6:1  Nü daut noom zikj zoo rom aun dem tweeden Zabat nö dem iashten daut hee derrch de Jeträad Flekja jinkj. Un ziene Jinja ploken de Kjap fon det Jeträad, rubelden dee en äare Henj un eeten dee.

2  Un wese fon de Foarizäja zäden too ent, „Wuarom doo jie daut waut nich Jezatsmäsich es too doonn aun dem Zabat.“

3  Öba Jeezus auntwuad ent un zäd, „Ha jie dit nich jeläst, waut Dawied deed aus hee hungrich wia, hee un dee waut met am wiarren:

4  “woo hee en Got zien Hüs nen jinkj, noom un eet daut Broot, un jeef uk weset nö dee waut met am wiarren, waut nich Jezatsmässich es fe irjentwäm too äten aus de Priesta?”

5  Un hee zäd too ent, „De Menschenzän es uk Harr fon dem Zabat.“

6  Nü daut kjeem zoo rom aun un Zabat, uk, daut hee en de Zienagog nen jinkj un unjarecht. Un doa wia un Maun wäm ziene raichte Haunt fedrächt wia.

7  Un de Shreftjeliade un de Foarizäja pausden zeeja op nö am, aus hee wuad heelen aun dem Zabat, daut zee muchten ne Aunkläujg jäajen am han.

8  Öba hee wist äare Jedanken, un zäd too dem Maun dee de fedräde Haunt haud, „Recht die op un stö hia.“ Un hee recht zikj op un stunt.

9  Dan zäd Jeezus too ent, „Ekj woa jünt een dink fräujgen: Es daut Jezatsmäsich aun dem Zabat goodet too doonn ooda shlaichtet too doonn, Läwen too raden ooda too fedoawen?”

10  Un aus hee haud rom jekjikjt nö ent aula, zäd hee too dem Maun, “Straikj diene Haunt rüt.” Un hee deed zoo, un ziene Haunt wia traicht jestalt zoo aus de aundre.

11  Un zee wiarren jefelt met Spot, un zee unjahilden zikj eena met dem aundrem waut zee too Jeezus muchten doonn.

12  Nü daut kjeem zoo rom en dee Däujgel daut hee rüt jinkj nö un Boajch toom bäden, un hee bleef de Nacht äwa en Jebäd too Got.

13  Un aus daut Dach wia, roopt hee de Jinja nö zikj zelfst; un fon ent wäld hee twalwe wäm hee Aposteln nand:

14  Ziemon, wäm hee Peetrus nand, un Andräjus, zien Brooda; Jakoobus un Jehanes; Filipus un Bartolemjäjus;

15  Matäjus un Tomus; Jakoobus de Zän fon Alfäjus, un Ziemon, de Zielot jenant;

16  Jüdus de Zän fon Jekoobus, un Jüdus Iskoariejot, dee de Feröda worrt.

17  Un hee kjeem rauf met ent un stunt op ne jlikje Stad met ne Grup fon ziene Jinja un ne groote Shoa Menschen fon aulet Judäja un Jerüzalem, un fon de Zeekaunt fon Türos un Ziedön, waut kjeemen am too hiarren un jeheelt too woarren fon äare Kjankheiten,

18  zoo goot aus uk dee waut jetüaleidt wiarren fon beeze Jeista. Un hee heeld ent.

19  Un de gaunse Shoa fezocht am auntooshiarren, dan Krauft jinkj rüt fon am un hee heeld ent aula.

20  Dan hoof hee ziene Üajgen op nö ziene Jinja, un zäd:

 

„Jezäajent ze jie Oame,

Dan det  Kjenichrikj fon Got es jünt.

21      Jezäajent ze jie waut nü hungerrn,

Dan jie woarren jefelt woarren.

Jezäajent ze jie dee nü hielen,

Dan jie woarren lachen.

22      Jezäajent ze jie wan Menschen jünt hausen,        Un wan zee jünt üttäkjenn,

Un jünt ütshempen, un shmieten jünem

Nömen rüt aus beez,

Om dem Menschenzän zients haulwen.

23      Freit jünt en däm Dach un hupst fe Freid!

Dan jün Loon es werrkjlich groot en dem

Himel,

Dan kjraikt zoo deeden äare Födash too de

Profeeten.

24      “Öba wee too jünt dee doa rikj zenn,

Dan jie hann Jünem Troost.

25      Wee too jünt dee doa fol zenn,

Dan jie woarren hungerrn.

Wee too jünt dee doa nü lachen,

Dan jie woarren truarren un hielen.

26      Wee too jünt wan aule Menschen sheen

räden fon jünt,

Dan zoo deeden äare Födash too de faulshe

Profeeten.

 

27  “Öba ekj zaij too jünt dee doa hiarren: Leewt jüne Fiend, doot goodet too dee waut jünt hausen.

28  “zäajent dee waut jünt ütfläkjen, un bädt fe dee waut jünt haiksh bruken.

29  “Too däm waut jünt aun de eene Bak shleit, beedt am de aundre uk aun. Un fon däm waut jün Wanikj waich nemt, hoolt nich jün Waums fon am.

30  “Jäwt too jieda eenen waut fraicht fon jünt. Un fon däm waut jün Femiajen waich nemt, fräacht daut nich trigj.

31  “Un zoo aus jie welen daut Menschen zulen doonn too jünt, zoo doot uk too ent.

32  “Öba wan jie dee leewen waut jünt leewen, waut fone Kjrediet es daut too jünt? Dan zoogoa Zinda leewen dee waut ent leewen.

33  “Un wan jie goots doonn too dee waut goots doonn too jünt, waut fe Kjrediet es daut too jünt . Dan zoogoa Zinda doonn det zelfwje.

34  “Un wan jie ütliejen too dee fon wäm jie höpen trigj too krjian, waut fe Kjrediet es daut too jünt? Dan zoogoa Zinda liejen too Zinda toom zoo fäl trigj kjrian.

35  “Öba leewt jüne Fiend, doot goodet, un liet üt, un höpt fe nusht trigj; dan jün Loon woat groot zenn, un jie woarren de Zäns fon dem guants hechsten zenn. Dan hee es leeftölich too de undankboare un de beeze.

36  “Doawäajens ziet errboarrmlich, kjraikt zoo aus jün Föda uk errboarrmlich es.

37  “Recht nich, un jie woarren nich jerecht woarren. Fedaumt nich, un jie woarren nich fedaumt woarren. Fejäwt, un jie woarren fejäwt woarren.

38  “Jäwt, un daut woat jünt jejäwt woarren: met goode Möt, döl jedrekjt, toop jeshedat, un äwaranent woat en jüne Bosom jedönn woarren. Dan met de zelwje Möt waut jie bruken, woat daut trigj jemäten woarren too jünt.”

39  Un hee räd un Jlikjnis too ent: “Kaun de Blinja de Blinje leiden? Woarren dee nich beid en dem Gröwen faulen?

40  “Un Jinja es nich böwa zienem Liara, öba jieda eena waut kjraikt beliat es woat zoo zenn aus zien Liara.

41  Un wuarom kjikjst dü nö daut Plaksje en dienem Brooda zien Üajg, öba fenemst nich dem Baulkjen en dien äjenet Üajg?

42  “Ooda woo kaust dü zaijen too dienem Brooda, ‘Brooda, löt mie daut Plaksje waut en dien Üajg es rüt nämen,’ wan dü zelfst nich dem Baulkjen en dien äjenet Üajg zitst? Heichla! Nem Iasht dem Baulkjen üt dien äjenet Üajg, un dan woasht dü kloa zeenn toom det plaksje waut en dienem Brooda zien Uüajg es rüt nämen.

43  “Dan un gooda Boom draicht nich shlaichte Frucht, un un shlaichta Boom draicht nich goode Frucht.

44  “Dan jieda Boom woat jekjant derrch ziene äjene Frucht. Dan Menschen doonn nich Fiejen zaumeln fon Disteln, un zee doonn uk nich Wiendrüwen zaumeln fon Stakelstruk.

45  “Un gooda Mensch üt det goodet Shauts fon zien Hoat brinjt goodet rüt; un un beeza Mensch üt de beeze Shatsa fon zien Hoat brinjt beezet rüt. Dan üt dem Aüwafluss fon det Hoat rädt det Mül.

46  “Öba wuarom nan jie mie ‘Harr, Harr,’ un doonn nich de Dinja waut ekj zaij?

47  “Wäa’ema nö mie kjemt, un hiat miene Zaijen, un deit dee, ekj woa jünt wiezen met wäm hee too fejlikjen jeit.

48  “Hee es zoo aus un Maun waut un Hüs büd, un gröof deep un läd dem Fondament op un Steen. Un aus de Äwashwamunk nop kjeem, un de Stroom hömad öba zeeja jäajen det Hüs, un kun daut nich shederrn, dan daut wia jebüt op un Steen.[1]

49  “Öba dee waut hiad un deed nusht es zoo aus un Mensch waut un Hüs büd op de Iad önen un Fondament, un wuajäajen de Stroom gauns ombandich shlüach; un fuats fol daut. Un de Fedoafnis fon daut Hüs wia groot.

[1] NU-Taikst last dan det wia goot jebüt.