11:1 Nü daut kjeem zoo rom aus hee en ne wese Städ bäden deed, aus hee ophiad, daut eene fon ziene Jinja too am zäd, „Harr, lia ons woo too bäden, zoo aus Jehanes uk ziene Jinja liad.”

2  Dan zäd hee too ent, “Wan jie bäden, zaicht:

 

Ons Föda en dem Himel,

Löt dienem Nömen jeheilicht woarren.

Löt dien Kjenichjrikj kömen.[1]

Löt dienem Welen Jedönn woarren op

Iaden zoo aus en dem Himel.

3         Jef ons Dach bie Dach ons Dachdäachlichet

broot.

4         Un fejef ons onze Zinden,

Dan wie fejäwen jieda‘eenem waut ons

shuldich es.

Un leid ons  nich en Fezäkjunk,

Öba rad ons fon dem Beezen.[2]

 

5  Un hee zäd too ent, “Woont fon jünt haft un Frint, un jeit nö am de nacht un zaicht too am, “Frint, lie mie dree Bulkjes;

6  ‘dan mien Frint es jekömen nö mie op ziene Reiz, un ekj ha nusht ferr am too zaten‘;

7  “un fon benen woat hee zaijen, ‘Doo mie nich trubeln; de Däa es nü too, un miene Kjinja zenn met mie en det Bad; ekj kaun nü nich opstönn un nö die jäwen‘?

8  “Ekj zaij too die, wan hee uk nich wuad opstönn am too jäwen wiels hee zien Frint es, doch wiels hee zoo aunhoolent es woat hee opstönn un am zoo fäl jäwen aus am fält.

9  “Zoo zaij ekj too die, fräujg un daut woat die jejäwt woarren; zäkj un dü woasht finjen; Klop aun, un daut woat öp jemäakt woarren too die.

10  “Dan wäa’ema fraicht kricht, un dee wäa zäkjt finkt, un too däm waut putat woat daut öp Jemäakt woarren.

11  “Wan un Zän nö Broot fraicht[3] fon irrjent un Föda mank jünt, woat hee am un Steen jäwen? Ooda wan hee nö un Fesh fraicht woat hee am ne Shlang jäwen endestäd fon un Fesh?

12  “Ooda wan hee nö un Ei fraicht, woat hee am un Skorpiejoon beeden?

13  “Wan jie dan, wiels jie shlaicht zenn, weeten woo goode Göwen too jäwen nö jüne Kjinja, woo fäl meeja woat jün himelsha Föda jünt dem Heiljen Jeist jäwen wan jie am fräujgen!”

14  Un hee shmeet un diewel rüt, un dee wia stom. Zoo wia daut dan aus de Diewel wia rüt jegönn, daut de Stoma räd; un de Shoa staund.

15  Öba wese fon ent zäden, “Hee shmit diewels rüt derrch Bielzebual.

16  Aundre proowden am üt, un zochten un Täkjen fon dem Himel.

17  Öba hee wist äare Jedanken, un zäd too ent: „Jieda Kjenichrikj fedeelt jäajen zikj zelfst woat fenicht woarren, un un Hüs jespoolt jäajen un Hüs felt.

18  “Wan Zötön uk jäajen zikj zelfst fedeelt es, woo woat zien Kjenichrikj stönn? Dan jie zaijen ekj shmiet Diewels rüt derrch Bielzebual.

19  “Un wan ekj Diewels rüt shmiet derrch Bielzebual, derrch wäm shmieten jüne Zäns dee rüt? Doawäajens woarren dee jüne Rechta zenn.

20  “Öba wan ekj Diewels rüt shmiet met Got zien Finja, zecha es det Gotesrikj op jünt jekömen.

21  “Wan un stoakja Maun, waut bewaufnet es, zien Paulaust bewoat, es zien Habengoot en Fräd.

22  “Öba wan un stoakra aus hee op am kjemt un am äwanemt, nemt hee aul zien Jewäa en waut hee trüd, un fedeelt zienem Jewenst.

23  “Dee wäa nich met mie es, es jäajen mie, un dee waut nich met mie zaumelt fespreedt.

24  “Wan un onreina Jeist üt un Mensch jeit, jeit hee derrch dräje Städa un zäkjt Rü; un wan hee nich Rü finjt, zaicht hee, ‚Ekj woa trigj gönn nö mien Hüs fon wua ekj kjeem.‘

25  “Un wan hee kjemt, finjt hee daut ütjefäacht un en Orrdninj jestalt.

26  “Dan jeit hee un nemt zäwen aundre Jeista met zikj, noch oaja aus zikjzelfst, un dee gönn nen un wönn doa; un de latsta Toostaunt fon däm Maun es oaja aus de iashta.

27  Un daut kjeem zoo rom, aus hee dize Dinja zäd, daut ne wese Frü fon de Jezalshoft äare Stem op hoof un zäd too am, „Jezäajent es det Lief waut die drüach, un de Brosten waut dü hast jeluscht.”

28  Öba hee zäd, „Meeja aus daut, jezäajent zenn dee waut Got zien Wuat hiarren un hoolen daut!“

29  Un aus de Shoarren toop jekömen wiarren, fonk hee aun too zaijen, „Dit es un beezet Jeneratsjoon. Daut zäkjt un Täkjen, un kjeen Täkjen woat daut jejäwt woarren büta det Täkjen fon Jöna dem Profeet.

30  “Dan zoo aus Jöna un Täkjen worrt too de Ninawieten, zoo woat de Menschenzän uk zenn too dize Jeneratsjoon.

31  “De Kjeniejin fon dem Zieden woat opstönn en det Jerecht met de Mana fon dit Jeneratsjoon un dee fedaumen, dan zee kjeem fon de Enja fon de Welt de Weisheit fon fcmön too hiarren; un werrkjlich un jratra aus Zolomön es hia.

32  “De Mana fon Ninewä woarren opstonn en det Jerecht met dit Jeneratsjoon un daut fedaumen, dan zee deeden Büsee derrch de Prädicht fon Jöna; un werrkjlich un jratra aus Jöna es hia.

33  “Kjeena, wan hee ne Laump haft aunjestekt zat dee en ne jeheemne Städ ooda unja un Daikjsel, öba op un Laumpenhoola, zoo daut aul dee waut nen kömen muchten det Licht zeenn.

34  “De Laump fon dem Kjarrpa es det Üajg. Doawäajens, wan dien Üajg goot es, es dien gaunsa Kjarrpa fol Lijght. Öba wan dien Üajg shlaicht es, es dien gaunsa Kjarrpa fol Diestanis.

35  “Doawäajens paus op daut daut Licht waut en die es nich Diestanis es.

36  “Wan dien gaunsa Kjarrpa fol Licht es, un haft kjeen poat diesta, de gaunsa Kjarrpa woat fol Licht zenn, aus wan un dachet Licht shient, un die Licht jeft.“

37  Un aus hee räd, un wesa Foarizäja kräujgd am toom met am speizen. Dan jinkj hee nen un zaut döl toom äten.

38  Aus de Foarizäja daut zach, staund hee daut hee nich iasht haud ziene Henj jewoshen ferr Freeshtich.

39  Dan zäd de Harr too am, “Nü, jie Foarizäja mäaken daut bütashte fon det Kufel un de Shiew rein, öba jün benashtet Poat es fol fon Bejia un Beezet.

40  “Noaren! Deed nich dee waut det bütashtet müak det benashtet uk mäaken?

41  “Öba jäwt leewa Aulmoozen fon zoone Dinja aus jie han; dan woat aules werrkjlich rein zenn too jünt.

42  “Öba wee too jünt Foarizäja! Dan jie jäwen un tiandel fon Mints un Del[4] un aule zorrten Graus[5] un gönn Jeraichtichkjeit un Got ziene Leew febie. Dize haud jie zult doonn, önen de aundre üt löten.

43  “Wee too jünt Foarizäja! Dan jie leewen de baste Zeten en de Zienagogen un Jreesungen en de Moakjtplatsa.

44  “Wee too jünt, Shreftjeliade un Foarizäja, Heichla![6] Dan jie zenn zoo aus Jräwa waut nich too zeenn zenn, un de Menschen waut äwa dee gönn woarren daut nich en.“

45  Dan Auntwuad eena fon de Öfköten un zäd too am, „Liara, derrch dize Dinja zaijen beleidichst dü ons uk.”

46  Un hee zäd, “Wee too jünt uk, Öfköten! Dan jie bewäajen Menschen met Lausten shwoa too dräujgen, un jie zelfst shiarren dee Lausten nich aun met eene fon jüne Finjash.

47  “Wee too jünt. Dan jie büjen de Jräwa fon de Profeeten, un jüne Födash müaken dee Doot.

48  Zoo dan, jie dräujgen Seichnis daut jie de Döten fon jüne Födash unjasteten, dan zee müaken dee Doot un jie büjen äare Graufsteena.

49  “Doawäajens zäd de Weisheit fon Got uk, “Ekj woa ent Profeeten un Aposteln shekjen, un wese fon dee woarren zee Doot mäaken un fefoljen,‘

50  “daut det Bloot fon aul de Profeeten waut jeshedt wia fon dem Grunt fon de Welt mucht felangt woarren fon dit Jeneratsjoon,

51  “fon det Bloot fon Abel bot det Bloot fon Zakarieja dee doa fekjeem tweshen dem Aultoa un dem Tempel. Jö, ekj zaij too jünt, daut woat felangt woarren fon dit Jeneratsjoon.

52  “Wee too jünt jie Öfköten! Dan jie han dem Shlätel fon Wisenshoft waich jenömen. Jie jinjen zelfst nich nen, un dee waut nen jinjen fehindad jie.“

53  Un aus hee dize Dinja zäd too ent, fongen de Shreftjeliade un Foarizäja am aun jrintlich too fehaserrn, un am too unjazäkjen äwa fäle Dinja,

54 un lüaden am auf, un fezochten am en irrjentwaut too jriepen waut hee mucht zaijen, zoo daut zee am kunn fekläujgen.

[1] NU-Taikst lat det äwajet fon dize Farrsht üt.

[2] NU-Taikst lat üt Öba rad ons fon dem Beezen.

[3] NU-Taikst lat det äwajet fon disem Zauts üt.

[4] Friezen

[5] Friezen

[6] NU-Taikst lat üt Shreftjeliade un Foarizäja, Heichla!