5:1  Dan wie weeten daut wan ons irrdeshet Hüs, dit Selt, fenicht woat, wie han un Jebied fon Got, un Hüs waut nich met Henj jemaäkt es, eewich en de Himels.

2  Dan wie stänn en dit, un felangen iarrentslich jekjleedt too zenn met onze Wöninj waut fon dem Himel es,

3  wan werrkjlich, wie iasht jekjleedt zenn, wie nich woarren näaktich jefungen woarren.

4  Dan wie, dee doa en dit Selt zenn, stänn, un zenn bedrekjt, nich wiels wie welen aufjetroken woarren, öba wieda jekjleedt woarren, daut de Stoaflichkjeit mucht opjeshlukt woarren fon Läwen.

5  Nü dee waut ons haft reed jemäakt fe dit zelfwje Dinkj es Got, dee ons uk haft dem Jeist jejäwt aus ne Auntölinj.

6  Un wie zenn jetreest, wiels wie weeten daut wielt wie Tüs zenn en dem Kjarrpa ze wie nich Tüs met dem Harrn.

7  Dan wie Läwen derrch Gloowen, nich bie Zecht.

8  Wie zenn jetreest, jö, ons jefelt daut goot toom leewa waich zenn fon dem Kjarrpa un en de jäajenwuat zenn met dem Harrn.

9  Doawäajens mäak wie daut ons Siel, daut aus wie doa zenn ooda waich, jefaulent too am too zenn.

10  Dan wie moten aula ferr Kjristus ziene Rechtabenkj kömen, daut jieda eena fon ons mucht dee Dinja kjrian waut jedönn wiarren en dem Kjarrpa, doanö aus hee jedönn haft, aus goot ooda shlaicht.

11  Doawäajens, wiels wie de Forrcht fe Got kjann, beräd wie Menschen; öba wie zenn goot jekjant too Got, un ekj trü uk goot jekjant en jünem Jewesen.

12  Dan wie löwen ons zelfst nich wada too jünt, öba jäwen jünt jeläajenheit toom puchen om ons haulwen, daut jie muchten ne Auntwuat han fe dee waut puchen en dem Fäashien un nich en det Hoat.

13  Dan wan wie bezied ons zelfst zenn, daut es fe Got; ooda wan wie fon un raichten Zen zenn, daut es fe jünt.

14  Dan Kjristus ziene Leew bedwinjt ons, wiels we rechten zoo: daut wan eena storrf fe aulem, dan zenn aule jestorrwen.

15  un hee storrf fe aule, daut dee waut läwen nich lenja zulen fe zikj zelfst läwen, öba fe däm waut fe ent storrf un wada op stunt.

16  Doawäajens, fon nü aun zee wie kjeenem aun nö det Fleesh nö. Wan wie Kjristus uk jekjant han nö det Fleesh nö, doch nü kjan wie am zoo nich lenja.

17  Doawäajens, wan irrjent eena en Kjristus es, dee es ne nieje Kjreejatüa; oole Dinja zenn feshwungen; zeetemöl aule Dinja zenn nie jeworrden.

18  Nü aule Dinja zenn fon Got, dee ons fezeenn haft nö zikj zelfst derrch Jeezus Kjristus, un haft ons dem Deenst fon Fezeenunk jejäwft,

19  daut es daut Got wia en Kjristus toom de Welt met zikj zelfst fezeenn, un nich äare Zinden too ent too talen, un haft det Wuat fon de Fezeenunk nö ons jejäwt.

20  Nü dan, ze wie Rejiarunksfeträda fe Kjristus, aus wan Got derrch ons prachat: wie pracherrn jünt om Kjristus ziens haulwen, ziet fezeenn met Got.

21  Dan hee müak däm, dee Zind nich kjand, Zind too zenn fe ons, daut wie muchten de Jeraichtichkjeit fon Got zenn en am.