17:1  Dan kjeem eent fon de Enjeln waut de zäwen Komkjes haud un räd met mie, un zäd too mie, “Kom, ekj woa die det Jerecht fon dee groote Hüa wiezen waut doa op fäle Wöta zet.

2  “met wäm de Kjenichs fon de Iad Hüararie je’eewt han, un de Bewöna fon de Iad wiarren Dün emäakt met dem Wien fon äare Hüararie.“

3  Un hee drüach mie waich en dem Jeist en de Wiltnis nen. Un ekj zach ne Frü op un shoarlokrodet Beest zeten waut fol fon lastaje Nömes wia, un haud zäwen Kjap un tian Hiana.

4  De Frü wia aunjetroken en bliewroot un shoarlokroot, un wia ütjestraumt met Golt un kjestliche Steena un Parrlen, un haud en äare Haunt un goldnet Kufel fol fon Jreijelen un det shwienschet fon äare Hüararie.[1]

5  Un op äa Stiarrn wia un Nömen jeshräwen:

JEHEEMNIS,

BABILOON DE GROOTE,

DE MUTA FON HÜAREN

UN FON DE JREIJELEN FON DE IAD.

6  Ekj zach de Frü, dün met det Bloot fon de Heilje un met det Bloot fon de Marrtiera fon Jeezus. Un aus ekj arr zach, staund ekj met groote Errstaununk.

7  Öba de Enjel zäd too mie, “Wuarom staundz dü? Ekj woa die dem Jeheemnis fon de Frü un fon det Beest waut arr draicht fetalen, waut de zäwen Kjap un de tian Hiana haft.

8  Det Beest waut dü zachst wia, un es nich, un woat üt dem Gruft önen bodem rüt kömen un jeit en Fedoawnis nen. Un dee waut op de Iad wönn woarren staunn, wäms Nömes nich jeshräwen zenn en det Läwesbüak waut fon dem Grunt fon de Welt wiarren, wan dee det Beest zeenn waut wia, un nich es, un doch es.[2]

9  “Hia es de Zen waut Weisheit haft: De zäwen Kjap zenn zäwen Boaj op woone de Frü zet.

10  “Doa zenn uk zäwen Kjenichs. Fiew zenn öl jefolen, eena es, un de aundra es noch too kömen. Un wan hee kjemt, mot hee un korrtet stootsje bliewen.

11  “Un det Beest waut doa wia, un nich es, es zelfst uk det achtet, un es fon de zäwen, un jeit en de Fedoawnis nen.

12  “De tian Hiana waut dü zachst zenn tian Kjenichs wuat noch kjeen Rikj jekjräajen han, öba dee  kjrian Machtraicht fe eene Stund aus Kjenichs met det Beest.

13  “Dize zenn fon een Zen, un zee woarren äare Krauft un Machtraicht nö det Beest jäwen.

14  “Dize woarren Kjrich mäaken met det Laum, un det Laum woat dee äwastönn, dan hee es Harr fon Harren un Kjenich fon Kjenichs; un dee waut met am zenn zenn jeroopt, ütjewält, un trü.“

15  Dan zäd hee too mie, “De Wöta waut dü zachst, wua de Hüa zet, zenn Menschen, un Shoarrn, un Natsjoonen, un Tungen.

16  “Un de tian Hiana waut dü zachst op det Beest, dize woarren de Hüa hausen, un arr fewiesten un näaktich mäaken, äa Fleesh äten un arr febrenn met Fia.

17  “Dan Got haft en äare Hoaten jedönn ziene Aufzecht too errfelen, toom fon een Zen zenn, un toom äa Rikj nö det Beest too jäwen, bot Got ziene Wiad errfelt zenn.

18  “Un de Frü waut dü zachst es dee groote Staut waut doa äwa de Kjenichs fon de Iad räajelt.“

[1] M-Taikst last det shwientshet fon de Hüararie fon de Iad.

[2] NU Taikst last un woat en de jäajenwuat zen..