Kapitel 20 JEHANES
20:1 Nü aun dem iashten Dach fon de Wäakj jinkj Marieja Magdaleena nö det Grauf, wielt daut noch diesta wia, un zach daut de Steen wia worrden waich jenömen fon det Grauf.
2 Dan rand zee un kjeem nö Ziemon Peetrus, un nö dem aundrem Jinja, wäm Jeezus leewd, un zäd too ent, “Zee han dem Harrn waich jenömen un wie weeten nich wua zee am han hanjelaicht.”
3 Doawäajens jinkj Peetrus rüt, un de aundra Jinja, un zee jinjen nö det Grauf.
4 Dan randen zee beid, un de aundra Jinja rand Peetrus febie, un kjeem det iashte nö det Grauf.
5 Un hee büach zikj döl un kjikjt nen, un zach de Leinseichne Kjleeda doa ligjen; doch jinkj hee nich nen.
6 Dan kjeem Ziemoon Peetrus, foljd am, un jinkj en det Grauf nen; un hee zach de Leinseichne Kjleeda doa ligjen,
7 un det Haundüak waut rom zienem Kop jewast wia, nich met de Leinseichne Kleeda ligjen, öba toop jelaicht en ne Städ bie zikj zelfst.
8 Dan kjeem de aundra Jinja, dee doa det iashtet nö det Grauf wia jekömen, un jinkj uk nen; un hee zach un jleewd.
9 Dan bot nü too wisten zee de Shreft nich daut hee must opstönn fon de Doodes.
10 Dan jinjen de Jinja wada waich nö äare äjene Heims.
11 Öba Marieja stunt büten bie det Grauf un hield, un aus zee hield, büach zee döl un kjikjt en det Grauf nen.
12 Un zee zach twee Enjeln en wit zeten, eena bie dem Kopp, un de aundra bie de Feet, wua Jeezus zienem Kjarrpa jeläajen haud.
13 Dee zäden too arr, “Frü, wuarom hiels dü?” Zee zäd too ent, “Wiels zee han mienem Harrn waich jenömen, un ekj weet nich wua zee am han hanjelaicht.”
14 Nü aus zee dit jezaicht haud, wonk zee om un zach Jeezus doa stönn, un wist nich daut daut Jeezus wia.
15 Jeezus zäd too arr, “Fru, wuarom hiels dü? Wäm zäkjst dü?” Zee docht hee wia de Goadna, un zäd too am, “Harr, wan dü am hast waich jedräacht, zaij mie wua dü am han jelaicht hast, un ekj woa am waich nämen.“
16 Jeezus zäd too arr, “Marieja!” Zee wonk om un zäd too am, ”Rabonie!”, daut es too zaijen, „Liara“.
17 Jeezus zäd too arr, “Hia op met mie faust hoolen,, dan ekj zen noch nich nop jefoarren nö mienem Föda; öba gö nö miene Breeda un zaij too ent, “Ekj foa nop nö mienem Föda un nö jünem Föda, un nö mienem Got, un nö jünem Got.”
18 Marieja Magdeleena Kjeem un fetald de Jinja daut zee dem Harrn jezeenn haud, un daut hee haud dize Dinja jezaicht too arr.
19 Don, dem zelfstjen Dach seöwust, wielt daut de iashta Dach fon de Wäakj wia, aus de Däaren too wiarren wua de Jinja fezaumelt wiarren fe Forrcht fe de Jüden, Kjeem Jeezus un stunt en äare med, un zäd too ent, “Fräd met jünt.”
20 Aus hee dit jezaicht haud, wees hee ent ziene Henj un ziene Zied. Dan wiarren de Jinja froo aus zee dem Harrn zajgen.
21 Dan zäd Jeezus too ent wada, “Fräd too jünt! Zoo aus de Föda mie shekjt, zoo shekj ekj jünt.
22 Un aus hee dit jezaicht haud, ödemd hee op ent, un zäd too ent, „Nämt dem Heiljen Jeist.
23 “Wan jie irrjent wäm de Zinden fejäwen, dee zenn fejäft; wan jie de Zinden fon irrjent wäm trigj hoolen, dee zenn trigj jehoolen.“
24 Nü Tomas, dee Swilinkj, eena fon de twalw, wia nich met ent aus Jeezus kjeem.
25 De aundra Jinja zäd doawäajens too am, “Wie han dem Harrn jezeenn.“ Dan zäd hee too ent, “Büta ekj en ziene Henj de Näajelstäda zee, un mien Finja en de Näajel Laicha laij, un miene Haunt en ziene Zied laij, woa ekj nich jleewen.“
26 Nö acht Däujgel wiarren ziene Jinja wada benen, un Tomus met ent. Jeezus kjeem, de Däaren wiarren too, un stunt en äare med un zäd, „Fräd zie met jünt!“
27 Dan zäd hee too Toomas, “Räkj dienem Finja häa, un kjikj nö miene Henj; un räkj diene Haunt häa, un laij dee en miene Zied. Zie nich ungloowsh, öba gloowsh.”
28 Un Toomas auntwuad un zäd too am, “Mien Harr un mien Got!”
29 Jeezus zäd too am, “Toomas, wiels dü mie jezeenn hast jleewst dü. Jezäajent zenn dee waut mie nicht jezeenn han un doch han jejleewt.
30 Un werrkjlich Jeezus deed fäl aundre Täkjens en de Jäajenwuat fon de Jinja, waut nich en dit Büak jeshräwen zenn;
31 öba dize zenn jeshräwen daut jie muchten jleewen daut Jeezus de Kjristus es, de Zän fon Got, un daut de Jleewende muchten Läwen han en zienem Nömen.