23:1  Dan stunt de gaunse Shoa op un zee leiden am nö Pielatus.

2  Un zee fongen aun am too beshuldjen un zäden, „Wie fungen disem Kjiadel det Natsjoon fedreijen, un febood Taks too tölen nö dem Kjieza, un zäd daut hee zelfst wia de Kjrist, un Kjenich.“

3  Dan früach Pielatus am un zäd, „Best dü de Kjenich fon de Jüden?“ Hee auntwuad am un zäd, „Daut es zoo aus dü zaichst.“

4  Dan zäd Pielatus too de Hauptpriesta un de Shoa, „Ekj finj kjeen Fäla en disem Mensch.“

5  Öba zee wiarren dola opjehetst un zäden, „Hee räacht de Menschen op, un liat rom aulet Jüdäja, fon Galiläja bot dize Städ too.”

6  Aus Pielatus hiad fon Galiläja, früach hee aus hee un Galiläja wia.

7  Un zoo feks aus hee wist daut hee nö Herödus ziene Jäajent jehiad, shekt hee am nö Herödus, dee doa uk en Jerüzalem wia too dee Tiet.

8  Nü aus Herödus Jeezus zach, wia hee zeeja froo; dan am haud öl lang jejankat am too zeenn, wiels hee haud fäle Dinja jehiat fon am, un hee höpt un Wundatäkjen too zeenn jedönn bie am.

9  Dan befrüach hee am met fäle Wiad, öba hee untwuad am nusht.

10  Un de Hauptpriesta un Shreftjeliade stunden un bekläujgden am zeeja.

11  Dan Herödus, met ziene Kjriejes Mana, raktiaden am met fe’achtunk un spoten am, un troken am un straumen Rok aun, un shekten am trigj nö Pielatus.

12  Däm nämeljen Dach worrden Pielatus un Herödus Frind met eenaunda, dan ferrhäa wiarren zee fientlich met eenaunda.

13  Dan aus Pielatus haud de Hauptpriesta toop jekräacht, de Harrsha un de Menschen,

14 zäd hee too ent, „Jie han disem Maun nö mie jebrocht, aus eena waut de Menschen feleidt. Un errkjlich, ekj ha am nöjezocht en jüne jäajenwuat , un ha kjeen Fäla en disem Maun jefungen äwa de Dinja waut jie am feshulcht han;

15  “nä, un Herödus uk nich, dan ekj shekjt jünt trigj nö am; un werrkjlich, nusht waut dem Doot felangt es Jedönn worrden bie am.

16  “Ekj woa am prielen un am gönn löten”

17  dan daut wia needich fe am eenem loos too löten bie dem Fast.

18  Un zee shräjen fuats aula op eenmöl un zäden, „Waich met disem Mensch, un löt Barabus loos nö ons“,

19  dee doa wia en det Jefenkjnis jeshmäten fe un weset Onheil waut jemäakt wia en de Staut, un fe Morrt.

20  Pielatus, doawäajens, wiels hee wenscht Jeezus loos too löten, roopt wada rüt nö ent.

21  Öba zee shräjen un zäden, „Kjrietsich am, Krietsich am!“

22 Dan zäd hee too ent det drede möl, „Wuarom, waut fon beezet haft hee Jedönn? Ekj finj kjeene Uazäak fe dem Doot en am. Ekj woa am doawäajens ströfen un am gönn löten.

23  Öba zee wiarren aunhoolent, un Fodaden met lüde Stemen daut hee zul jekjrietsicht woarren. Un de Stemen fon dise Mana un fon de Hauptpriesta noomen äwahaunt.

24  Dan recht Pielatus han daut daut zul zenn zoo aus zee felangden.

25  Un hee leet däm loos nö ent waut zee felangden, dee doa fe un Onheil un Morrt wia en det Jefenkjnis jeshmäten worrden; öba hee jeef Jeezus han nö äarem Welen.

26  Nü aus zee am waich leiden, läden zee de Henj op un jewesen Maun, Ziemon un Siereena, dee fon de omjäajent kjeem, un op am läden zee dem Kjriets daut hee daut mucht dräujgen hinja Jeezus.

27  Un ne groote Shoa fon de Menschen foljden am, un uk Früjes waut doa äwa am trüaden un jaumariaden.

28  Öba Jeezus dreid zikj nö ent un zäd, „Daichta fon Jerüzalem, doot nich hielen fe mie, öba hielt fe jünt zelfst un fe jüne Kjinja.

29  “Dan entshieden, de Däujgel kömen en woone jie woarren zaijen, ‚Jezäagent zenn dee waut nich Kjinja kjenn dräujgen, un de Mutalief waut nich jedräacht haft, un de Brosten waut niemöls zenn jeluscht worrden!‘

30  “Dan woarren zee aunfangen too zaijen too de Boaj, ‘Fault op ons!’ un too de Aunboaj, ‘Bedaikt ons!’

31  “Dan wan zee dize Dinja doonn en un jreenet Holt, waut woarren zee doonn en un dräjet?“

32  Doa wiarren uk twee aundre, Jezatsesbräakja, jeleidt met am, toom Doot jemäakt woarren.

33  Un aus zee bot dem Shädelplauts kjeemen, doa kjrietsijden zee am, un de Jezatsesbräakja met am, eena aun de raichte zied un dee aundra aun de linkje.

34  Dan zäd Jeezus, „Föda, fejäw ent, dan zee weeten nich waut zee doonn.“[1] Un zee fedeelden ziene Kjleeda un shmeeten Lesa.

35  Un de Menschen stunden un kjikjten too. Öba zoogoa de Harrsha met ent, jniezaden un zäden, „Hee rad aundre; löt am zikj zelfst raden wan hee de Kjrist es, de ütjewälda fon Got.

36  De Zuldöten spoten am uk, un kjeemen un booden am züaren Wien aun

37 un zäden, „Wan dü de Kjenich fon de Jüden best, rad die zelfst.“

38  Un ne Shreft wia uk äwa am jeshräwen en Jriekashe, Latienshe, un Heebräjashe Laterrn: DIT ES DE KJENICH FON DE JÜDEN.

39  Dan lastad am eena fon de Jezatsenbräakja waut doa honk un zäd, „Wan dü de Kjrist best,[2] rad die zelfst un ons.“

40  Öba de aundra auntwuad un femönd am un zäd, „Ferrchst dü nich möl Got, dan dü zitst daut dü unja de nämelje fedaumnis best?

41  “Un wie, werrkjlich, kjrian dit raichtlich, dan we kjrian dem shuldjen Loon fe onze Döten; öba dis Maun haft nusht onraicht Jedönn.“

42  Dan zäd hee too Jeezus, „Harr,[3] hool mie aun dem Denkj wan dü en dien Rikj kjemst.“

43  Un Jeezus zäd too am, „Gauns zecha zaij ekj too die, fondäujgel woasht dü met mie en Paradies zenn.“

44  Nü daut wia rom de zaste Stund, un doa wia Diestanis äwa de gaunse Iad bot de näajende Stund.

45  De Zon wia fediestat, un de Garrdien en dem Tempel worrt en twee jeräten.

46  Un aus Jeezus haud ütjeshräajen met ne lüde Stem, zäd hee, „Föda, en diene Henj fetrü ekj  mienem Jeist.“ ^{Ps 31:5} Un aus hee dit jezaicht haud, ödemd hee zien latstet.

47  Dan aus de Zuldötenleida zach waut wia jeworrden feharrlicht hee Got un zäd, „Werrkjlich wia dit un jeraichta Maun!“

48  Un de gaunse Shoa waut wia toop jekömen too disem Zecht, aus zee zajgen waut Jedönn wia, shlüajgen äare Brosten un jinjen trigj.

49  Öba aul ziene Bekaunde, un de Früjes waut am foljden fon Galiläja, stunden fon un Enj auf un be’oobachten dize Dinja.

50  Nü zeetemöl, doa wia un Maun bie Nömen Jösef, un Jliet fon de Stautsröt, un gooda un jeraichta Maun.

51 Hee haud nich biejejäwt too äarem Entshlus too dize Döt. Hee wia fon Arimatäja, ne Staut fon de Jüden, dee zelfst uk lüad nö det Rikj fon Got.

52  Dis Maun jinkj nö Pielatus un früach nö dem Kjarrpa fon Jeezus.

53  Dan noom hee däm rauf, un bewekjeld däm en Leinseich, un läd däm en un ütje’oabeiden Steen, wua noch kjeene jeemöls benen jeläajen haud.

54  Dee Dach wia de Reedmäaksdach, un de Zabat nödad.

55  Un de Früjes waut met am wiarren jekömen fon Galiläja foljden hinjaraun, un be’oöbachten det Grauf un woo zienem Kjarrpa jelaicht wia.

56  Dan jinjen zee trigj un müaken Kjriedarie un sheen rikjende Eelj reed. Un zee rüden aun dem Zabat nö det Jezats nö.

[1] NU-Taikst deit dem iashten Zauts en Klaumash toom betäkjnen daut dee löta biejelaicht es.

[2] NU – Taikst last, Best dü de Kjrist?

[3] NU-Taikst last Un hee zäd, “Jeezus, hool mie aum Denkj.