26:1  Nü kjeem daut zoo rom, aus Jeezus aul dize Zaijen foadich haud, daut hee zäd too ziene Jinja,

2  “Jie weeten daut nö twee Däujgel es de Pasafast, un de Menschenzän woat äwajäwt woarren toom jekjrietsicht woarren.

3  Dan zaumelden de Hauptpriesta, Shreftjeliade, un de Eltestash fon de Menschen bie dem Paulaust fon dem Hüajgenpriesta, dee doa Kaijafes heet,

4  un plönden toom Jeezus nämen derrch Faksarie un am Doot mäaken.

5  Öba zee zäden, “Nich op dem Fast, zust es doa met eenmöl un Oprua mank de Menschen.“

6  Un aus Jeezus en Betaniejan wia bie Ziemon dem Lepra zien Hüs,

7  kjeem nu Frü nö am met un Alabastros Dooz met zeeja diaret, sheen rikjendet Eelj, un zee goot daut op zienem Kop nop aus hee bie dem Desh zaut.

8  Öba aus ziene Jinja daut zajgen, wiarren zee oajalich un zäden, ‚Woorom zoon fekwözen?

9  “Dan dize sheenrikjende Eejl haud kunt fekoft woarren un nö de Oame jejäft.”

10  Öba aus Jeezus dit en worrt, zäd hee too ent, „Wuarom trubel jie dize Frü? Dan zee haft un goodet Woakj Jedönn fe mie.

11  “Dan jie han dee Oame ema met jünt, öba mie ha jie nich ema.

12  “Dan en det sheenrikjendet Eelj op mienem Kjarrpa jeeten, deed zee daut fe mien begröwen.

13  “Zecha, zaij ekj too jünt, wua’ema dit Eefanjeeliejum woat jeprädicht woarren en de gaunse Welt, woat waut dize Frü deed fetalt woarren aus un Aunjedenkj too arr.”

14  Eena fon de Twalw dan, Jüdas Iskoariejot, jinkj nö de Hüajgepriesta

15  un zäd, “Waut ze jie welich mie too jäwen, un ekj woa am äwajäwen nö jünt?“ Un zee talden am darrtich Zelwastekja.

16  Un fon dee Tiet fezocht hee jeläajenheit am too feröden.

17  Nü aun dem iashten Dach fon dem Fast fon Onjezüadet Broot kjeemen de Jinja nö Jeezus un zäden too am, “Wua west dü daut wie zulen dem Pasafast reed mäaken toom äten?”

18  Un hee zäd, „Göt en de Staut nen nö un wesa Maun, un zaicht too am, „De Liara zaicht, ‚Miene Tiet es nö‘aun; ekj woa det Pasafast bie dien Hüs hoolen met miene Jinja.‘“

19  Un de Jinja deeden zoo aus Jeezus ent befölen haud; un zee reeden dem Pasafast üt.

20  Aus Öwent jekömen wia, zaut hee döl met de Twalw.

21  Nü aus zee eeten, zäd hee, „Zecha, zaij ekj too jünt, eena fon jünt woat mie feröden.“

22  Un zee wiarren zeeja trüarich, un jieda eena fon ent fonk aun too am too zaijen, „Harr, es daut ekj?“

23  Hee auntwuad un zäd, „Dee wäa ziene Haunt met mie en de Shiew duckt woat mie feröden.

24  “De Menschenzän jeit werrkjlich kraikt zoo aus daut jeshräwen es fon am, öba wee too däm Mensch derrch wäm de Menschenzän ferödt es. Daut wia goot fe däm Mensch jewast wan dee niemöls jebuarren wia.

25  Jüdas, dan, waut am feröden deed, auntwuad un zäd, „Rabie, es daut ekj?“ Hee zäd too am, „Dü hast daut jezaicht.“

26  Un aus zee eeten, noom Jeezus Broot, zäajend un brüak daut, un jeef daut nö ziene Jinja un zäd, „Nämt, ät; dit es mien Kjarrpa.“

27  Dan noom hee det Kufel, un jeef Dank, un jeef daut nö ent un zäd, „Drinkjt jie aula fon dit.

28  “Dan dit es mien Bloot fon det niejet Bunt, waut fegöten es fe fäle, fe de Fejäwunk fon Zinden.

29  “Öba ekj zaij too jünt, ekj woa nich meeja drinkjen fon de Frucht fon de Wienrank bot ekj  daut nie drinkj met jünt en mienem Föda zien Rikj.”

30  Un aus zee hauden un Dankleet jezungen, jinjen zee rüt nö dem Oliewenboach.

31  Dan zäd Jeezus too ent, ‚Jie woarren jünt dize Nacht aula beleidjen wäajen mie, dan daut es jeshräwen:

 

‚Ekj woa dem Hoad shlönn,

              Un de Shöpshäad woat festreit woarren.”

 

32  “Öba nö däm daut ekj opjerecht zen, woa ekj ferr jünt gönn nö Galiläja.

33  Peetrus auntwuad un zäd too am, „Wan zoogoa aule beleidicht woarren wäajen die, ekj woa nienich beleidicht woarren.“

34  Jeezus zäd too am, „Zecha, zaij ekj too die, daut dize Nacht, eeja de Hön kjreit woasht dü mie dree möl feläjen.”

35  Peetrus zäd too am, „Wan ekj zoogoa stoawen zul met die, doch woa ekj die nich feläjen!“ Un zoo zäden aul de Jinja.

36  Dan kjeem Jeezus met ent nö ne Städ, Getzeemanee jenant, un zäd too de Jinja, „Zet jie hia wielt ekj dorrt han gö un bäd.”

37  Un hee noom Peetrus un Zebedie ziene twee Zäns, un hee fonk aun zeeja Trüarich un zeeja deep bewäujgen too zenn.

38  Dan zäd hee too ent, „Miene Zeel es zeeja betriebt, bot aun dem Doot. Blieft hia un wäakt met mie.“

39  Hee jinkj un bät wieda un fol op zien Jezecht, un bäd, un zäd, „Ö mien Föda, wan daut mäajlich es, löt mie dit Kufel febie gönn; doch nich zoo aus ekj wel, öba zoo aus dü west.”

40  Dan kjeem hee nö de Jinja un funk ent shlöpen, un zäd too Peetrus, „Waut? Ku jie nich eene Stund met mie wäaken?

41  “Wäakt un bädt, daut jie nich en Fezäkjunk kömen. De Jeist es werrklich welich, öba det Fleesh es shwak.“

42  Wada, det tweede möl jinkj hee waich un bäd, un zäd, “Ö mien Föda, wan dit Kufel nich kaun fon mie waich gönn büta ekj daut drinkj, löt dienem Welen Jedönn woarren.”

43  Un hee kjeem un funk ent wada shlöpen, dan äare Üajgen wiarren shwoa.

44  Un hee feleet ent, jinkj wada waich, un bäd det drede möl, un zäd de nämelje Wiad.

45  Dan kjeem hee nö ziene Jinja un zäd too ent, „Shlöp jie noch un reiwen? Zeetemöl, de Stund es dicht bie, un de Menschenzän woat ferödt en de Heng fon Zinda nen.

46  “Stöt op, lot ons gönn. Zeet, mien Feröda es dicht bie.”

47  Un wielt hee noch räd, zeetemöl, Jüdus, eent fon de Twalw, met groote Shoarren met Shwiad un Kjnepels, kjeem fon de Hauptpriesta un Eltestash fon de Menschen.

48  Nü zien Feröda haud ent un Täkjen jejäft un haud jezaicht, „Wämema ekj Kus, Hee es dee; nämt am.“

49  Un fuats jinkj hee nop nö Jeezus un zäd, “Un Grus, Rabie!” un kust am.

50  Öba Jeezus zäd too am, „Frint, wuarom best dü jekömen?“ Dan kjeemen zee un läden äare Henj op Jeezus un noomen am.

51  Un haustich, eena fon dee waut met Jeezus wia straikt ziene Haunt rüt un trock zien Shwiat un trof dem Deena fon dem Hüajgen Priesta, un shneet am det Ua auf.

52  Öba Jeezus zäd too am, „Stop dien Shwiat en ziene Städ, dan aul dee waut det Shwiat nämen woarren fekömen bie det Shwiat.

53  “Ooda denkj jie daut ekj nü nich kaun bäden too mienem Föda, un hee woat mie fezorrjen met meeja aus twalw Liejoonen Enjeln?

54  “Woo kunn dan de Shreften errfelt woarren, daut daut needich wia zoo too pesiarren?”

55  En dee Stund zäd Jeezus too de Shoarren, „Ze jie rüt jekömen zoo aus jäajen un Reiba, met Shwiad un Kjnepels mie too nämen? Ekj zaut Dachdäachlich met jünt, liad en jünem Tempel, un jie noomen mie nich faust.

56  “Öba aul dit worrt jedönn daut de Shreften fon de Profeeten muchten errfelt woarren.“ Dan feleeten aul ziene Jinja am, un randen waich.

57  Un dee waut Jeezus hauden faust jenömen leiden am waich nö Kaijafus, dem Hüajgapriesta, wua de Shrefjeliade un Eltestash fezaumelt wiarren.

58  Öba Peetrus foljd am fon un Enj auf nö dem Hüajgenpriesta zienem Hof. Un hee jinkj nen un zaut met de Deena det Enj too zeenn.

59  Nü de Hauptpriesta, de Eltestash un de gaunsa Röt zocht faulshet Seijnis jäajen Jeezus om am Doot too mäaken,

60  öba fungen kjeent. Un doch, wielt doa fäle faulshe Seijen ferr ent kjeemen, fungen zee kjeene. Öba too latst kjeemen twee faulshe Seijen[1] ferr ent

61  un zäden, „Disa zäd, ‚Ekj kaun Got zienem Tempel fenichten un en dree Däujgel däm wada opbüjen.‘“

62  Un de Hüajgapriesta stunt op un zäd too am, „Zaichst dü nusht? Waut es daut waut dise Mana Seijen jäajen die?“

63  Öba Jeezue bleef stel. Un de Hüajgapriesta auntwuad un zäd too am, „Ekj stal die unja Eit bie dem läwenjen Got: Zaij ons aus dü de Kjrist best, de Goteszän!“

64  Jeezus zäd too am, „Daut es zoo aus dü zätst. Dochnoch zaij ekj too die, nö dit woa jie dem Menschenzän zeenn aun de raichte Haunt fon de Krauft zeten, un kömen en de Wolkjen fon dem Himel.

65  Dan fereet de Hüajgapriesta ziene Kjleeda, un zäd, „Hee haft Lastrunk jerädt! Waut meeja Noot ha wie aun Seijen? Kjikjt, nü ha jie ziene Lastrunk jehiat!

66  “Waut denkj jie?” Zee auntwuaden un zäden, „Hee haft dem Doot fedeent.“

67  Dan späjen zee am en det Jezecht un feshlüajgen am; un aundre shlüajgen am met äare Benahaunt,

68  un zäden, „Profetsei too ons, Kjrist! Wäa es de Janja waut die shlüach?“

69  Nü Peetrus zaut büten op dem Hof. Un ne deenarinen Mejal kjeem nö am un zäd, „Dü wiasht uk met Jeezus fon Galiläja.“

70  Öba hee felüach daut ferr ent aula un zäd, „Ekj weet nich waut dü zaichst.“

71  Un aus hee wia rüt nö dem Haikjwaich jegönn, zach noch eene Mejal am un zäd too dee waut doa wiarren, ‚Disa wia uk met Jeezus fon Natsaret.“

72  Öba hee felüach daut wada met un Eit, “Ekj kjan däm Mensch nich!“

73  Un noch un bät löta, dee waut biestunden kjeemen nop un zäden too Peetrus, „Dü best jeneiw uk eena fon dee, dan diene Räd jeft die waich.”

74  Dan fonk hee aun too fluchen un shwiarren, un zäd, „Ekj kjan dem Mensch nich!“ Un fuats kjreid dee Hön.

75  Un Peetrus fol Jeezus zien Wuat bie waut hee too am jezaicht haud, “Eeja de Hön Kjreit, woasht dü mie dree möl feläjen.” Dan jinkj hee rüt un hield betalich.

[1] NU-Taikst lat faulshe Seijen üt.