5:1  Öba wäajen de Tieden un de Joarestieden, Breeda, ha jie kjeene Noot daut ekj zul nö jünt shriewen.

2  Dan jie zelfst weeten fefol daut dem Harrn zienem Dach zoo kjemt aus un Deef en de Nacht.

3  Dan wan zee zaijen, “Fräd un Zechaheit!“ dan kjemt hausje Fenichtunk op ent, zoo aus Jeburrtsweejen op ne dräujgende Frü. Un zee woarren nich waich kömen.

4  Öba jie, Breeda, zenn nich en dem Diesterrn, zoo daut dis Dach jünt zul äwanämen aus un Deef.

5  Jie zenn aula Zäns fon Licht un Zäns fon dem Dach. Wie zenn nich fon de Nacht uk nich fon Diestanis.

6  Doawäajens, löt ons nich shlöpen, zoo aus aundre doonn, öba löt ons wäaken un nichta zenn.

7  Dan dee waut shlöpen, shlöpen de Nacht, un dee waut zikj bezüpen, zenn de Nacht dün.

8  Öba löt ons dee doa fon dem Dach zenn onjenichtat zenn, un dem Brostshilt fon Gloowen un Leew auntraikjen, un aus ne Kjriejesmets de Höpninj fon de Zeelichkjeit.

9  Dan Got stald ons nich rüt too Wut, öba toom de Radunk errlangen derrch dem Harrn Jeezus Kjristus,

10  dee fe ons storrf, daut aus wie waka zenn ooda shlöpen, wie zulen toop läwen met am.

11  Doawäajens treest eena dem aundrem un büt eena dem aundrem op, kraikt zoo aus jie uk doonn.

12  Un wie porren jünt nö, Breeda, dee too aunerrkjann waut mank jünt oabeiden un äwa jünt zenn en dem Harrn, un waut jünt femönen,

13  un ent hüach too achten en Leew om äare Oabeits haulwen. Hat Fräd mank jünt zelfst.

14  Nü wie mönen jünt, Breeda, woarrnt dee waut onorrdentlich zenn, treest de Kjlienzeelje, stet de Shwake op, ziet jeduldich met aulem.

15  Zeet daut kjeena shlaichtet fe shlaichtet deit too irrjentwäm, öba foat nö waut goot es  beides fe jünt zelfst un fe aulem.

16  Freit jünt ema,

17  bädt önen ophiarren,

18  en jieda Dinkj jäwt dank; dan dit es Got zienem Welen en Kjristus Jeezus fe jünt.

19  Lasht nich dem Jeist üt.

20  Fe’acht nich Profetseijungen.

21  Proowt aule Dinja; hoolt faust waut goot es.

22  Hoolt jünt fon jieda forrm fon shlaichtet.

23  Nü mucht de Got fon Fräd zelfst jünt gauns heiljen; un mucht jün gaunsa Jeist, un gaunse Zeel, un gaunsa Kjarrpa fälaloos opbewoat zenn wan ons Harr Jeezus Kjristus kjemt.

24  Dee waut jünt roopt es Trü, un woat daut uk doonen.

25  Breeda, bädt fe ons.

26  Jreest aul de Breeda met un heiljen Kus.

27  Ekj bestal jünt bie dem Harrn daut dis Breef jeläst woat too aul de heilje[1]  Breeda.

28  De Jnöd fon onzem Harrn Jeezus Kjristus zie met jünt. Amen (De iashta Breef nö de Tesalonichan wia fon Ateen jeshräwen.)

[1] NU-Taikst lat heilich üt.