16:1  Dan hiad ekj ne lüde Stem fon dem Tempel zaijen too de zäwen Enjeln, “Göt un jeet de Kompkjes fon Got ziene Wut üt op de Iad.“

2 Un de iashta jinkj un goot zien Kompkje üt op de Iad, un un stenkjajet un äakelhauftjet Shlems kjeem op de Menschen waut det Täkjen fon det Beest hauden un dee waut det Aufbilt deeden aunbäden.

3  Dan goot de tweeda Enjel zien Kompkje op de Zee, un dee worrt Bloot aus fon un doodjen Mensch; un jieda läwenjet Kjreejatüa en de Zee jinkj Doot.

4  Dan goot de dreda Enjel zien Komkje op de Riefash un de Wötasprinkjen, un dee worrden Bloot.

5  Un ekj hiad dem Enjel fon de Wötash zaijen:

„Dü best jeraicht, Ö Harr,[1]

Dee waut es un waut wia un waut es too zenn,[2]

Wiels dü hast dize Dinja jerecht.

6        Dan zee han det Bloot fon de Heilje un de

Profeeten fegöten,

Un dü hast ent Bloot jejäwt too drinkjen.

Dan daut es äarem jeraichten Loon.“

7  Un ekj hiad noch eenem fon dem Aultoa zaijen, “Doch zoo, Harr Got Aulmechtich, woa un jeraicht zenn diene Rechtungen.“

8  Dan goot de fiada Enjel zien Kompkje op de Zon, un Krauft wia am jejäwt toom Menschen feshräjen met Fia.

9 Un Menschen wiarren feshrächt met groote Het, un zee lastaden Got zienem Nömen, dee doa Krauft haud äwa dize Pläujgen; un zee deeden nich Büsee un jeewen am nich Harrlichkjeit.

10  Dan goot de fefta Enjel zien Komkje op dem Troon fon det Beest, un zien Rikj worrt fol fon Diestanis; un zee gnäujgden äare Tungen wäajen de weedäujgel.

11  Zee lastaden dem Got fon dem Himel wäajen äare Weedäujgel un äare Shlemsen, un deeden nich Büsee fon äare Döten.

12  Dan goot de zasta Enjel zien Komkje op dem Jüfräties Riefa, un zien Wöta wia opjedrächt, zoo daut de Waich fon de Kjenichs fon dem Oosten mucht reed jemäakt woarren.

13  Un ekj zach dree onreine Jeista zoo aus Pogen üt det Mül fon dem Drachen kömen, üt det Mül fon det Beest, un üt det Mül fon dem faulshen Profeet.

14  Dan dee zenn Jeista fon Diewels, waut Täkjens shaufen, waut rüt gönn nö de Kjenichs fon de Iad[3] un fon de gaunse Welt, toom dee fezaumeln too dem Kjrich fon däm grooten Dach fon Got Aulmechtich.

15  “Zeetemöl, ekj köm aus un Deef. Jezäajent es dee waut wäakt, un ziene Kjleeda helt, doamet hee nich met eenmöl näaktich jeit un zee zeenn ziene shaund.“

16  Un zee zaumelden toop bie ne Städ waut en dem Heebräjashen, Harrmagedon heet.

17  Dan goot de zäwenda Enjel zien Komkje en de Loft, un ne lüde Stem kjeem üt dem Tempel fon dem Himel, fon dem Troon, un zäd, „Daut es jedönn!“

18  Un doa wiarren Jelüden un Jewitash un Blitsungen; un doa wia un groota Iadbäben, zoon mechtja un groota Iadbäben aus nich wia pesiat fon don aus Mensch op de Iad wia.

19  Nü de groote Staut wia jespoolt en dree Poat nen, toom arr det Kufel fon dem Wien fon det grauzomet fon ziene Wut jäwen.

20  Dan flüach jieda Inzel waich, un de Boaj wiarren nich jefungen.

21  Un groota Häujgel fon dem Himel fol op Menschen, jieda Häujgelsteen wüach een Talenten. Menschen lastaden Got wäajen de Pläujg fon dem Häujgel, wiels de Häujgel wia äwademöt groot.

[1] NU un M Taiksten löten Ö Harr üt.

[2] NU un M Taiksten läzen dee doa de Heilja wia.

[3] NU un M-Text löten fon de Iad un üt.