5:1  De Eltestash mank jünt errmön ekj, dee uk un Meteltesta zen un un Seij fon de Liedungen fon Kjristus, un uk un Deelnäma fon de Harrlichkjeit waut woat jeöpenboat woarren:

2  Hoadt de Shöphäad waut mank jünt es, un deent aus Äwazechta, nich aus bemust öba welich, nich fe onoprechtjet fedeenst öba welich;

3  uk nich aus Harren äwa dee waut jünt aunfetrüt zenn, öba aus Fäabilda too de Shöphäad;

4  un wan de Haupt Shöphoad fäashient, woa jie un Kroon fon Harrlichkjeit kjrian waut doa nich feshwinkt.

5  Kraikt zoo, jie jinjre Menschen, ziet jüne Elerrn unjadönen. Jö, jieda eena fon jünt ziet unjadönn eena too dem aundrem, un ziet jekjleedt met Deemüt, dan

„Got wadasteit de Stolte,

          Öba jeft Jnöd too de  Deemütje.“ ^{Spr 3:34; Jez 57;15}

6  Doawäajens deemüticht jünt zelfst unja de mechtje Haunt fon Got, daut hee jünt much ophäwen too de raichte Tiet,

7 wiels jie aul jüne Zorrjen op am shmieten, dan hee zorrcht fe jünt.

8  Ziet iaboa, zeit waka; wiels jün Jäajena de Diewel jeit rom aus un brelenda Leiw, un zäkjt wäm hee mucht opfräten.

9  Wadastöt am, staunthauft en dem Gloowen, wiels jie weeten daut jüne Breeda de nämelje Liedungen errfoarren en de Welt.

10  Öba mucht de Got fon aule Jnöd, dee ons roopt nö ziene eewje Harrlichkjeit derrch Jeezus Kjristus, nö däm daut jie un stootsje jeläden han, jünt folkömen mäaken, jünt foadjen, jrinden, stoakjen, un berüjen.

11  Too am zie de Ia un de Harrshoft fe’ema un fe’ema. Amen.

12  Bie Silwanus, ons trüja Brooda zoo aus ekj am bezee, ha ekj jeshräwen en dem korrten, un femönt un jeseijt daut dit es de woare Jnöd fon Got en woone jie stönen.

13  Zee, dee doa en Babiloon es, ütjewält toop met jünt, jreest jünt; un zoo deit uk Marrkus mienem  Zän.

14  Jreest eena dem aundrem met un Kus fon leew. Fräd too jünt aula dee doa en Kjristus Jeezus zenn. Amen.