16:1  Nü aus de Zabat febie wia, Marieja Magdaleena, Marieja de Muta too Jakoobus, un Salöm brochten Kriedarie, daut zee muchten kömen un am bezaulwen.

2  Zeeja tiedich semorrjest, aun dem iashten Dach fon de Wäakj, kjeemen zee nö det Grauf aus de Zon op wia.

3  Un zee zäden mank zikj zelfst, „Wäa woat dem Steen waich rolen fon de Däa fon det Grauf fe ons?“

4  Öba aus zee nop kjikjten, zajgen zee daut de Steen wia öl worrden waich jerolt, dan dee wia zeeja groot.

5  Un aus zee en det Grauf nen jinjen, zajgen zee un junga Maun jekjleedt en un langen witen Rok aun de raichde zied; un zee wiarren febleft.

6  Öba hee zäd too ent, “Ziet nich febleft. Jie zäkjen Jeezus fon Natsaret, dee doa jekjrietsicht wia. Hee es opjestönn! Hee es nich hia. Zeetemöl de Städ wua zee am han läden.

7  “Öba göt, un zaicht ziene Jinja, un Peetrus, daut hee jeit ferr jünt nö Galiläja; doa woa jie am zeenn, zoo aus hee jezaicht haft too jünt.

8  Un zee jinjen shwind un flüajgen fon det Grauf, dan zee setaden un wiarren jestaundt. Un zee zäden nusht too irrjent eenum, dan zee wiarren angst.

9  Nü aus hee opjestönn wia tiedich aun dem iashten Dach fon de Wäakj, wees hee det iashte op too Marieja Magdeleena üt wäm hee zäwen Diewels haud jeshmäten.

10  Zee jinkj un fetald dee waut met am jewast wiarren, wielt zee trüaden un hielden.

11  Un aus zee hiaden daut hee läwd un wia jezeenn worrden fon arr, jleewden zee daut nich.

12  Nö daut, wees hee op en un aundret Forrm too twee fon ent aus zee en de ütjäajent nen jinjen.

13  Un zee jinjen un fetalden daut too de äwaje, öba zee jleewden ent uk nich.

14  Lota wees hee op ferr de Alw aus zee aun dem Desh zauten; un hee femönd äarem Ongloowen un äa hoadet Hoat, wiels zee jleewden dee nich waut am jezeenn hauden nö däm daut hee opjestönn wia.

15  Un hee zäd too ent, „Göt en de gaunse Welt un prädicht det Efangelijum too jieda Kjreejatüa.

16  “Dee waut jleewt un jedeept es woat jerädt woarren; öba dee waut nich jleewt woat fedaumt woarren.

17  “Un dize Täkjens woarren dee foljen waut jleewen: En mienem Nömen woarren zee Diewels rüt shmieten; zee woarren met nieje Tungen räden;

18  zee woarren Shlangen op nämen; un wan zee irrjent waut doodesjefäadlich drinkjen, daut woat ent nich shöden aundoonn; zee woarren äare Henj op de Kranke laijen, un dee woarren jezunt woarren.

19  Un dan, nö däm daut de Harr too ent jerädt haud, worrt hee nop jenömen nö dem Himel, un zaut zikj döl bie Got ziene raichte Haunt.

20  Un zee jinjen rüt un prädichten aulewäajen, un de Harr shauft met ent un behaupt det Wuat derrch foljende Täkjens. Amen. [1]

[1] Marrkus 16:9-20 zenn betäkjent en de NU-Taikst aus wan dee nich en de iashte Shreft wiarren. De zenn gauns un goa ütjelöten en Codex Sinaiticus un Codex  Vaticanus, doch de miashte Hauntshreften han dee.