ekj.
29 “Un nü ha ekj jünt daut jezaicht eeja daut kjemt, daut wan daut kjemt, daut jie muchten jleewen.
30 “Ekj woa nich lenja fäl met jünt räden, dan de Harrsha fon dize Welt kjemt, un hee haft nusht en mie.
31 „Öba daut de Welt mucht weeten daut ekj dem Föda leew, un zoo aus de Föda mie Jeboot jejäwt haft, zoo doo ekj. Stöt op, löt ons fon hia gönn.