2:1  Un ekj, Breeda, aus ekj nö jünt kjeem, kjeem nich met groosoatje Räd ooda fon Weisheit toom det Seichnis fon Got aunmalden too jünt.

2  Dan ekj wia bestemt nusht too weeten mank jünt büta Jeezus Kjristus un am jekjrietsicht.

3  Ekj wia met jünt en Shwakheit, en Forrcht, un en fäl seterrn.

4  Un miene Räd un mien Prädjen wia nich met bedwingende Wiad fon [1]menschliche Weisheit, öba met Bewiezunk fon dem Jeist un fon Krauft,

5  daut jün Gloowen nich zul en de Weisheit fon Menschen stönn, öba en de Krauft fon Got.

6   Öba wie räden Weisheit mank dee waut ütjewosen zenn, doch nich de Wiesheit fon dize Tiet, un nich fon de Harrsha fon dize Tiet, dee doa too nusht kömen.

7  Öba wie räden de Wiesheit fon Got en un Jeheemnis, de festäakne Weisheit waut Got Ütjetäkjent haud ferr de Tieden fe onze Harrlichkjeit,

8  woont kjeene fon de Harrsha fon dize Tiet wisten; dan hauden zee dee jekjant, wuaden zee dem Harrn fon Harrlichkjeit nich han jekjrietsicht.

9  Öba zoo aus daut jeshräwen es:

“Üajg haft nich jezeenn, Uk nich Ua jehiat,

          Un doa zenn uk nich en Mensch zien Hoat

                nen je gönn

          De Dinja waut Got  haft reed jemäakt fe dee

                waut am leewen zenn uk nich en det Hoat

                fon Mensch nen jekömen. „ ^{Jez. 64:4}

10  Öba Got haft dee öpenboat too ons derrch zienem Jeist. Dan de Jeist zäkjt aule Dinja, jö, de deepe Dinja fon Got.

11  Dan woon Mensch kjant de Dinja fon Mensch büta de Jeist fon Mensch waut en am es? Kraikt zoo weet kjeena de Dinja fon Got büta de Jeist fon Got.

12  Nü wie han jekjräajen, nich de Dinja fon dem Jeist fon de Welt, oba fon dem Jeist dee doa fon Got es, daut wie muchten de Dinja weeten waut ons emzonst zenn jejäwt bie Got.

13  Dize Dinja räd wie, nich en Wiad waut Menschen Weisheit liat öba waut de [2]Heilja Jeist liat, derrch jeistelje Dinja fejlikjen met jeistelje.

14  Öba de natüarlicha Mensch nemt nich de Dinja fon Got zienem Jeist aun, dan dee zenn Noaheit too am; un hee kaun dee uk nich kjann, wiels dee zenn jeistlich fenömen.

15  Öba dee waut jeistlich es recht aule Dinja, doch es hee zelfst nich raicht jerecht fon irrjentwäm.

16  Dan “wäa haft dem Zen fon dem HARRN jekjant daut hee am mucht unjarechten?“ ^{Jez. 40:13} Öba wie hann dem Zen fon Kjristus.

[1] NU-Taikst lat Menschliche üt.

[2] NU-Taikst lat Heilja üt.