1:1 Enzoofäl aus fäle han en de Haunt jenömen de Jeshicht en orrdning too stalen fon dee Dinja waut errlfelt zenn mank ons,

2 kjraikt zoo aus dee waut fon dem Aunfank aun met äare Üajgen seijden un Deena wiarren fon det Wuat waut ons äwajäwt wia,

3  sheen daut goot too mie uk, wielt ekj folkömendet Festentnis haud fon aule Dinja gauns fon dem Aunfank aun, die ne orrdlinje Räakninj too shriewen, zeeja stötlicha Te’ofilus,

4  daut dü muchst de Zechaheit weeten fon de Dinja en waut dü best unjarecht worrden.

5  Doa wia en de Daujgel fon Herödus, de Kjenich fon Jüdäja, un wessa Priesta dee heet Zakariejus, fon de Deeling fon Abiejah. Ziene Frü wia fon de Daichta fon Aron, un äa Nömen wia Elizabet.

6 Un Zee wiarren beid jeraicht ferr Got, un jinjen en aul de Jebooten un en de Orrdnungen fon dem Harrn wiarren zee önen shult.

7 Öba zee hauden kjeen Kjint, wiels Elizabet wia onfruchtboa, un zee wiarren beid hüach en Joarren.

8  Zoo wia daut dan, daut aus hee deend aus Priesta ferr Got en de Orrdning fon ziene Deeling,

9 nö de Zitenlia nö dem Priesta’aumt nö, fol de Los op am Weirüak too brenn en dem Tempel fon dem Harrn.

10 Un de gaunse Shoa fon de Menschen bäden büten too de Stund fon det Weirüak.

11  Dan kjeem un Enjel fon dem Harrn, un stunt aun de raichte zied fon dem Aultoa.

12  Un aus Zakariejus am zach, wia hee jetrubelt, un Forrcht fol op am.

13 Öba de Enjel zäd too am, „Zie nicht angst, Zakariejus, dan dien Jebäd es jehiat; un diene Frü Elizebet woat un Zän dräujgen, un dü zaust zienem Nömen Jehanes nann.

14 “Un dü woasht Freid han un un Jejübel, un fäle woarren freid han bie zienem jeburrt.

15 “Dan hee woat groot zenn en dem Harrn zienem Zecht, un woat nich Wien ooda stoakjen Drinkj drinkjen. Hee woat uk jefelt zenn met dem Heiljen Jeist, zoogoa fon ziene Muta äa Lief.

16 “Un hee woat fäle fon de Kjinja fon Iesra’eel nö dem Harrn äa Got dreijen.

17 “Hee woat uk ferr am gönn en dem Jeist un Krauft fon Eelieja, ‚toom de Hoaten fon de Födash nö de Kjinja dreijen,‘ un de Onjehuarzome nö de Weisheit fon de Jeraichte, toom ne Menschheit reed mäakjen fe dem Harrn.”

18 Un Zakariejus zäd too dem Enjel, „Woo zaul ekj dit weeten? Dan ekj zen un oola Maun, un miene Frü es öl hüach en Joarren.”

19 Un de Enjel autwuad un zäd too am, „Ekj zen Gabriejel, dee doa en Got ziene jäajenwuat steit, un wia jeshekt toom too die räden un toom dize Goode Norecht brinjen.

20 Öba zeejemol, dü woasht stom zenn un woasht nich kjenn räden bot dem Dach daut dize Dinja pesiarren, wiels dü jleewzd nich miene Wiad waut woarren errfelt woarren en äare äjene Tiet.“

21  Un de Menschen lüaden nö Zakariejus, un staunden daut hee zoo lang shlüad en dem Temple.

22 Öba aus hee rüt kjeem, kun hee nich too ent räden; un zee fenoomen daut hee haud un Fäashien jezeenn en dem Temple, dan hee wonk nö ent, un bleef Stom.

23 Un daut wia zoo, daut zoo feks aus de Däujgel fon zienem Deenst jefoadicht wiarren, daut hee feleet nö zien äjenet Hüs.

24  Nü nö dee Däujgel worrt Elizabet ziene Frü shwanga; un zee festüak zikj fief Moonat, un zäd,

25 “Zoo haft de Harr fehaundelt met mie, en de Däujgel aus hee nö mie kjikjt, om miene Beshuldjunk Waich too nämen mank de Menschen.”

26 Nü en de zaste Moonat worrt de Enjel Gabriel jeshekjt bie Got nö ne Staut en Galiläja dee heet Natsaret,

27 nö ne Junkfrü waut en Felafnis wie met un Maun wäms Nömen Jösef wia, fon det Hüs fon Dawied. De Junkfrü äa Nömen wia Marieja.

28 Un aus zee wia nen jekömen, zäd de Enjel too arr, „Frei die, hüach Bejnädichste, de Harr es met die; jezäajent best dü mank Frülied!“

29  Öba aus zee am zach, wia zee jetrubelt äwa waut hee zäd, un docht waut fone zorrt Gruss dit wia.

30  Dan zäd de Enjel too arr, „Zie nicht angst, Marieja, dan dü hast Jnöd jefungen met Got.

31  “Un zeejemol, dü woasht emfangen en dienem Lief un woasht un Zän dräujgen, un dü zaust zienem Nömen Jeezus nann.

32  “Hee woat groot zenn, un woat de Zän fon dem Hechsten heeten; un de Harr Got woat am dem Troon fon zienem Föda Dawied jäwen.

33  “Un hee woat fe’ema äwa det Hüs fon Jakob Harrshen, un fon zien Rikj woat doa kjeen Enj zenn.“

34  Dan zäd Marieja too dem Enjel, „Woo kaun dit zenn, wiels ekj kjan nich un Maun?“

35 Un de Enjel autwuad un zäd too arr, „De Heilja Jeist woat op die kömen, un de Krauft fon dem Hechsten woat un Shauten äwa die doonn; doawäajens, uk, dee Heilja waut zaul jebooren woarren woat de Zän fon Got jenant woarren.”

36 “Nü werrkjlich, Elizabet, diene aunjehiaje haft uk un Zän emfangen en äat oolet Ela; un dit es nü de zasde Moonat fe arr, dee doa Onfruchtboa jenant wia.

37 “Wiels met Got es nusht onmäajlich.“

38 Dan zäd Marieja, „Zeejemol, de Deenarin fon dem Harrn! Löt daut too mie woarren nö dien Wuat nö.“ Un de Enjel feleet fon arr.

39 Nü Marieja stunt op en dee Däujgel un jinkj shwind en de Boaj jäajent, nö ne Staut en Judäa,

40 un jinkj en det Hüs fon Zakarieja nen un jreest Elizabet.

41 Un daut pesiad, aus Elizabet Marieja äarem Gruss hiad, daut daut Babe hupst en äarem Lief; un Elizabet wia jefelt met dem Heiljen Jeist.

42 Dan räd zee loos met ne lüde Stem un zäd, „Jezäajent best dü mank Frülied, un jezäajent es det Frucht fon dienem Lief!

43 “Öba wuarom es mie dit jelöten, daut de Muta fon mienem Harrn zul nö mie kömen?

44 “Dan werrkjlich, zoo feks aus ekj de Stem fon diene Grus hiad en miene Uarren, hupst det Babe fe freid en mienem Lief.

45  “Jezäajent es dee waut doa jleewd, dan doa woat ne Errfelunk zenn fon dee Dinja waut arr jezaicht wiarren fon dem Harrn.

46  Un Marieja zäd:

“Miene Zeel fejratat dem Harrn,

47      Un mien Jeist haft zikj jefreit en Got

mienem Heilant.

48      Dan hee haft dem läajen Toostaunt fon

ziene Deenarin aunjezeenn;

Dan zeetemol, fon nü aun woarren aule

Jeneratsjoonen mie jezäajent nann.

49      Dan dee waut doa mechtich es haft groote

Dinja Jedönn fe mie,

Un Heilich es zien Nömen.

50      Un ziene Boarrmherrtsichkjeit es op dee

waut am ferrchten fon Jeneratsjoon

bot Jeneratsjoon.

51      Hee haft Krauft jewäzen met zienem Oam;

Hee haft de Stolte fespreet en de

Enbildjungen fon äare Hoaten.

52      Hee haft de Mechtje rauf jezat fon äare

Troons,

Un de läaje hüach  jehöwen.

53      Hee haft de hungaje jefelt met goode Dinja,

Un de Rikje haft hee ladich Waich jeshekjt.

54      Hee haft zienem Deena Iesra’eel jeholpen,          En de Erinerunk fon ziene

Boarrmherrtsichkjeit.

55      Zoo aus hee räd too onze Födash,

Too Abraham un zien Zöt fe’ema.”

 

56 Un Marieja bleef doa fe dree Moonat, un jinkj trigj nö äat Hüs.

57  Nü Elizebet äare fole Tiet kjeem toom aufleewerrn, un zee brocht un Zän fäa.

58 Aus äare Nöbash un Jeshwista hiaden woo de Harr arr Errboarrmunk jewäzen haud, freiden zee zikj met arr.

59 Zoo wia daut dan aun dem achten Dach daut zee kjeemen det Kjint too beshnieden; un zee wuaden am han jenant bie dem Nömen fon zienem Föda, Zakariejus.

60  Öba de Muta auntwuad un zäd, „Nä; hee zaul Jehanes jenant woarren.“

61 Öba zee zäden too arr, “Doa es kjeena mank dien Frintshoft waut bie disem Nömen jenant es.“

62 Zoo müaken zee Täkjens too zienem Föda, waut hee am wuad welen jenant han.

63 Un hee früach nö waut toom shriewen, un shreef un zäd, “Zien Nömen es Jehanes.” Dan staunden zee aula.

64  Fuatsopdestäd worrt zien Mül opjemäakt un ziene Tung worrt loos, un hee räd, un preizd Got.

65  Dan kjeem doa Forrcht äwa aul dee waut doa rom wönden; un aul dize Zaijen worrden nöfetalt derrch aul det Boach Launt fon Judäa.

66  Un aul dee waut dee hiaden hilden dee en äare Hoaten un zäden, „Waut fone zorrt kjint  woat dit zenn?“ Un de Haunt fon dem Harrn wia op am.

67  Nü zien Föda Zakariejus wia jefelt met dem Heiljen Jeist, un profetseid un zäd,

68      “Jezäajent es de Harr Got fon Iesra’eel,

Dan hee haft ziene Menschen bezocht

un friejekoft,

69      Un haft un Hoorrn fon de Radunk fe ons

opjerecht

En det Hüs fon zienem Deena Dawied,

Zoo aus hee räd derrch det Mül fon ziene                                                 heilje Profeeten,

Waut doa zenn jewast fon dem

Aunfank fon de Welt.

71      Daut wie zulen jeradt zenn fon onze Fiend

Un fon de Haunt fon aul dee waut ons

hausen,

72      Toom de Errboarrmunk eewen waut

fespräaken wia too onze Födash,

Un toom zienem heiljen Bunt aun dem

Denkj hoolen.

73      Dem Eit waut hee jeshwuarren haud too                                                  onzem Föda Abraham:

74      Toom ons daut jäwen daut wie,

Wiels wie jeradt zenn fon de Haunt fon

onze Fiend,

Muchten am deenn önen Forrcht,

75      En heilichkjeit un jeraichtichkjeit ferr am

aul de Daujgel fon ons Läwen.

76      “Un dü, Kjint, woasht de Profeet fon dem

Hechsten heeten;

Dan dü woasht ferr det Jezecht fon dem

Harrn gönn toom ziene Wäaj reed

mäaken,

77      Toom Wisenshoft fon de Zeelichjkeit

nö ziene Menschen jäwen

Derrch Feseijunk fon äare Zinden,

78 Derrch de behutzome Errboarrmunk fon                 ons Got,

Met woone de Dachsprinkj fon böwen ons

bezocht haft;

79      Toom Licht jäwen too dee waut en dem

Diesterrn zauten un en dem Shauten fon

dem Doot,

Toom onze Feet en dem Waich fon Fräd

nen leiden.

 

80  Zoo wos det Kjint un worrt stoakj en dem Jeist, un wia en de Wusten bot dem Dach fon ziene Öpenboarunk too Iesra’eel.