6:1  Löt zoo fäle Sklöwen aus unja dem Joch zenn äare äjene Meistash aule Ia wiat talen, zoo daut de Nömen fon Got un ziene Lia nich jelastat woarren.

2  Un dee waut jleewende Meistash han, löt ent dee nich fe’achten wiels zee zenn Breeda, öba leewa ent deenn wiels dee waut febätat zenn doabie zenn jleewende un Jeleewde. Unjarecht un femönt dize Dinja.

3  Wan irrjenteena aundash liat un jeft nich too too jezunde Wiad, zoogoa de Wiad fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, un too de Lia waut jetlichkjeit brinjt,

4  dee es Stolt un weet nusht, öba es fetieft met Fräujgungen un Striedarie, fon woone Aufgonst, Striedichkjeit, Lastrungen, un Fedochtungen,

5  nutslooza Striedarie[1] fon Menschen fon fedowende Zens un fe’errt fon Woarheit, waut doa denkjen  daut Jetlichkjeit brinkt Jewens. Fon zoone traikj die trigj. [2]

6  Nü Jetlichkjeit met Toofrädenheit brinjt Jewens.

7  Dan wie brochten nusht en dize Welt nen, un daut es Zecha[3] daut wie kjenn nusht rüt dräujgen.

8  Un wan jie Äten un Kjleeda han, met dize ziet toofräd.

9  Öba dee waut felangen rikj too zenn faulen en feshiednichste Proowungen nen un ne Shleng, un en fäle faulshe un shödende Lesten waut Menschen fezüpen en Fedoawnis.

10  Dan de Leew fe Jelt es de Warrtel fon aule zorrten shlaichtet, fe woone wese fe’errt zenn fon dem  Gloowen en äarem Bejia, un han zikj zelfst derrch jespekt met fäle Triebzauls.

11  Öba dü, Ö Mensch fon Got, flä fon aul dize Dinja un foa Jeraichtichkjeit nö, Jetlichkjeit, Gloowen, Leew, Jedult, un Zaunftmüt.

12  Feit dem gooden Feit fon dem Gloowen, nämt ne Hool aun det eewjet Läwen, too waut jie uk jeroopt wiarren un han gooden Seichnis jeseijt en de jäajenwuat fon fäle Seijen.

13  Ekj sporrn die aun en dem Zecht fon Got, dee Läwen jeft too aule Dinja, un ferr Kjristus Jeezus dee un gooda Bekjantnis seijd ferr Pontiejus Pielatus,

14  daut dü dit Jeboot helst önen ne Plak, Shultloos bot onzem Harrn Jeezus Kjristus zienem Fäashien,

15  woonem hee woat öpenboarren en ziene Tiet, dee, doa jezäajent un de eensja Aulmechtja es, de Kjenich fon Kjenichs, un de Harr fon Harren,

16  dee auleen Onstoaflichkjeit haft, un wönt en Licht waut nich jeit auntookömen, wäm kjeen Mensch jezeenen haft ooda kaun zeenn, too wäm doa Ia un eewje Krauft es. Amen.

17  Befäl dee waut doa rikj zenn en dize Tiet nich prautsich too zenn, nich too trüjen en onzechre Rikjdoms öba en dem läwenjen Got, dee ons aule Dinja rikjlich jeft too fejniejen.

18  Löt ent goodet doonn, daut zee muchten rikj zenn en goode Woakjen, reed toom jäwen, welich toom metdeelen,

19  un fe zikj zelfst un gooden Grunt opbewoarren fe de Tiet too kömen, daut zee muchten Hool laijen aun det eewje Läwen.

20  Ö Timotäjus! bewäak äwa waut too diene Fetrüjunk äwajäwt wia, un shü onjesiemlichet un ladjet jeblauba un Striblarie, waut doa faulshe Wisenshoft jenant es,

21  un derrch dit bekjann zenn wese fewaundat fon dem Gloowen. Jnöd zie met die. Amen (De iashta too Timotäjus wia jeshräwen fon La’odisiejan waut de Hauptstaut es fon Frigieja Pasatiejana.)

[1] NU-un M-Taikst läzen aunhoolendet jerubel.

[2] NU Taikst lat disem Zauts üt.

[3] NU-Taikst lat üt un det es zecha.