3:1  En dee Däujgel kjeem Johanes de Deepa un prädicht en de Wiltnis fon Judäja,

2  un zäd, „Doot Büsee, dan det Himelrikj es dicht bie.“

3  Dan dit es dee fon wäm de Profeet Jezaija zäd,

„De Stem fon eenem waut en de

                     Wiltnis shricht, ‚

              Mäak dem Waich reed fe dem HARRN,

              Mäakt ziene Stiej jlikj.‘“ ^{Jes. 40:3}

4  Un Jehanes zelfst wia jekjleedt en Kameelen Hoa, met un ladanen Gorrt rom de Lint, un zien Äten wia Graushopash un wila Honich.

5  Dan jinkj Jerüzalem un aulet Jüdäja, un de jäajent rom dem Jorrdan rüt nö am

6  un zee wiarren jedeept bie am en dem Jorrdon, un bekjanden äare Zinden.

7  Öba aus hee fäle fon de Foarizäja un Sadutsäja zach nö zien Taufast kömen, zäd hee too ent, „Shlangenbroodsel! Wäa haft jünt jewoarrnt fon Got zienem Oaja Waich too fläjen?

8  “Doawäajens brinkt Frucht waut wiatfol es fe Büsee,

9  „un denkjt nich too jünt zelfst too zaijen, Wie hann Abraham aus onzem Föda. Dan ekj zaij too jünt daut Got kaun fon dize Steena Kjinja too Abraham op brinjen.

10  Un nü es de Aikjs aun de Warrtel fon de Beem jelaicht. Doawäajens, jieda Boom waut nich goode Frucht brinkt woat döl jehakt un en det Fia jeshmäten.”

11 “Werrkjlich deep ekj jünt en Wöta too de Büsee, öba dee waut nö mie kjemt es mechtja aus ekj, un däm ziene Shoo zen ekj nich wiat too dräujgen. Dee woat jünt en dem Heiljen Jeist un Fia deepen.[1]

12  „Ziene Shmietshefel es en ziene Haunt, un hee woat ziene Drashflua reinjen, un zien Weit en dem Spikja zaumeln; öba det Sprie met onütlashendet Fia febrenn.“

13    Dan kjeem Jeezus nö Galiläja nö Jehanes toom fon am jedeept woarren.

14  Un Jehanes proowd am auftoowäaren un zäd, “Ekj ha needich fon die jedeept too woarren, un dü kjempst nö mie?”

15  Öba Jeezus zäd too am, „Errlaub daut fe nü zoo too zenn, dan daut es pausent fe ons aul de  Jeraichtichkjeiten too errfelen.“

16  Aus hee jedeept wia, kjeem Jeezus fuats üt dem Wöta rüt, un zeetemöl, de Himel worrt am öp jemäakt, un hee zach Got zienem Jiest rauf kömen zoo aus ne Düw un dee zad zikj op am.

17  Un haustich met eenmöl kjeem doa ne Stem fon dem Himel un zäd, “Dit es mien jeleewda Zän, en  wäm ekj goodet jefaulen ha.“

[1] M-Taikst lat un Fia üt.