MARRKUS 5
5:1 Dan kjeemen zee nö de aundre zied fon de Zee, nö de Jäajent fon de Gadareena.
2 Un aus zee üt det Boot jekömen wiarren, fuats trof am doa fon de Jräwa un Maun met un onreinen Jeist,
3 dee ziene wöninj haud mank de Jräwa; un kjeena kun am binjen, nich möl met Kjäden,
4 wiels hee wia fäaken worrden jebungen met Feetjespaunen un Kjäden. Un de Kjäden haud hee üteneen jeräten, un de Feetjespaunen en bieta jebräaken; un kjeena kun am tömen.
5 Un ema, Nacht un Dach, wia hee en de Boaj un de Jräwa, un road, un shneet zikj zelfst met Steena.
6 Aus hee Jeezus zach fon wiet auf, rand hee un bäd am aun.
7 Un hee shräch üt met ne lüde Stem un zäd, „Waut ha ekj too doonn met die, Jeezus, Zän fon dem gauns hechsten Got? Ekj beshwia die bie Got daut dü mie nich tüaleidst.“
8 Dan hee zäd too am, “Kom üt dem Mensch rüt, onreina Jeist!“
9 Dan früach hee am, “Waut es dien Nömen?” Un hee auntwuad un zäd, “Mien Nömen es Lejoon; dan wie zenn fäle.“
10 Hee prachad am uk iarrentslich daut hee ent nich wuad üt de Jäajent rüt shekjen.
11 Nü ne groote häad Shwien deed doa dicht aun de Boaj feeden.
12 Un aul de Diewels prachaden am un zäden, „Shekj ons nö de Shwien, daut wie doa mäajen nen gönn.“
13 Un fuats jeef Jeezus ent Errlaubnis. Dan jinjen de onreine Jeista rüt un jinjen en de Shwien nen, doa wiarren twee düzent; un de Häad rand wilt fon ne steile Städ rauf en de Zee nen, un fezoopen en de Zee.
14 Dee dan, waut de Shwien foodaden flüajgen waich, un fetalden daut en de Staut un en det Launt. Un dee jinjen rüt toom zeenn waut jeworrden wia.
15 Dan kjeemen dee nö Jeezus, un zajgen däm waut doa wia bediewelt jewast un haud de Lejoon, un hee zaut un wia jekleedt un en zienem raichten Zen. Un zee wiarren angst.
16 Un dee waut daut zajgen fetalden ent woo daut pesiad too däm waut wia met Diewels bezäten, un wäajen de Shwien.
17 Dan fongen zee aun too pracherrn met am daut hee äare Jäajent wuad felöten.
18 Un aus hee en det Boot nen stäch, dee waut wia met de Diewels bezäten jewast prachad am daut hee mucht met am zenn.
19 Doch, Jeezus errlaubd am nich, öba zäd too am, „Gö nö Hüs nö diene Frind, un fetal ent waut fone groote Dinja de Harr haft Jedönn fe die, un woo hee zikj haft errboarrmt äwa die.“
20 Un hee feleet fon doa un fonk aun en Dekapolis bekaunt too mäaken aules waut Jeezus fe am Jedönn haud un aul de Menschen staunden.
21 Nü aus Jeezus wia äwa jereizdt bie Boot nö de aundre zied, ne groote Shoa zaumeld zikj nö am; un hee wia bie de Zee.
22 Un zeetemöl, eent fon de Harrsha fon de Zienagog kjeem, Jairus bie Nömen. Un aus hee am zach fol hee ferr ziene Feet han
23 un prachad am iarrentslich, un zäd, „Miene kjliene Dochta licht aun dem stoawen. Kom un laij diene Henj op arr, daut zee mucht jeheelt woarren, un zee woat läwen.“
24 Un Jeezus jinkj met am met, un ne groote Shoa foljd am un drengd am.
25 Nü ne wese Frü haud un Flus fon Bloot jehaut fe twalw Joa,
26 un haud fäle Dinja jeläden fon fäle Doktash. Zee haud aul äa Habungoot hanjefäft un wia nusht bäta, öba leewa worrt oaja.
27 Aus zee hiad fon Jeezus, kjeem zee hinja am en de Shoa un shiad zienem Rok aun.
28 Dan zee zäd, „Wan ekj bloos mucht ziene Kjleeda aunshiarren, woa ekj jezunt jemäakt woarren.
29 Fuats dräjd äa Blootflus op, un zee späad en äarem Kjarrpa daut zee jeheelt wia fon det Älent.
30 Un Jeezus wist fuats daut Krauft üt am wia rüt jegönn, un dreid zikj om en de Shoa un zäd, “Wäa shiad miene Kjleeda aun?“
31 Öba ziene Jinja zäden too am, „Dü zitst daut de Shoa die drenjt, un dü zaichst, ‚Wäa shiad mie aun?‘“
32 Un hee kjikjt rom dee toom Zeenn wäa dit Jedönn haud.
33 Öba de Frü ferrcht un setad, dan zee wist waut arr jeworrden wia, un kjeem un fol döl ferr am un fetald de gaunse Woarheit.
34 Un hee zäd too arr, „Dochta, dien Gloowen haft die jezunt jemäakt. Gö en Fräd un zie jeheelt fon dien Älent.“
35 Wielt hee noch räd, kjeemen wese fon dem Harrsha fon det Zienagogen Hüs waut zäden, „Diene Dochta es Doot. Wuarom dem Liara wieda trubeln?“
36 Zoo feks aus Jeezus det Wuat hiad waut jerädt wia, zäd hee too dem Harrsha fon de Zienagog, “Zie nich angst; jleew bloos.”
37 Un hee errlaub kjeenem am too foljen aus Petrus, Jakoobus, un Jehanes, de Brooda too Jakoobus.
38 Dan kjeem hee nö dem Harrsha fon de Zienagog zien Hüs, un zäch un Rebausel un dee waut doa hielden un lüd jülden.
39 Aus hee nen kjeem, zäd hee too ent, „Wuarom mäak jie zoon Rebausel un hielen? Daut Kjint es nich Doot, öba shlapt.“
40 Un zee bejniezaden am. Öba aus hee ent aula haud rüt Jedönn, noom hee dem Föda un de Muta fon det Kjint, un dee waut met am wiarren, un zee jinjen nen wua det Kjint lach.
41 Dan noom hee det Kjint bie de Haunt, un zäd too arr, „Talita Koomie,“ waut fedolmescht es, „Mejalkje, ekj zaij die, stö op.“
42 Fuats stunt de Mejal op un jinkj, dan zee wia twalw Joa oolt. Un zee wiarren äwakömen met groote Staununk.
43 Öba hee beföl ent strenj daut zee zulen kjeenem daut löten weeten, un zäd zee zulen arr waut too äten jäwen.