12:1  Too dee Tiet jinkj Jeezus derrch de Jeträad Flekja aun dem Zabat. Un ziene Jinja wiarren hungrich, un fongen aun de Oarren fon det Jeträad too plekjen un too äten.

2  Un aus de Foarizäja daut zajgen, zäden zee too am, “Kjikj, diene Jinja doonn daut waut nich Jezatstmäsich es too doonn aun dem Zabat.”

3  Öba hee zäd too ent, “Ha jie nich jeläst waut Dawied deed aus hee hungrich wia, hee un dee met am:

4  “woo hee en det Goteshüs jinkj un eet fon det Tempelbroot waut nich Jezatsmäsich wia fe am toom äten, uk nich fe dee waut met am wiarren, öba bloos fe de Priesta?“

5  “Ooda ha jie nich jeläst en det Jezats daut de Priesta en dem temple dem Zabat fe‘onreinjen un zenn Shultloos?“

6   “Doch zaij ekj too jünt daut en dize Städ es eena jrata aus de Tempel.”

7  “Öba wan jie hauden jewist waut dit meent, ‚Ekj felang Errboarrmunk un nich Opfa,‘ dan wuad jie nich däm Oshuldjen fedaumt han.‘“

8  “Dan de Menschenzän es zoogoa Harr äwa dem Zabat.”

9  Nü, aus hee fon doa wia jegönn, jinkj hee en äare Zienagog nen.

10  Un zeetemöl, doa wia un Maun waut ne fedräjde Haunt haud. Un zee früajgen am un zäden, „Es daut Jezatsmäsich aun dem Zabat too heelen“, daut zee waut muchten han am too beshuljen.

11  Dan zäd hee too ent, “Waut fon Mensch es doa mank jünt waut een Shöp haft, wan daut en un Loch felt aun dem Zabat, woat daut nich jripsen un daut rüt häwen?

12  “Woo fäl meeja wiat ha jie nich aus un Shöp? Doawäajens es daut Jezatsmäsich goots too doonn aun dem Zabat.“

13  Dan zäd hee too dem Maun, “Straikj diene Haunt rüt.” Un hee shtraikt dee rüt, un dee wia foadich zoo aus de aundre.

14  Dan jinjen de Foarizäja rüt un plönden jäajen am, woo zee am muchten fenichten.

15  Öba aus Jeezus dit wist jinkj hee rüt, un hee trok zikj Waich fon doa. Un groote Shoarren foljden am, un hee heeld dee aula.

16  Doch woarrnd hee ent zee zulen am nich bekaunt mäaken,

17  daut daut mucht en errfelung gönn waut jezaicht wia derrch Jezaija, dem Profeet, aus hee zäd,

 

18         “Zeetemöl! Mien Kjnaicht,

                     wäm ekj ütjewält ha,

              Mien jeleewda en wäm miene Zeel

                     goodet Jefaulen haft!

              Ekj woa mienem Jeist op am zaten,

               Un hee woat Jeraichtichkjeit

                     bekaunt mäaken too de Heiden.“ 

19         “Hee woat nich strieden ooda üt shriejen,           Un kjeena woat ziene Stem hiarren

                     op de Gausen.”

20         “Un jekjnekjdet Shelprua woat hee

                     nich auf bräakjen,

              Un räkjerrndet Flaus woat

                     hee nich ütlashen,

              Bot hee det Jerecht shekjt too dem Ziech;”

21         “Un en zienem Nömen woarren

                     de Heiden trujen.”

 

22  Dan brochten zee am eenem dee bediewelt[1] wia, Blint un Stom; un hee heeld am, zoo daut de Blinja un Stoma beides räd un zach.

23  Un aul de Shoarren wiarren jestaundt un zäden, “Kun dit Dawied zien Zän zenn?”

24  Nü aus de Foarizäja daut hiaden zäden zee, “Diza drift nich Dieweils rüt, büta derrch Bielzebual, de Harrsha äwa de Diewels.“

25  Öba Jeezus wist äare Jedanken un zäd too ent: “Jieda Rikj waut fedeelt es jäajen zikj zelfst jeit too Grunt; un jieda Staut un Hüs waut jäajen zikj zelfst fedeelt es woat nich stönn.”

26  „Wan Zötön, Zötön rüt drift, es hee jäajen zikj zelfst fedeelt. Woo kaun zien Rikj dan stönn?“

27  “Un wan ekj Diewels rüt driew derrch Bielzebual, derrch wäm driewen jüne Zäns dee rüt? Doawäajens woarren zee jüne Rechta zenn.”

28  “Öba wan ekj Diewels rüt driew derrch Got zienem Jeist, dan es Got zien Rikj op jünt jekömen.”

29  “Ooda woo kaun eena en un stoakjen Maun zien Hüs nen kömen un zien Habungoot fuatroowen, büta eena dem stoakjen Maun iasht binjt. Un dan woat hee det Hüs fuatroowen.”

30  “Dee waut nich met mie es, es jäajen mie, un dee waut nich met mie zaumelt festreit.“

31  “Doawäajens zaij ekj too jünt, jieda Zind un Lastrunk woat Mensch fejäwt woarren, öba de Lastrunk jäajen dem Jeist woat Menschen nich fejäwt woarren.”

32  “Irrjenteena waut un Wuat jäajen dem Menschenzrän rädt, daut woat am fejäwt woarren; öba wäa‘ema jäajen dem Heiljen Jeist rädt, daut woat am nich fejäwt woarren, nich en dize Tiet uk nich en de Tiet too kömen.”

33  “Mäakt dem Boom entwäda goot un de Frucht goot, ooda mäakt dem Boom shlaicht un ziene Frucht shlaicht; dan un Boom woat jekjant derrch ziene Frucht.“

34 “Jie Shlangenbroodzel! Woo kje jie, dee doa shlaicht zenn goode Dinja räden? Dan üt det Äwaflus fon det Hoat rädt det Mül.”

35 “Un gooda Mensch üt dem gooden Shauts fon zien Hoat brinjt goode Dinja äwadäl, un un beeza Mensch üt däm beezen Shauts fon zien Hoat brinjt shlaichte Dinja rut.“

36 “Öba ekj zaij too jünt daut fe jieda onneedjet Wuat waut Menschen muchten räden, woarren zee Räakjenshoft jäwen doafon en dem Jerechstdach.

37 “Dan derrch jüne Wiad woa jei jeraichtfoadicht woarren, un derrch jüne Wiad woa jie fedaumt woarren.”

38 Dan auntwuaden wese fon de Shreftjeliade un Foarizäja un zäden, „Liara, wie welen un Täkjen zeenn fon die.“

39. Öba hee auntwuad un zäd too ent, “Un beezet un Eehezintlichet Jeneratsjoon zäkjt nö un Täkjen, un daut woat kjeen Täkjen jejäft woarren aus de Täkjen fon dem Profeet Jöna.”

40 “Dan zoo aus Jöna dree Däujgel un dree Nachten en dem Buk fon dem grooten Fesh wia, zoo woat de Menschenzän dree Däujgel un dree Nachten en det Hoat fon de Iad zenn.”

41 “De Menschen fon Ninewä woarren op stönn en dem Jerecht met dit Jeneratsjoon un daut fedaumen, dan zee deeden Büse derrch Jöna ziene Prädjunk; un un jratra aus Jöna es hia.”

42 “Dan de Kjenijen fon dem Zieden woat op stönn en det Jerecht met dit Jeneratsjoon un daut fedaumen, dan zee kjeem fon de Enja fon de Welt Zolomön ziene Weisheit too hiarren; un werrkjlich, un jratra aus Zolomön es hia.“

43 “Wan un onreina Jeist üt un Mensch rüt jeit, jeit dee derrch dräje Städa un zäkjt Rü, un finjt kjeent.”

44 “Dan zaicht hee, ‘Ekj woa trigj gönn nö mien Hüs, wua ekj rüt kjeem. Un wan hee trigj kjemt, finkt hee daut ladich un ütjefäacht, un en orrdninj jestalt.”

45. “Dan jeit hee un nemt zäwen aundre Jeista met zikj, beeza aus zikj zelfst, un dee traikjen nen un wönen doa; un de latsta Toostaunt fon dis Mensch es oaja aus de iashta. Zoo woat daut uk zenn met dit beezet Jeneratsjoon.”
46. Wielt hee noch räd too de Shoarren, zeetemöl, ziene Muta un Breeda stunden büten, un fezochten met am too räden.

47 Dan zäd eena too am, “Kjikj, diene Muta un diene Breeda stönn büten, un fezäkjen met die too räden.”

48 Öba hee auntwuad un zäd too däm waut am zäd, “Wäa es miene Muta un wäa zenn miene Breeda?”

49 Un hee straikt ziene Haunt rüt nö ziene Jinja un zäd, “Hia zenn miene Muta un miene Breeda!“

50 “Dan wäa’ema dem Wellen fon mienem Föda en dem Himel deit es mien Brooda un Zesta un Muta.”

[1] Wie nanen det bezäten, öba de iashte Meeninj es bäta jejäwt bie det Wuat bediewelt.