22:1  Nü de Fast fon Onjezuadet Broot wia nö  aun, waut de Pasafast jenant woat.

2  Un de Hauptpriesta un de Shreftjeliade fezochten woo zee am muchten Doot mäaken, dan zee ferrchten de Menschen.

3  Dan jinkj de Zötön en Jüdas nen, aun dem hinjanömen Iskauriejot, waut mank de twalw jenumat wia.

4  Un hee jinkj zienem Waich un unjahilt zikj met de Hauptpriesta un de Kapitäns, woo hee am mucht feröden too ent.

5  Un zee wiarren froo, un stemden en, am Jelt too jäwen.

6  Dan fesprüak hee un fezocht jeläajenheit am too feröden too ent wan de Shoa nich rom wia.

7  Dan kjeem de Dach fon Onjezuadet Broot, wan de Pasafast mot jeshlacht.

8  Un hee shekjt Peetrus un Jehanes, un zäd, „Göt, un mäak det Pasafast reed fe ons daut wie mäajen äten.”

9  Dan zäden zee too am, “Wua west dü daut wie reed mäakjen?“

10  Un hee zäd too ent, “Zeetemöl, wan jie en de Staut nen gönn, un Maun woat jünt trafen waut un Ama Wöta draicht; folcht am en det Hüs nen wua hee nen jeit.

11  “Dan zel jie too dem Meista fon det Hüs ziajen, ‘De Liara zaicht too die, ‘Wua es de Gauststöw wua ekj mucht dem Pasafast äten met miene Jinja?’”

12  “Dan woat hee jünt ne groote, jemeebelde Stöw wiezen; doa mäakt reed.“

13  Dan jinjen zee un fungen daut zoo aus hee jezaicht haud too ent, un zee müaken det Pasafast reed.

14  Aus de Stund jekömen wia, zaut hee döl, un de twalw aposteln met am.

15  Dan zäd hee too ent, „Met grootet felangen ha ekj felangt det Pasafast too äten met jünt eeja ekj lied;

16  “dan ekj zaij too jünt, ekj woa nich lenja fon dit äten bot daut errfelt es en Got zien Rikj.“

17  Dan noom hee det Kufel, jeef Dank, un zäd, „Nämt dit un fedeelt daut mank jünt zelfst;

18  “dan ekj zaij too jünt, ekj woa nich fon de Frucht fon de Wienrank drinkjen bot det Rikj fon Got kjemt.”

19  Un hee noom Broot, jeef Dank un brüak daut, un jeef nö ent un zäd, ‚Dit es mien Kjarrpa waut fe Jünt jejäwt es; doot dit aus un Aunjedenk fon mie.“

20  Kraikt zoo noom hee det Kufel nö Öwentkost un zäd, „Dit Kufel es de nieje Febinjunk en mien Bloot, waut ekj fegöten ha fe jünt.

21  “Öba zeetemöl, de Haunt fon mienem Feroda es met mie aun dem Desh.

22  “Un woarrlich, de Menschenzän jeit, zoo aus daut beshlöten es, öba wee too däm Mensch derrch wäm hee ferödt es!“

23  Don fongen zee aun mank zikj zelfst too befräujgen woona fon ent daut wia waut dit Dinkj doonn wuad.

24  Un doa wia uk jeshtried mank ent wäa fon ent zul det jratste jedocht zenn.

25  Un hee zäd too ent, „De Kjenichs fon de Heiden eewen Harrshoft äwa ent, un dee waut Harrshoft eewen äwa ent zenn Aunjezeenende Oabeida jenant.

26  “Öba nich zoo mank jünt; leewa, dee waut det jratste es mank jünt, löt am zenn aus de jinjra, un dee waut rejiat aus dee waut deent.

27  “Dan wäa es jrata, dee waut aun dem Desh zet, ooda dee waut deent? Es daut nich dee waut aun dem  Desh zet? Doch zen ekj mank jünt aus dee waut deent.

28  “Öba jie zenn dee waut aunjehoolen han met mie en miene Proowungen.

29  “Un ekj beshenkj op jünt un Rikj, kraikt zoo aus mien Föda eent op mie jeshonken haft,

30  “daut jie muchten äten un drinkjen bie mienem Desh en mien Rikj, un op Troons zeten un de twalw Stam fon Iesra’eel rechten.“

31  Un de Harr zäd, „Ziemon, Ziemon! Werrkjlich, Zötön haft nö die jefräacht, daut hee die mucht zäwen aus Weit.

32  “Öba ekj ha jebädt fe die, daut dien Gloowen nich mucht fespälen; un wan dü iasht trigj best nö mie jekömen dan stoakj diene Breeda.“

33  Öba hee zäd too am, „Harr, ekj zen reed met die too gönn, beides nö dem Jefenknis un nö dem Doot.”

34  Dan zäd hee, „Ekj zaij die, Peetrus, de Hön woat disem Dach nich kjreijen bot dü dree möl woasht festrieden daut dü mie kjanst.”

35  Un hee zäd too am, „Aus ekj jünt shekjt önen ne Jelttaush, Taush, un Shoo, fäld jünt daut aun irrjentwaut?“ Un zee zäden, „Nusht.“

36  Un hee zäd too ent, „Öba nü, dee waut ne Jelttaush haft, löt am dee nämen, un kraikt zoo ne Taush; un dee waut kjeen Shwiat haft, löt am zienem Rok fekjeepen un eent kjeepen.

37  “Dan ekj zaij too jünt daut dit waut jeshräwen es mot pesiarren en mie: ‘Un hee wia jenumat mank de Äwaträda.‘ ^{Jez 53:12}  Dan de Dinja waut met mie too doonn han, han un Enj.“

38  Dan zäden zee, „Harr, kjikj, hia zenn twee Shwiats.“ Un hee zäd too ent, „Daut es jenüach.”

39  Aus hee rüt kjeem, jinkj hee nö dem Oliewen Boach, zoo aus hee jewant wia, un ziene Jinja foljden am.

40  Aus hee nö de Städ kjeem, zäd hee too ent, „Bädt daut jie nich en Fezäkjunk nen kömen.“

41  Un hee wia un enksje wieda jetroken fon ent, rom un Steen shmiet wieda, un kjneed zikj döl un bäd,

42 un zäd, „Föda, wan daut dien Welen es, nem dit Kufel waich fon mie; öba doch nich mienem Welen, öba dienem zie Jedönn.“

43  Dan wees un Enjel op nö am fon dem Himel, un stoakjt am.

44  Un aus hee en weedäujgel wia, bäd hee dola iarrentsthauftja. Dan worrt zien Shweet zoo aus groote Bloot drepen un folen op de Iad.[1]

45  Aus hee op stunt fon Jebäd, un nö ziene Jinja kjeem, funk hee ent shlöpen üt Trüa.

46  Dan zäd hee too ent, „Wuarom shlöp jie? Stöt op un bädt, doamet jie nich en Fezäkjunk kömen.“

47  Un wielt hee noch räd, zeetemöl, ne Shoa; un dee waut doa Jüdus jenant wia, eena fon de Twalw, jinkj ferr ent un kjeem dicht bie Jeezus un kust am.

48  Öba Jeezus zäd too am, „Jüdus, ferödtst dü dem Menschenzän met un Kus?“

49  Aus dee waut rom am wiarren zajgen waut woarren wuad, zäden zee too am, „Harr, zel wie ent met det Shwiat heiwen?“

50  Un eena fon ent heiwd dem Deena fon dem Hüajgenpriesta un shneet am det raichte Ua auf.

51  Öba Jeezus auntwuad un zäd, „Errlaubt zoogoa dit.“ Un hee shiad det Ua aun un heeld am.

52  Dan zäd Jeezus too de Hauptpriesta, un Kapitänen fon dem Tempel, un de Eltestash waut nö am jekömen wiarren, „Ze jie rüt jekömen, aus jäajen un Reiba, met Shwiats un Kjnepels?

53  “Aus ekj Dachdäachlich met jünt wia en dem Tempel, proowd jie mie nich faust too nämen. Öba dit es jüne Stund, un de Macht fon Diestanis.“

54  Aus zee am faustjenömen hauden, leiden zee am un brochten am nö dem Hüajgenpriesta zien Hüs. Öba Peetrus foljd fon un Enj auf.

55  Nü aus zee hauden un Fia aunjestekjt en de med fon dem Hof un hauden zikj toop döljezäten, zaut Peetrus mank ent.

56  Un ne wese deenarinen Mejal, aus zee am zach aus hee bie det Fia zaut, kjikjt am iarrentstlich aun un zäd, „Dis Maun wia uk met am.“

57  Öba hee festreet daut un zäd, “Frü, ekj kjan am nich.”

58  Un om un stootsje zach noch eena am un zäd, „Dü best uk eena fon ent.“ Öba Peetrus zäd, „Mensch, ekj zen nich!“

59  Dan, aus rom ne Stund febie wia, noch eena jeef driest too un zäd, „Jeneiw wia dis Kjiadel uk met am, dan hee es un Galiläja.“

60  Öba Peetrus zäd, „Mensch, ekj weet nich waut dü zaichst!“ Fuats, wielt hee noch räd, kjreid de Hön.

61  Un de Harr dreid zikj un kjikjt nö Peetrus. Un Peetrus fol det Wuat bie fon dem Harrn, woo hee haud too am jezaicht, „Eeja de Hön kjreit, woasht dü mie dree möl feröden.“

62  Dan jinkj Peetrus rüt un hield betalich.

63  Nü de Mana waut Jeezus hilden spoten am un shlüajgen am.

64  Un aus zee am hauden waut äwa de Üajgen jebungen, heiwden zee am op det Jezecht un früajgen am un zäden, „Profetsei! Wäa es dee waut die heiwd?“

65  Un fäle aundre Dinja räden zee lastalich jäajen am.

66  Un zoo feks aus det Dach wia, kjeemen de Eltestash fon de Menschen, beides de Hauptpriesta un Shreftjeliade, toop un leiden am nö de Stautsröt un zäden,

67  “Wan dü de Kjrist best, zaij ons.” Öba hee zäd too ent, „Wan ekj jünt zaij woa jie mie äwa kjeenem Waich jleewen.

58  “Un wan ekj jünt fräujg, woa jie mie äwa kjeenen Waich auntwuaden ooda mie gönn löten.

69  “Nö dit woat de Menschenzän aun de raichte Haunt zied fon de krauft fon Got zeten.“

70  Dan zäden zee aula, „Best dü dan Got zienem Zän?“ Dan zäd hee too ent, „Jie zaijen raicht daut  ekj zen.“

71  Un zee zäden, „Waut meeja Seichnis fält ons? Dan wie han daut zelfst jehiat fon zien äjenet Mül.”

[1] NU-Taikst haft Lukas 22:43,44 en Klaumash toom bewiezen daut dee nich en de iashte Shreft wiarren.