12:1  Ekj kräujg jünt aun doawäajens, Breeda, derrch Got ziene Errboarmungen, daut jie jüne Kjarrpash hanjäwen aus un läwenjet Opfa , heilich, aunjenäm too Got, waut uk jünem feninftjen Deenst es.

2  Un ziet nich en dize Welt äare Forrm nen jeforrmt, öba ziet fe’endat derrch dem Zen nie mäaken,  daut jie muchten bestädjen waut Got zienem gooda un aunjenämna un folkömenda Welen es.

3  Dan ekj zaij, derrch de Jnöd waut mie jejäwt es, too jieda’eenem waut mank jünt es, nich hecha too denkjen fon zikj zelfst aus hee zul, öba iaboa too denkjen, zoo aus Got too un jiedrem de Möt fon dem Gloowen jedeelt haft.

4  Dan zoo aus wie fäl Jlieda han en eenem Kjarrpa, öba aul de Jlieda han nich de nämelje Opgöw,

5  zoo wie, wielt wie fäl zen, zen bloos een Kjarrpa en Kjristus, un eenzelich Jlieda eena fon dem aundrem.

6  Wiel wie dan feshiednichste Göwen han, nö de Jnöd nö waut ons jejäwt es, löt ons dee bruken: wan Profetseijunk, löt ons profetseijen doa nö aus ons Gloowen;

7  ooda deenst, löt ons daut bruken en onzem deenn; dee waut unjarecht, en unjarechten;

8  dee waut femönt, en femönn; dee waut jeft, met goode Möt; dee waut leidt, met iarrenst; dee waut Metleet wiest, met Freid.

9  Löt Leew önen Heichlarie zenn. Shüt waut shlaicht es. Hoolt faust waut goot es.

10  Ziet leeftölich eena too dem aundrem met breedaliche Leew, en Ia traikt eena dem aundrem fäa;

11  nich shlof en flietich zenn, iewa en dem Jeist, wiel jie dem Harrn deenn;

12 freit jünt en Höpninj, ziet juduldich en Triebzaul, too aule Tiet aunhoolent en dem Jebäd;

13  deelt üt too de Nooten fon de Heilje, ziet opnäment.

14  Zäajent dee waut jünt fefoljen; zäajent dee waut jünt fefluchen.

15  Freit jünt met dee waut zikj freijen, hielt met dee waut hielen.

16  Ziet fon dem nämeljen Zen eena too dem aundrem. Zat jün Zen nich op hüajge Dinja, öba hoolt jünt met de deemütje. Ziet nich weiz en jüne äjene Jedanken.

17  Tölt kjeenem shaichtet fe shlaichtet. Hoolt goode Dinja hüach en de Zecht fon aule Menschen.

18  Wan daut mäajlich es, zoo fäl aus aun jünt licht, läwt en Fräd met aule Menschen.

19  Jeleewde, doot nich racheewen[1] toom jünt zelfst raichtjen, öba mäakt rüm fe Oaja; dan daut es jeshräwen, “Racheewen es mient, ekj woa trigj tölen,” ^{5 Mo 32:35} zaicht de Harr.

20  Doawäajens,

“Wan dien Fient hungat, jef am too äten;

          Wan am darrsht, jef am too drinkjen;

          Dan en zoo doonn woasht du Fiakölen op

                zienem Kop nop doonn.“  ^{Pr 25:21,22}

21  Ziet nich äwawindt bie shlaichtet, öba äwawindt shlaichtet met goodet.

[1] Riachjen