2:1  Öba aus fe die, räd de Dinja waut doa pausent zenn fe goode Lia:

2  daut de elre Mana kloa jezonen zenn, iaboa, jezunt en dem Gloowen, en Leew, en Jedult;

3  de elre Früjes kraikt zoo, daut zee zikj iaboa opfiarren, nich lasterrn, nich too fäl Wien jejäwt, Liarinen fon goode Dinja,

4  daut zee de jinjre Früjes traichhalpen äare Mana too leewen, äare Kjinja too leewen,

5 toom natiadlich zenn, Hüshoola, goot, jehoorrzom too äare äjene Mana, daut Got zien Wuat nich jelastat woat.

6 Kraik zoo femön de jinjre Mana daut zee iaboa jezonn zenn,

7 en aule Dinja wiez die zelfst un Fäabilt fe goode Woakjen too zen; en de Lia wiez Rädlichkjeit, Iaboakjeit, Onfedoaflichkjeit,[1]

8 folkömende Räd waut nich gönen too fedaumen, daut dee waut un Jäajena es zikj mucht shämen, un nusht shlaichtet han too zaijen fon die.[2]

9 Femön Sklöwen jehoorrzom too zenn too äare äjene Meistash, toom goot jefaulent zenn en aule Dinja un nich jäajenaun räden,

10  nich stälen, öba aulen, gooden, Gloowen wiezen; daut dü muchst Got onzem Heilaunt ziene Lia en goode Orrdninj han en aule Dinja.

11  Dan de Jnöd fon Got waut de Radunk brinjt es too aule Menschen aunjeshienn,

12  un liat ons daut wiel wie gotlooze un weltelje Losten aufzaijen, wie zulen iaboa läwen, Jeriacht un jetlich en de Tiet waut nü es,

13  un fe de Jezäajende Höpninj lüarren un dem feharrlichten Aunerrshienunk fon onzem grooten Got un Heilaunt Jeezus Kjristus,

14  dee zikj zelfst jeef fe ons, daut hee ons mucht Looskjeepen fon jieda Jezatslooze Döt un ziene äjene opoate Menschen reinjen fe zikj zelfst, iewa fe goode Woakjen.

15  Räd dize Dinja, errmön un femön met aulet Machtraicht. Löt kjeenem die fe’achten.

[1] NU-Taikst lat Onfedoaflichtkjeit üt.

[2] NU-un M. Taiksten läzen ons.