2:1  Un nö wese Däujgel jinkj hee wada en Kaperna’um nen, un daut worrt jehiat daut hee en det Hüs wia.

2  Fuats zaumelden fäle toop, zoo daut doa nich meeja rüm wia dee nen too nämen, nich möl bie de Däa. Un hee prädicht det Wuat too ent.

3  Dan kjeemen zee nö am un brochten un jelämden, dee doa wia jedräacht fon feeja Mana.

4  Un aus zee nich kunn dichtbie am kömen wäajen de Shoa, müaken zee det Dak öp wua hee wia. Aus zee dan derrch jebräaken wiarren, leeten zee det Bad rauf wua de jelämda böwen lach.

5  Aus Jeezus äa Gloowen zach, zäd hee too dem jelämden, “Zän, diene Zinden zenn die fejäwt.”

6  Un wese fon de Shreftjeliade zauten doa un dochten dit äwa en äare Hoaten,

7  “Wuarom deit dis Maun zoo aus dit Lastrungen räden? Wäa kaun Zinden fejäwen aus Got auleen?“

8  Öba fuats, aus Jeezus dit fenoom en zienem Jeist daut zee zoo dochten en zikj zelfst, zäd hee too ent, „Wuarom doo jie dize Dinja zoo derrch denkjen en jüne Hoaten?

9  “Waut es leichta too zaijen too disem Jelämden, „‘Diene Zinden zenn die fejäwt,‘ ooda too zaijen, ‚Stö op, nem dien Bad op un gö‘?

10  Öba daut jie muchten weeten daut de Menschenzän Krauft haft op Iaden Zinden too fejäwen“, Zäd hee too dem jelämden,

11  “Ekj zaij too die, stö op, nem dien Bad op, un gö nö dien Hüs.”

12  Fuats stunt hee op, noom zien Bad, un jinkj rüt en aul äare jäajenwuat, zoo daut zee aula staunden un Got feharrlichten un zäden, „Wie han niemöls irrjent zoo waut jezeenn!“

13  Dan jinkj hee wada rüt bie de Zee; un de gaunse Shoa kjeem nö am, un hee liad ent.

14  Aus hee febie jinkj, zach hee Lewie, de Zän fon Alfäjus bie det Takshüs zeten. Un hee zäd too am, “Folj mie.” Dan stunt hee op un foljd am.

15  Nü daut kjeem zoo rom, aus hee speizd en Lewie zien Hüs, daut fäl Takskolaikta un Zinda uk toop zauten met Jeezus un ziene Jinja; dan doa wiarren fäle, un zee foljden am nö.

16  Un aus de Shreftjeliade un Foarizäja am zajgen äten met de Takskolaikta un Zinda, zäden zee too ziene Jinja, „Woo es daut daut hee at un drinkjt met Takskolaikta un Zinda?“

17  Aus Jeezus daut hiad, zäd hee too ent, “Dee waut jezunt zenn fält daut nich aun un Dokta, öba dee waut krank zenn. Ekj kjeem nich de Jeraichte too de Büsee too roopen, öba Zinda.

18  Jehanes ziene Jinja un de Foarizäja deeden fausten. Dan kjeemen zee un zäden too am, “Wuarom doonn Jehanes ziene Jinja un de Foarizäja äare fausten, öba diene Jinja fausten nich?“

19  Un Jeezus zäd too ent, “Kjenn de Frind fon dem Briegaum fausten wielt de Briegaum met ent es? Zoo lang aus zee dem Briegaum met ent han kjenn zee nich fausten.

20  “Öba de Däujgel woarren kömen wan de Briegaum woat waich jenömen woarren fon ent, un dan woarren zee fausten en dee Däujgel.

21  “Kjeena neit un biet Seich waut nich enjesprungen es aun un oolen Rock naun; zust rit det  niejet Biet waich fon det Oolet, un de Traninj es oaja jemäakt.

22  “Un kjeena deit niejen Wien en oole Wienladash nen; zust de nieja Wien rit de Wienladash twei, de Wien jit üt, un de Wienladash zenn februkt. Öba nieja Wien mot en nieje Wienladash nen Jedönn.“

23  Nü daut kjeem zoo rom daut hee derrch de Jeträadflekja jinkj aun dem Zabat; un aus zee jinjen fongen ziene Jinja aun de Kjap fon det Jeträad too plekjen.

24  Un de Foarizäja zäden too am, “Kjikj , wuarom doonn zee daut waut nich jezatsmäsich es aun dem Zabat?“

25  Öba hee zäd too ent, “Ha jie nienich jeläst waut Dawied deed aus hee en Noot wia un hungrich, hee un dee met am:

26  “woo hee en Got zien Hüs nen jinkj en de Däujgel fon Abiejatarr, dem Hüajgapriesta ziene Däujgel, un eet det Broot waut nich jezatsmäsich wia fe am toom äten, bloos fe de Priesta, un jeef uk waut nö dee waut met am wiarren?”

27  Un hee zäd too ent, “De Zabat wia jemäakt fe Mensch, un nich Mensch fe dem Zabat.

28  “Doawäajens es de Menschenzän uk Harr fon dem Zabat.“