Kapitel 9 LUKAS
9:1 Dan roopt hee ziene twalw Jinja toop un jeef ent Krauft un Machtraicht äwa aul de diewels, un toom Kjrankheiten heelen.
2 Hee shekjt ent det Kjenichrikj fon Got too prädjen un de Kranke too heelen.
3 Un hee zäd too ent, „Nämt nusht fe jüne reiz, nich un Gönstok, ooda ne Lush ooda Broot ooda Jelt; un hat nich jieda twee Waniks .
4 “Wautema fon Hüs jie nen gönn, bliewt doa, un felöt fon doa.
5 “Un wäa’ema jünt nich op nemt, wan jie üt de Staut rüt gönn, shedat zoogoa det Stof fon jüne Feet aus un Seichnis jäajen ent.“
6 Dan feleeten zee un jinjen derrch de Städa, un prädichten det Efangeliejum un heelden aulewäajen.
7 Nü Herödus de Gowerrnia hiad fon aul daut waut wia Jedönn bie am; un hee wia zeeja en Twiewel, wiels det wia jezaicht fon wese daut Jehanes wia opjestönn fon de Doodes,
8 un bie wesse daut Eelieja opjewäzen wia, un bie aundre daut eent fon de oole Profeeten wia opjestönn.
9 Herödes zäd, „Jehanes ha ekj aufjekopt, öba wäa es dit fon wäm ekj zoone Dinja hia?“ Dan fezocht hee am too zeenn.
10 Un de Aposteln, aus zee trigj wiarren, fetalden am aules waut zee Jedönn hauden. Dan noom hee ent auleen too zied en ne felötne Städ waut doa jehiad too de Staut waut Betzäda jenant wia.
11 Öba aus de Shoarren daut wisten, foljden zee am; un hee noom ent op un räd too ent fon Got zien Kjenichrikj, un heeld dee waut daut needich hauden jeheelt too woarren.
12 Aus de Dach aunfonk too feshwinjen, kjeemen de Twalw un zäden too am, „Shekj de Shoarren waich, daut zee mäajen en de omjäajende Darrpa un Städa gönn, un kwatieren un Läwensmedel kjrian; dan wie zenn en ne felötne Städ.
13 Öba hee zäd too ent, „Jäwt jie ent waut too äten.” Un zee zäden, „Wie han hia nich meeja aus fief Brood un twee Fesh, büta wie gönn un kjeepen fe aul dize Menschen.“
14 Dan doa wiarren rom fief düzent Mana. Dan zäd hee too ziene Jinja, „Mäakt ent döl zeten en Gruppen fon feftich.“
15 Un zee deeden zoo, un müaken ent döl zeten.
16 Dan noom hee de fief Brood un de twee Fesh, un kjikjt nop nö dem Himel, un zäajend un brüak dee, un jeef dee nö de Jinja toom ferr de Shoa zaten.
17 Dan eeten zee aula un wiarren jefelt, un twalw Kjarrw fon äwajebläwne Bietakjes worrden bie ent op jenömen.
18 Un daut kjeem zoo rom, aus hee auleen wia un bäd, daut de Jinja toop kjeemen met am, un hee früach ent un zäd, „Wäa zaijen dee Shoarren daut Ekj zen?“
19 Dan auntwuaden zee un zäden, „Jehanes de Deepa, öba wese zaijen Eelieja; un aundre zaijen daut eene fon de Profeeten es opjestönn.“
20 Hee zäd too ent, „Öba wäa zäij jie daut ekj zen?” Peetrus auntwuad un zäd, „De Kjrist fon Got.“
21 Un hee woarrnd ent iarrentslich un beföl ent kjeenem dit too zaijen,
22 un zäd, „De Menschenzän mot fäle Dinja hanhoolen, un rütjestat woarren fon de Eltestash un Hüajga Priesta un Shreftjeliade, un Doot jemäakt woarren, un opjerecht woarren aun dem dreden Dach.“
23 Dan zäd hee too ent aula, „Wan irrjenteena felangt mie nö too foljen, löt am zikj zelfst aufzaijen, zien Kjriets dachdäachlich opnämen un mie foljen.
24 “Dan wäa’ema fezäkjt zien Läwen too raden woat daut feliarren, öba wäa’ema zien Läwen om mients haulwen woat feliarren woat daut raden.
25 “Dan waut fon Loon es daut too un Mensch wan hee de gaunse Welt jewent, un es zelfst fenicht ooda jeit felorren?
26 “Dan wäa’ema zikj shämt fon mie un miene Wiad, fon däm woat de Menschenzän zikj uk shämen wan hee en ziene Harrlichkjeit kjemt, un en zienem Föda ziene, un daut fon de heilje Enjeln.
27 “Öba ekj zaij too jünt, doa zenn wese waut hia stönn waut dem Doot nich shmaikjen zelen bot zee det Kjenichrikj fon Got zeenn.
28 Nü kjeem daut zoo rom, bie acht Däujgel nö dize Dinja daut hee Peetrus, Jehanes, un Jakoobus noom, un jinkj op un Boach nop toom bäden.
29 Aus hee bäd, wia det Jelöt fon zien Jesecht fe’endat, un ziene Kjleeda worrden wit un blenkjaden.
30 Un zeetemöl, twee Mana räden met am, dee doa Moozes un Eelieja wiarren,
31 un dee weezen op en Harrlichkjeit un räden fon zien stoawen waut hee zooboolt foadich brinjen wuad bie Jerüzalem.
32 Öba Peetrus un dee waut met am wiarren, wiarren shwoa met Shlöp; un aus zee fefol waka wiarren, zajgen zee ziene Harrlichkjeit un de twee Mana waut met am stunden.
33 Don kjeem daut zoo rom, aus dee fon am feleeten, daut Peetrus too Jeezus zäd, “Meista, daut es goot fe ons hia too zenn; un löt ons hia dree Selten mäaken: eene fe die, eene fe Moozes, un eene fe Eelieja“ dan hee wist nich waut hee zäd.
34 Wielt hee dit zäd, kjeem ne Wolkj un müak Shauten äwa ent; un zee wiarren fe’engst aus zee doa nen jinjen.
35 Un ne Stem kjeem üt de Wolkj un zäd, „Dit es mien jeleewda Zän.[1] Horrcht am!“
36 Aus de Stem haud opjehiat, wia Jeezus auleen jefungen. Öba zee bleewen stel, un fetalden kjeenem en dee Däujgel irrjent fon de Dinja waut zee jezeenn hauden.
37 Nü daut worrt aun dem näaksten Dach, aus zee wiarren rauf jekömen fon dem Boach, daut ne groote Shoa am trof.
38 Un haustich shräch un Maun fon de Shoa üt un zäd, „Liara, ekj pracha die, kjikj op mienem Zän, dan hee es mien eensjet Kjint.
39 “Un zeetemöl, un Jeist jript am aun, un haustich shricht hee üt; un dee ferit am zoo daut hee shümt bie det Mül, un dee felat zeeja shwoa fon am, un festat am.
40 “Dan prachad ekj diene Jinja däm rüt too shmieten, öba zee kunn nich.“
41 Dan auntwuad[2] Jeezus un zäd, „Ö Ongloowshet un fedreidet Jeneratsjoon, woo lang zaul ekj noch met jünt zenn un metdraujgent zenn met jünt? Brinj dienem Zän häa.”
42 Un aus hee noch kjeem, shmeet de diewel am döl un fereet am. Dan femönd Jeezus dem onreinen Jeist, heeld det Kjint, un jeef am trigj nö zienem Föda.
43 Un zee wiarren aula jestaunt äwa Got ziene Madastichkjeit. Öba wiels zee staunden äwa aul de Dinja waut Jeezus deed, zäd hee too ziene Jinja,
44 “Löt dize Wiad rauf zinkjen en jüne Uaren, dan de Menschenzän woat boolt en Menschen Heng nen ferödt woarren.
45 Öba zee festunden dize Zaij nich, un daut wia festäaken fon ent zoo daut zee daut nich fenoomen; un zee wiarren angst am too fräujgen fon dize Zaij.
46 Dan kjeem doa ne Striedarie mank ent äwa wäa fon ent zul det jratste zenn.
47 Un Jeezus fenoom de jedanken fon äa Hoat, un noom un kljienet Kjint un zad daut bie zikj,
48 un zäd too ent, „wäa’ema mie op nemt, nemt däm op dee mie shekjt. Dan dee waut det kjlanste mank aul jünt es woat det jratste zenn.“
49 Nü Jehanes autwuad un zäd, „Meista, wie zajgen eenem diewels rüt shmieten en dienem Nömen, un wie febooden am wiels hee folcht nich met ons.“
50 Öba Jeezus zäd too am, „Doot am nich febeeden, dan dee waut nich jäajen ons es, es aun onze zied.“
51 Nü daut kjeem zoo rom, aus de Tiet wia jekömen fe am toom nop jenömen woarren, daut hee zien Jezecht faust en stald nö Jerüsalem too gönn,
52 un shekt Nörechta ferr zien Jezecht. Un aus zee jinjen, jinjen zee en un Darrp fon de Zamarieta nen, toom reed mäaken fe am.
53 Öba dee noomen am nich op, wiels zien Jezecht wia jezat fe de reiz nö Jerüzalem.
54 Un aus ziene Jinja, Jakoobus un Jehanes dit zajgen, zäden zee, „Harr, west dü han daut wie Fia befälen rauf too kömen fon dem Himel un ent feshlunjen, zoo aus Eelieja deed?“[3]
55 Öba hee dreid zikj om un femönd ent,[4] un zäd, „Jie weeten nich fon waut fone zorrt Jeist jie zenn.
56 “Dan de Menschenzän es nich jekömen toom Menschen äare Läwes fedoawen, öba dee too raden. Un zee jinjen nö noch een Darp.
57 Nü daut kjeem zoo rom aus zee op dem Waich reizden, daut wäa too am zäd, „Harr, ekj woa die foljen wua’ema dü han jeist.“
58 Un Jeezus zäd too am, „Fosen han laicha un Fäajel han Nasta, öba de Menschenzän haft noanich zienem Kop han too laijen.”
59 Dan zäd hee too un aundrem, „Folj mie.“ Öba hee zäd, „Harr, löt mie iasht gönn mienem Föda begröwen.”
60 Jeezus zäd too am, „Löt de Doodje äare äjene Doodes begröwen, öba gö dü un prädich det Kjenichrikj fon Got.
61 Un un aundra zäd, „Harr, ekj woa die foljen, öba löt mie iasht gönn aufsheet nämen fon dee waut bie mien Tüss zenn.“
[1] NU-Taikst last Dit es mien Zän, de ütjewälda.
[2] NU-Taikst lat dem iashten Zauts fon dize Farrsht üt.
[3] NU-Taikst lat üt zoo aus Eelieja deed.
[4] NU-Taikst lat det äwajet fon dize Farrsht üt.