14:1  Foat Leew nö, un felangt jeistelje Göwen, öba opoatlich daut jie muchten Profetseijen.

2  Dan dee waut en ne[1] Tung rädt, rädt nich too Mensch öba too Got, dan kjeena festeit am; öba en dem Jeist rädt hee Jeheemnisen.

3  Öba dee waut profetseit rädt Öpbüjunk, un Femönunk un Troost too Menschen.

4  Dee waut en ne Tung[2] rädt büt zikjzelfst op, öba dee waut profetseit büt de Kjoakj op.

5  Ekj wensch jie räden aula en Tungen, öba noch meeja daut jie profetseiden; dan dee waut profetseit es jräta aus dee waut en Tungen rädt, büta hee fedolmetscht, daut de Kjoakj mucht Opbüjunk kjrian.

6  Öba nü, Breeda, wan ekj köm nö jünt un räd en Tungen, waut woat jünt daut loonn büta ekj räd too jünt derrch Öpenboarunk, derrch Wissenshoft, derrch Profetseijunk, ooda derrch Liarren?

7  Zoogoa Dinja önen Läwen, aus Fleet ooda Hoap, wan dee un Jelüd mäaken, büta dee mäaken unjasheet en Jelüden, woo woat daut jewist zenn waut jepiept ooda jespält es?

8  Dan wan de Trompeet un onzechret Jelüd mäakt, wäa woat reed mäaken toom Kaumf?

9  Kraikt zoo jie, büta jie bie de Tung Wiad räden waut leicht too festönn zenn, woo woat daut jewist zenn waut jerädt es? Dan jie woarren dan en de Loft nen räden.

10  Doa zenn, daut mucht zenn, zoo fäl zorrten Spräaken en de Welt, un kjeene fon dee es önen Meeninj.

11  Doawäajens, wan ekj nich de Meeninj fon de Spräak weet, woa ekj un Ütlenda zenn too däm waut doa rädt, un dee waut doa rädt woat un Ütlenda zenn too mie.

12  Kraikt zoo jie, wielt jie iewa zenn fe Jeistelje Göwen, löt daut zenn fe de Opbüjunk fon de Kjoakj daut jie fezäkjen det baste too zenn.

13  Doawäajens löt däm dee doa en ne Tung rädt bäden daut hee much fedolmetschen.

14  Dan wan ekj en ne Tung bäd, mien jeist bädt, öba mien Festentnis es onfruchtboa.

15  Waut es de shlus too dit? Ekj woa bäden met mienem Jeist, un ekj woa uk bäden met mienem Festentnis. Ekj woa met dem Jeist zinjen, un ekj woa uk met dem Festentnis zinjen.

16  Aundash, wan dü zäajenst met dem Jeist, woo woat dee waut en de Onjeliade äare Städ es „Amen“ zaijen wan dü dank jefst, wiels hee festeit nich waut dü zaichst?

17  Dan dü jefst werrkjlich sheen un Dank, öba de aundra es nich opjebüt.

18  Ekj dank mienem Got ekj räd en Tungen meeja aus jie aula;

19  doch en de Kjoakj wuad ekj leewa fief Wiad met mienem Festentnis räden, daut ekj mucht aundre liarren, aus tian düzent Wiad en ne Tung.

20  Breeda, ziet nich Kjinja en dem Festaunt; en Grol ziet Bäbes, öba en Festentnis ziet foljewosen.

21  En det Jezats es daut jeshräwen:

           “Met Menschen fon aundre Tungen un aundre

                Lepen woa ekj too dize Menschen räden;

          Un doch, fe aul daut, woarren zee nich nö mie

                horrchen,” ^{Jez 28:11,12}

zaicht de Harr.

22  Doawäajens zenn Tungen un Täkjen, nich too dee waut doa jleewen öba too de Onjleewende; öba Profetseijunk es nich fe Onjleewende öba fe dee waut doa jleewen.

23  Doawäajens wan de Kjoakj toop kjemt en eene Städ, un aule räden en Tungen, un doa kömen dee nen waut doa nich ütjeliat zenn ooda Onjleewende, woarren dee nich zaijen daut jie zenn üt jünem Zen?

24 Öba wan aule profetseijen, un un Onjleewende ooda ne Onjeliade Perzoon kjemt nen, hee es äwatseit bie aulem, hee es bedrekjt bie aulem.

25  Un zoo[3] zenn de Jeheemlichkjeiten fon zien Hoat öpenboat; un zoo, felt hee döl op zien Jezecht, un bädt Got aun un deelt aun daut Got es werrkjlich mank jünt.

26  Woo es daut dan, Breeda? Wanema jie toop kömen, jieda eena fon jünt haft un Psalm, haft ne Lia, haft ne Tung, haft ne Öpenboarunk, haft ne Äwazatunk. Löt aule Dinja jedönn woarren fe Opbüjunk.

27  Wan irrjent eena en ne Tung rädt, löt doa twee ooda dree zenn op det miashte, un omseicht, un löt eenem Äwazaten.

28  Öba wan doa kjeen Äwazata es, löt am stel bliewen en de Kjoakj, un löt am too zikj zelfst un too Got räden.

29  Löt twee ooda dree Profeeten räden, un löt de aundre rechten.

30  Öba wan irrjentwaut woat jeöpenboat too eenem waut doa bie zet, löt dem iashten stel bliewen.

31  Dan jie mäajen aula profetseijen eent bie eent, daut aule muchten liaren un aule muchten opjemuntat woarren.

32  Un de Jeista fon de Profeeten zenn unjadönn too de Profeeten.

33  Dan Got brinjt nich Fewerunk öba Fräd, zoo aus en aul de Kjoakjen fon de Heilje.

34  Löt jüne[4] Früjes stel bliewen en de Kjoakjen, dan zee zenn nich errlaubt too räden; öba zee zelen unjadönn zenn, zoo aus det Jezats uk zaicht.

35  Un wan zee welen waut liarren, löt ent äare äjene Mana tüs fräujgen; dan daut es ne shaund fe un Frümesch en de Kjoakj too räden.

36    Ooda kjeem Got zien Wuat iashtlich nö jünt? Ooda wia daut jünt auleen waut daut räkt?

37 Wan irrjent eena zikj denkjt un Profeet too zenn ooda jeistlich, löt am toostönn daut de Dinja waut ekj nö jünt shriew zenn Got ziene Jebooten.

38  Öba wan irrjent eena onwisent es, löt am onwisent zenn.[5]

39  Doawäajens, Breeda, felangt iarrentslich too profetseijen, un doot nich febeeden met tungen too räden.

40  Löt aule Dinja natiadlich un en Orrdninj jedönn woarren.

[1] Optäkjnunk: waut too hia too festönen es es ne onbekaunde Tung.

[2] De Meeninj es ne onbekaunde Tung

[3] NU-l Taikst lat Un zoo üt.

[4] NU-Taikst lat jüne üt.

[5] NU-Taikst last Wan irrjent eena dit nich fenemt, hee es nich errkjant.