8:1  Öba Jeezus jinkj nö dem Oliewen Boach.

2 Nü tiedich semorrjes kjeem hee wada en dem Tempel nen, un aule Menschen kjeemen nö am; un hee zaut döl un liad ent.

3 Dan brochten de Shreftjeliade un Foarrizäja ne Frü nö am waut jejräpen wia en de Eehezind. Un aus zee arr hauden en äare med jezat,

4 zäden zee too am, „Liara, dize Frü worrt jejräpen en de Eehezind, kjraikt en de Döt.

5  “Nü Moozes, en det Jezats, beföl ons daut zoone zul Jesteenicht woarren. Öba waut zaichst dü?“

6. Dit zäden zee am auftooprowen, daut zee muchten waut han am fäa too beshuljen. Öba Jeezus bekjt zikj döl un shreef op de Iad met zien Finja, aus wan hee nich hiad.

7 Un aus zee aunhilden met am fräujgen, hoof hee zikj zelfst op un zäd too ent, „Dee waut önen Zind mank jünt es, löt däm det iashte un Steen nö arr shmieten.”

8 Un hee bekjt zikj wada döl un shreef op de Iad.

9 Öba dee waut daut hiaden, fekläacht fon äarem Jewesen, jinjen rüt eena bie eenem, fon dem elsten zoogoa bot dem latsten. Un Jeezus wia auleen jelöten, un de Frü en de med.

10 Aus Jeezus zikj haud opjehöwen un hee zach kjeenem aus de Frü, zäd hee too arr, „Frü, wua zenn dee waut die fekläujgden? Haft kjeena die fedaumt?“

11  Zee zäd, „Kjeena, Harr.“ Un Jeezus zäd too arr, „Ekj doo die uk nich fedaumen; gö un Zindij  nich meeja.“

12 Dan räd Jeezus wada met ent un zäd, „Ekj zen det Licht fon de Welt. Dee waut mie folcht woat nich en dem Diesterrn gönn, öba det Licht fon det Läwen han.“

13 Dan zäden de Foarizäja too am, „Dü draichst Seichnis fon die zelfst; dien Seichnis es nich zoo.“

14 Jeezus auntwuad un zäd too ent, „Wan ekj zoogoa fon mie zelfst seij, mien Seichnis es zoo, dan ekj weet wua ekj häa zen un wua ekj han gö; öba jie weeten nich fon wua ekj köm un wua ekj han gö.

15 “Jie rechten nö dem Fleesh nö; ekj recht kjeenem.

16 “Un doch, wan ekj recht, mien Jerecht es zoo; dan ekj zen nich auleen, öba ekj zen met dem Föda dee mie shekjt.“

17 “Daut es jeshräwen en jün Jezats daut daut Seichnis fon twee Menschen es zoo.“

18 “Ekj zen eena waut Seichnis draicht fon zikj zelfst, un de Föda waut mie shekjt draicht uk Seichnis fon mie.”

19 Dan zäden zee too am, „Wua es dien Föda?“ Jeezus auntwuad, „Jie kjann nich mie ooda mienem Föda. Wan jie mie jekjant hauden, wuad jie mienem Föda uk jekjant han.”

20 Dize wiad räd Jeezus en det Goteskaushüs, aus hee en dem Tempel liad; un kjeena läd Henj op am dan ziene Stund wia noch nich jekömen.

21 Dan zäd Jeezus wada too ent, „Ekj gö waich, un jie woarren mie zäkjen, un woarren en jüne Zind  stoawen. Wua ekj han gö, kje jie nich han kömen.”

22 Dan zäden de Jüden, „Woat hee zikj zelfst Doot mäaken, wiels hee zaicht, ‚Wua ekj han gö kje jie nich han kömen‘?“

23 Un hee zäd too ent, „Jie zenn fon unjen; ekj zen fon böwen. Jie zenn fon dize Welt; ekj zen nich fon dize Welt.

24 “Doawäajens zäd ekj too jünt daut jie woarren en jüne Zind stoawen; dan wan jie nich jleewen daut ekj hee zen, woa jie en jüne Zind stoawen.“

25 Dan zäden zee too am, „Wäa best dü?” Un Jeezus zäd too ent, „Kraikt dee waut ekj too jünt ha jezaicht fon dem Aunfank.

26 “Ekj ha fäl too zaijen un too rechten fon jünt, öba dee waut mie shekjt es woa; un ekj räd too de Welt de Dinja waut ekj jehiat ha fon am.”

27  Zee festunden nich daut hee too ent räd fon dem Föda.

28 Dan zäd Jeezus too ent, „Wan jie dem Menschenzän ophäwen, dan woa jie weeten daut ekj dee zen, un daut ekj nusht doo fon mie zelfst; öba zoo aus de Föda mie jeliat haft, dize Dinja räd ekj.”

29 “Un dee waut mie shekjt es met mie. De Föda haft mie nich auleen jelöten, dan ekj doo ema daut waut am jefelt.“

30 Aus hee dize Wiad zäd, jleewden fäle aun am.

31 Dan zäd Jeezus too de Jüden waut jleewden, „Wan jie en mien Wuat bliewen, ze jie werrkjlich miene Jinja.

32 “Un jie woarren de Woarheit weeten, un de Woarheit woat jünt frie mäaken.“

33 Zee auntwuaden am, “Wie zenn Abraham ziene Nökömenshoft, un zenn nienich fesklöwt jewast too irrjenteenem. Woo kaust dü zaijen, ‚Jie woarren frie jemäakt woarren?“

34 Jeezus auntwuad ent, “Gauns  entshieden zaij ekj too jünt, wäa‘ema Zind deit es un Sklow fon Zind.

35 “Un un Sklöw blift nich fe’ema en det Hüs, öba un Zän blift fe’ema.

36 “Doawäajens, wan de Zän jünt frie mäakt, zel jie werrkjlich frie zenn.

37 “Ekj weet daut jie Abraham ziene Nökömenshoft zenn, öba jie fezäkjen mie Doot too mäakjen, wiels mien Wuat haft kjeene Städ en jünt.

38 “Ekj räd waut ekj jezeenn ha met mienem Föda, un jie doonn waut jie jezeenn han met jünem Föda.“

39 Zee auntwuaden un zäden too am, „Abraham es ons Föda.“ Jeezus zäd too ent, „Wan jie Abraham ziene Kjinja wiarren wuad jie Abraham ziene Woakjen doonn.

40 “Öba nü fezäkj jie mie Doot too mäaken, un Maun waut jünt de Woarheit fetalt haft waut ekj fon Got hiad. Dit deed Abraham nich.”

41 “Jie doonn de Döten fon jünem Föda.” Dan zäden zee too am, „Wie wiarren nich fon Hürarie jebooren; wie han een Föda, Got.“

42 Jeezus zäd too ent, „Wan Got jün Föda wia, wuad jie mie leewen, dan ekj kjeem rüt un kjeem fon Got; un kjeem uk nich fon mie zelfst, öba hee shekjt mie.

43 “Wuarom festö jie miene Räd nich? Doawäajens daut jie nich nö mien Wuat horrchen.

44 “Jie zenn fon jünem Föda, de Diewel, un dem Janka fon jünem Föda wel jie doonn. Hee wia un Merrda fon dem Aunfank, un steit nich en de Woarheit, wiels doa es kjeene Woarheit en am. Wan hee un Läj rädt, rädt hee fon zien äjenet, dan hee es un Läajna un de Föda doafon.

45 “Öba doawäajens daut ekj jünt de Woarheit zaij, jleew jie nich aun mie.

46 “Wäa fon jünt kaun mie fon Zind fekläujgen? Un wan ekj jünt de Woarheit zaij, wuarom jleew jie mie nich?

47 “Dee waut fon Got es hiat Got ziene Wiad; doawäajens doo jie nich hiarren, wiels jie zenn nich fon Got.“

48 Dan auntwuaden de Jüden un zäden too am, „Zaij wie raicht daut dü un Zamarieta best un hast un Diewel?“

49 Jeezus auntwuad, “Ekj ha nich un Diewel; öba ekj Ia mienem Föda, un jie oniarren mie.

50 “Un ekj zäkj nich miene äjene Ia; doa es eena waut zäkjt un recht.

51 Gauns entshieden zaij ekj too jünt, wan irrjent eena mien Wuat helt dee woat nich dem Doot zeenn.“

52 Dan zäden de Jüden too am, „Nü weet wie daut dü un Diewel hast! Abraham es Doot, un de Profeeten; un dü zaichst, ‚Wan irrjent eena mien Wuat helt dee zaul nienich dem Doot shmaikjen.

53 “Best dü jrata aus ons Föda Abraham, dee Doot es? Un de Profeeten zenn Doot. Wäm mäakst dü die üt too zenn?“

54 Jeezus auntwuad, “Wan ekj mie zelfst Ia, miene Ia es nusht. Daut es mien Föda dee mie iat, fon wäm jie zaijen hee es jün Got.

55 “Doch ha jie am nich jekjant, öba ekj kjan am. Un wan ekj zaij, ‚Ekj kjan am nich,‘ zul ekj un läajna zenn zoo aus jie; öba ekj kjan am un hool zien Wuat.

56 “Jün Föda Abraham freid zikj mienem Dach too zeenn, un hee zach un wia froo.“

57 Dan zäden de Jüden too am, „Dü best noch nich feftich Joa oolt, un dü hast Abraham jezeenn?“

58 Jeezus zäd too ent, „Gauns entshieden zaij ekj too jünt, eeja Abraham wia, zen ekj.“

59 Dan noomen zee Steena op toom nö am shmieten; öba Jeezus festüak zikj zelfst un jinkj üt dem Tempel rüt, un derrch äare med, un jinkj zoo febie.