Kapitel 3 1 PEETRUS
3:1 Früjes, kraikt zoo, ziet jüne Mana unjadönen, daut wan wese zoogoa nich det Wuat jehoorrzom zenn, zee, muchten önen un Wuat jewonen woarren derrch dem Läweswaundel fon äare Früjes,
2 wan zee jün reinen Läwenswaundel be’oobachten bejleit met Forrcht.
3 Löt nich jün ütstraumen bütalich zenn, de Hoa traich stalen, Golt bruken, ooda rikje Kjleedie auntraikjen,
4 leewa löt daut de festäakne Perzoon fon det Hoat zenn, met de onfejenkjliche straumheit fon un zaunftmütjen un stelen Jeist, waut doa zeeja kjestlich es en Got zienem Zecht.
5 Dan en dize Waich, en fegönende Tieden, de heilje Früjes waut en Got trüden straumbden zikj zoo aus dit üt un wiarren äare Mana unjadönen,
6 zoo aus Zara Abraham jehoorrzom wia, un nand am Harr, wäms Daichta jie zenn wan jie goots doonn un nicht angst zenn met irrjent staunn.
7 Mana, en dem zelwjen waich, läwt met ent met Festentnis, un jäwt Ia too de Frü, aus too det shwakret Jefäs, un aus toop Oawen zenn fon de Jnöd fon det Läwen, daut jüne Jebäda nich muchten fehindat zenn.
8 Shlieslich, aule fon jünt ziet fon een Zen, hat Metleet eena fe dem aundrem; leewt aus Breeda, ziet wäkjhoatich, ziet heeflich;[1]
9 nich shlaichtet trigj tölen fe shlaichtet ooda ütshempen fe ütshempen, öba aun dem jäajendeel, wiels jie weeten daut jie wiarren jeroopt too dit, daut jie mäajen un Zäajen oawen.
10 Dan
“Dee waut wuad Läwen leewen
Un goode Däujgel zeenen,
Löt am ziene Tung fon shlaichtet hoolen,
Un ziene Lepen fon hinjarikjshet räden.
11 Löt am fon shlaichtet dreijen
un goodet doonen;
Löt am Fräd Zäkjen un daut nö foarren.
12 Dan de Üajgen fon dem Harrn zenn op de
Jeraichte,
Un de Uarren zenn öp too äare Jebäda;
Öba det Jezecht fon dem Harrn es jäajen dee
waut shlaichtet doonen.“ Ps 34:12-16
13 Un wäa es dee waut die shöden woat doonn wan jie Folja fon waut goot es woarren?
14 Öba wan jie zoogoa lieden om Jeraichtichkjeits haulwen, ze jie jezäajent. “Un doot nich angst zenn fon äarem Jedreiw, un nich jetrubelt.” Jez 8:12
15 Öba heilicht dem Harrn Got[2] en jüne Hoaten, un ziet ema reed Feteidjunk too jäwen too jieda eenem waut jünt fraicht fe ne Uazäak fe de Höpninj waut en jünt es, met Zaunftmüt un Forrcht;
16 wiels jie un gooden Jewesen han, daut wan dee jünt ütshempen aus dee waut shlaicht doonn, dee waut jünem gooden Läwenswaundel ütshempen muchten feshämt zenn.
17 Dan daut es bäta, wan daut dem Welen fon Got es, too lieden fe goots doonn aus fe shlaicht doonn.
18 Dan Kjristus haft uk eenmöl jeläden fe Zinden, de Jeraichta fe de Onjeraichte, daut hee ons mucht nö Got brinjen, wiels hee doot jemäakt wia en det Fleesh un läwentich jemäakt en dem Jeist,
19 derrch wäm hee uk jinkj un prädicht too de Jeista en dem Jefenkjnis,
20 dee doa ferrhäa onjehoorrzom wiarren, aus eenmöl de jetliche Lankmüt lüad[3] en Nö’a ziene Däujgel, wiels de Arche worrt reed jemäakt, en woone un Poa, daut es, acht zeelen jeradt wiarren derrch Wöta.
21 Doa es uk un Fäabilt waut ons nü radt, daut es de Doop (nich det waich doonn fon det shwienschjet fon det Fleesh öba de Auntwuat fon un gooden Jewesen too Got), derrch de Oparrstönunk fon Jeezus Kjristus,
22 dee en dem Himel es nen jefoarren un bie de raichte Haunt zied fon Got es, Enjeln, Machtraichta un Kjreften zenn am unjadönen jemäakt.
[1] NU-Taikst last ziet deemütich.
[2] NU-Taikst last Kjristus aus Harr.
[3] NU-un M-Taiksten läzen aus eemöl de Lankmüt fon Got jeduldich lüad.