10:1  Un aus hee de twalw Jinja nö zikj jeroopt haud, jeef hee ent Machtraicht äwa onreine Jeista, dee rüt too shmieten, un aule zorrten Krankheiten un Shwakheiten too heelen.

2  Nü de Nömes fon de twalw Aposteln wiarren dit: iasht Ziemon, waut doa Peetrus jenant woat, un Andräjus, zienem Brooda; Jakoobus de Zän fon Zebedäjus, un Jehanes, zienem Brooda;

3  Filipus un Bartolemäjus; Tomas un Matäjus de Takskolaikta; Jakoobus de Zän fon Alfäjus, un Lebäjus, wäms hinjanömen Tadäjus wia;[1]

4  Ziemon de Kana‘anita, un Judas Iskoariejötäs, dee am nohäa feroot.

5  Dize twalw shekjt Jeezus rüt un beföl ent un zäd, “Göt nich en irrjent Wäaj fon de Heiden nen, un göt nich en ne Staut fon de Zamarieta nen.

6  Öba göt leewa nö de felorrne Shöp fon det Hüs fon Iesra’eel.

7  Un wiels jie gönn, prädicht un zaicht, “Det Himelrikj es dicht bie.“

8  „Heelt de Kjranke, reinicht de Lepra, waikt de Doodes op, shmiet Diewels rüt. En dem Zonst ha jie jekräajen, en dem Zonst jäwt.“

9  „Feshauft nich Golt ooda Zelwa ooda Kopa en jüne Jeltgorrten,

10  „uk nich ne Taush fe jüne Reiz, uk nich twee Äwaraikj, ooda Shoo, ooda Gönstaikja; dan de Oabeida es zien Äten wiat.

11  „Nü en wautema fe ne Staut ooda un Darrp jie nen gönn, finjt üt wäa doa wirrtich es un bliewt doa bot jie rüt gönn.

12  „Un wan jie en un Hüs nen gönn, jreest daut.

13  „Wan det Hüs daut wiat es, löt jüne Fräd op daut kömen. Wan daut daut nich wiat es, löt jüne Fräd trigj nö jünt kömen.

14  “Un wäa’ema jünt nich woat opnämen un jüne Wiad nich hiat, wan jie fon daut Hüs felöten ooda dee Staut, shliezat det Stof fon jüne Feet.

15  „Zecha, zaij ekj too jünt, daut woat liechta too fedräujgen zenn fe Zodom un Gomora en dem Jerechtsdach aus fee dee Staut!

16  „Zeetemöl, ekj shekj jünt rüt aus Shöp en de med fon Wilw. Doawäajens, ziet weis aus Shlangen un shätloos aus Düwen.

17  „Öba paust op nö Menschen, dan dee woarren jünt äwajäwen nö de Stautsröt un jünt prielen en äare Zienagogen.

18  „Jie woarren ferr Harrsha un Kjenichs jenömen woarren om mients haulwen, aus un Seichnis too ent un de Heiden.

19  „Öba wan zee jünt äwajäwen, doot nich zorrjen woo ooda waut jie zaijen zulen. Dan daut woat jünt jejäft woarren en dee Stund waut jie zaijen zulen,

20  „dan daut zenn nich jie waut doa räden, öba de Jeist fon jünem Föda waut en jünt rädt.

21  „Nü Brooda woat Brooda äwajäwen too dem Doot, un de Föda det Kjint; un de Kjinja woarren opstönen jäajen äare Elerrn un ent fe’uazäaken toom Doot jemäakt woarren.

22 „Un jie woarren jehaust woarren fon aulem om mienem Nömens haulwen. Öba dee waut bot det Enj üthelt woat jeradt woarren.

23  “Wan zee jünt en dize Staut fefoljen, flicht nö ne aundre. Dan zecha, zaij ekj too jünt, jie woarren nich zenn derrch de Städa fon Iesra’eel jegönn bot de Menschenzän kjemt.

24  „Un Jinja es nich äwa zienem Liara, un un Deena es nich äwa zienem Meista.

25. „ Daut es jenüach daut un Jinja zoo es aus zien Liara, un un Sklöw zoo aus zien Meista. Wan zee dem Hüsharr han Bielzebül jenant, woo fäl meeja woarren zee dee nann waut too zien Hüs jehiarren?

26  „Doawäajens doot ent nich ferrchten. Dan doa es nusht bedaikjt waut doa nich woat jeöpenboat woarren, un festäakjen waut nich jewist woat woarren.

27  “Wautema ekj jünt en dem diesterrn zaij, rädt en det Licht; un waut jie en det Ua hiarren, prädicht fon op de Hieza.

28  „Un ferrcht nich dee waut dem Kjarrpa kjenn Doot mäakjen öba kjenn nich de Zeel Doot mäakjen. Öba ferrcht däm waut kaun beides Zeel un Kjarrpa en de Hall fenichten.

29  „Woarren nich twee Spoalinja fekoft fe een Kopanet Sent? Un nich eene fon dee felt op de Iad önen jünem Föda zienem Welen.

30  „Öba zoogoa de Hoa op jünem Kop zenn aula jenumat.

31  „Ferrcht nich, doawäajens; jie zenn meeja wiat aus fäle Spoalinga.

32  „Doawäajens, wäa‘ema mie ferr Menschen bekjant, däm woa ekj uk ferr mienem Föda bekjann, dee doa en dem Himel es.

33  „Öba wäa‘ema mie ferr Menschen festrit, däm woa ekj uk ferr mienem Föda dee doa en dem Himel es festrieden.

34. „Jleewt nich daut ekj kjeem Fräd op Iaden too brinjen. Ekj kjeem nich Fräd too brinjen, öba un Shwiat.
35. “Dan ekj zen jekömen un Maun jäajen zienem Föda too zaten, un ne Dochta jäajen äare Muta, un ne Shwiadochta jäajen äare Shwiamuta;

36  „un un Mensch ziene Fiend woarren dee fon zien äjenet Hushault zenn.‘

37  „Dee waut Föda ooda Muta meeja leewt aus mie es mie nich wiat. Un dee waut Zän ooda Dochta meeja leewt aus mie es mie nich wiat.

38  „Un dee waut nich zien Kjriets op zikj nempt, un folcht mie nö es mie nich wiat.

39  „Dee waut zien läwen finjt woat daut feliarren, un dee waut zien läwen felist om mients haulwen woat daut finjen.

40  „Dee waut jünt opnemt, nemt mie op; un dee waut mie opnemt nemt däm op waut mie shekjt.

41  „Dee waut un Profeet en mienem Nömen opnempt, zaul un profeeten Loon kjrian. Un dee waut un Jeraichten opnempt en un Jeraichten zienem Nömen zaul un Jeraichten zienem Loon kjrian.

42. Un wäa’ema eene fon dize kjliene un Kufel koldet Wöta jeft en un Jinja zienem Nömen; zecha, zaij ekj too jünt, hee zaul zienem Loon nich feliarren.

[1] NU Taikst lat de Wiad üt Lebäjus, wäms hinjanömen wia Tadäjus.