19:1  Nö dize Dinja hiad ekj ne lüde Stem fon ne groote Shoa zaijen, “Halelüja! Radunk un Harrlichkjeit un Ia un Krauft jehiat too dem Harrn onzem Got!

2  “Dan Woa un Jeraicht zenn ziene Rechtungen, wiels hee haft de groote Hüa jerecht waut de Iad fe’ädelt met äare Hüararie; un haft op ärr det Bloot fon ziene Deena jeraicht waut fegöten wia bie arr.“

3  Wada zäden dee, “Halelüja! Aä Rüak jeit fe’ema un fe’ema nop!”

4  Un de feeja un twintich Eltestash un de feeja läwenje Kjreejatüarren folen döl un bäden Got aun, dee op dem Troon zaut, un zäden, “Amen! Halejüja!”

5  Dan kjeem ne Stem fon dem Troon un zäd, “Preiz onzem Got, aul jie ziene Deena un dee waut am  ferrchten, beides kjliene un groote!”

6  Un ekj hiad, aus wan daut wia, ne Stem fon ne groote Shoa, aus de Jelüd fon fäle Wöta un aus de Jelüd fon mechtje Jewitash un dee zäden, “Halelüja! Dan de Harr Got Aulmechtich rejiat!

7  “Löt ons froo zenn un jübeln un am Harrlichkjeit jäwen, dan de Kjast fon det Laum es jekömen, un ziene Frü haft zikj zelfst reed jemäakt.“

8  Un too arr worrt daut jejäwt toom en feinet Leinseich, wit un dacht, jekjleedt zenn, dan det feinet Leinseich es de Jeraichtichkjeiten fon de Heilje.

9  Dan zäd hee too mie, “Shriew: ‘Jezäajent zenn dee waut too de Kjast Möl fon det Laum jekräacht  zenn! Un hee zäd too mie, “Dit zenn de woare Zaijen fon Got.”

10  Un ekj fol bie ziene Feet toom am aunbäden. Öba hee zäd too mie, „Zee daut dü daut nich deist! Ekj zen dien Metdeena, un fon diene Breeda waut dem Seichnis fon Jeezus han. Bäd Got aun! Dan det Seichnis fon Jeezus es de Jeist fon Profetseijunk.“

11  Nü ekj zach dem Himel öp gonn, un zeetemöl, un witet Piat. Un dee waut op daut zaut wia Trü un Woa jenant, un en Jeraichtichkjeit Recht hee un mäakt Kjrich.

12  Ziene Üajgen wiarren aus ne Fiaflaum, un op zienem Kop wiarren fäle Kroonen. Hee haud un Nömen jeshräwen[1] waut kjeena wist büta hee zelfst.

13  Hee wia jekjleedt met un Rok waut en Bloot jedukt wia, un zien Nömen woat jenant, Det Wuat fon Got.

14  Un de Armeejen en dem Himel, jekleedt met feinet Leinseich,[2] wit un rein, foljden am op wite Piad.

15  Nü üt zien Mül jinkj un shoapet Shwiat,[3] daut hee mucht met daut de Natsjoonen Heiwen. Un hee zelfst woat ent rejiarren met ne Iezastang. Hee zelfst traumpelt de Wienpras fon de Grauzomheit, un Wut fon dem Aulmechtjen Got.

16  Un hee haft un Rok aun un op zien Bowabeen un Nömen:

KJENICH FON KJENICHS

UN HARR FON HARREN:

17  Dan zach ekj un Enjel en de Zon stönn; un dee shräch met ne lüde Stem un zäd too aul de Fäajel waut en de med fon dem himel fläjen, “Kömt un zaumelt toop fe dem Öwentkost fon dem grooten Got,[4]

18  “daut jie muchten det Fleesh fon Kjenichs äten, det Fleesh fon Kapitänen, det Fleesh fon mechtje Menschen, det Fleesh fon Piad un fon dee waut op dee zeten, un det Fleesh fon aule Menschen, Frie un Sklöw, beides kjlien un groot.”

19  Un ekj zach det Beest, de Kjenichs fon de Iad, un de Armeejen, toop jezaumelt toom Kjrich mäaken jäajen däm waut op det Piat zaut un jäajen ziene Armee.

20  Dan wia det Beest jefangen jenömen, un met am de faulsha Profeet waut Täkjens eewd en ziene jäajenwuat, derrch woone hee dee feleid waut dem Täkjen fon det Beest jekjräajen hauden un dee waut zienem Aufbilt aunbäden deeden. Dize wiarren läwentich en de Zee fon Fia nen jeshmäten waut doa brent met Shäwelblit.

21  Un de äwaje wiarren Doot jemäakt met det Shwiat waut doa üt det Mül kjemt fon däm dee doa op det Piat zet. Un aul de Fäajel wiarren jefelt met äa Fleesh.

[1] M-Taikst last Nömes jeshräwen, un.

[2] NU-un M-Taikst läzen rein witet Leinseich.

[3] {M-Taikst laicht bie twee shnetjet.

[4] NU un  M Taiksten läzen fon dem grooten Öwentkost fon Got.