4:1  Nö dize Dinja kjikjt ekj, un zeetemöl, ne Däa stunt öp en dem Himel. Un de iashte Stem waut ekj hiad wia zoo aus un Trompeet waut met mie räd un zäd, “Kom hia nop, un ekj woa die Dinja wiezen waut moten nö dit pesiarren.”

2  Fuats wia ekj en dem Jeist; un zeetemöl, un Troon wia en dem Himel jezat, un eena zaut op dem Troon.

3  Un dee waut doa zaut wia zoo aus un Jaspiessteen un un Sardiejussteen en dem Jelöt; un doa wia un Räajenbäujgen rom dem Troon, en dem Jelöt zoo aus Smaragd.[1]

4  Rom dem Troon wiarren feeja un twintich Troons, un op de Troons zach ekj feeja un twintich Eltestash zeten, jekleedt en wite Kjleeda; un dee hauden goldne Kroonen op äare Kjap.

5  Un fon dem Troon jinjen Blitsen, un Donash, un Stemen. Zäwen Laumpen fon Fia brenden ferr dem Troon, waut doa de zäwen Jeista fon Got zenn.

6  Ferr dem Troon wia ne Zee fon Glaus, zoo aus un Kriestal. Un en de med fon dem Troon, un rom dem Troon, wiarren feeja läwenje Dinja fol fon Üajgen fon fäarren un fon hinjen.

7  Det iashtet läwenjet Dinkj wia zoo aus un Leiw, det tweede läwenjet Dinkj wia zoo aus un Kaulf, det dredet läwenjet Dinkj haud un Jezecht zoo aus un Mensch, un det fiade läwenjet Dinkj wia zoo aus un Ödla waut doa flicht.

8  De feeja läwenje Dinja hauden jieda zas flichten, un wiarren fol fon Üajgen runt om un fon benen. Un dee reiwen nich Dach ooda Nacht, un zaijen:

„Heilich, Heilich, Heilich,[2]

Harr Got Aulmechtich,

Dee doa wia  un es un es too kömen!“

9  Wanema de läwenje Dinja Harrlichkjeit un Ia un Dank jäwen too däm dee op dem Troon zet, dee doa fe’ema un fe’ema läwt,

10  de feeja un twintich Eltestash faulen döl ferr däm dee doa op dem Troon zet un bäden am aun dee doa fe’ema un fe’ema läwt, un shmieten äare Kroonen ferr dem Troon un zaijen:

11     “Dü best wiat, Ö Harr,[3]

Toom Harrlichkjeit un Ia un Krauft kjrian;

Dan dü hast aule Dinja jemäakt,

Un derrch dienem Welen zenn dee,

un wiarren dee jemäakt.“

[1] Friezen

[2] M-Taikst hafe heilich näajen möl.

[3] NU-un M Taisksten läzen Harr un Got.