13:1  Dan stunt ekj op det Zaunt fon de Zee. Un ekj zach un Beest opkömen üt de Zee rüt, un daut haud zäwen Kjap un tian Hiana, un op ziene Hiana tian Kroonen, un op ziene Kjap un felastada Nömen.

2  Nü det Beest waut ekj zach wia aus un Leparrd, ziene Feet wiarren zoo aus feet fon un Boa, un zien Mül wia aus un Leiwes Mül. De Drachen jeef am ziene Krauft, zienem Troon, un groote Machtraicht.

3  Un ekj zach eent fon ziene Kjap aus wan daut wia too dood jewundt, un zien Doodesjefäadelja Wund wia jeheelt. Un de gaunse Welt staund un foljd det Beest.

4  Un zee bäden dem Drachen aun, dee doa det Beest zien Machtraicht jeef; un zee bäden det Beest aun un zäden, “Wäa es zoo aus det Beest? Wäa kaun Kjrich mäaken met am?“

5  Un am wia un Mül jejäwt waut groote Dinja räd un Lastrungen, un am wia Machtraicht jejäwt aun toohoolen fe twee un fiatich Moonat.

6  Dan müak hee zien Mül öp un lasted jäajen Got, toom zienem Nömen lasterrn, zien Selt, un dee waut en dem Himel wönn.

7  Daut wia am jejäwt toom Kjrich mäaken met de Heilje un ent too äwastönn. Un Machtraicht wia am jejäwt äwa jieda Staum, Tung, un Natsjoon.

8  Aul dee waut op de Iad wönn woarren am aunbäden, wäms Nömes nich jeshräwen zenn en det Läwesbüak fon det Laum waut aufjeshauft wia fon dem Grunt fon de Welt.

9  Wan irrjenteena un Ua toom hiarren haft, löt däm hiarren.

10  Dee waut en dem jefangen leidt zaul en dem Jefangen nen gönn; dee waut Doot mäakt met det Shwiat mot met det Shwiat Doot jemäakt. Hia es de Jedult un de Gloowen fon de Heilje.

11  Dan zach ekj noch een Beest nop kömen üt de Iad rüt, un hee haud twee Hiana zoo aus un Laum un räd zoo aus un Drachen.

12  Un hee eewt aul de Machtraicht fon det iashtet Beest en ziene jäajenwuat, un fe’uazäakt de Iad un  dee waut doa benen wönn det iashte Beest auntoobäden, wäms doodesjefäadelja Wund jeheelt wia.

13  Hee eewt groote Täkjens, zoo daut hee zoogoa Fia mäakt rauf kömen fon dem Himel op de Iad en de Zecht fon Menschen.

14  Un hee feleidt dee[1] waut op de Iad wönn derrch de Täkjens waut hee wia jejäwt too doonn en de Zecht fon det Beest, un zäd too dee waut op de Iad wönn zee zulen un Aufbilt mäaken too det Beest waut doa jewundt wia fon det Shwiat un läwd.

15  Am wia Krauft jejäwt toom Ödem jäwen too det Aufbilt fon det Beest, daut daut Aufbilt fon det Beest zul beides räden un daut hee zul, zoo fäl aus daut nich aunbäden wuaden, fe’uazäaken Doot jemäakt too woarren.

16  Un hee fe’uazäakt aulem, beides Kjlien un Groot, Rikj un Oam, Frie un Sklöw, un Täkjen too kjrian op äare raichte Haunt ooda op äare Stiarrns,

17  un daut kjeena mucht kjeepen ooda fekjeepen büta eena waut det Täkjen ooda det Numa fon det Beest, ooda det Numa fon zienem Nömen haud.

18  Hia es Weisheit. Löt däm dee Festentnis haft det Numa fon det Beest üträakjnen, dan det es de Numa fon un Mensch: zien Numa es zas, zas, zas.

[1] M Taikst last miene äjene Menschen.