7:1  Doawäajens, wielt wie dize Fespräakjungen han, Jeleewde, löt ons ons zelfst reinjen fon aulet shwieschet fon det Fleesh un fon dem Jeist, un det Heiljet foadjen en de Forrcht fon Got.

2  Mäakt jüne Hoaten öp too ons. Wie han kjeenem fe’onraicht, wie han kjeenem fedorrwen,  wie han kjeenem beshumelt.

3  Ekj zaij dit nich jünt toom fedaumen; dan ekj ha eeja jezaicht daut jie zenn en onze Hoaten, toop toom stoawen un toop toom läwen.

4  Groot es mien driestet Jeräd too jünt, groot es mien puchen om jünts haulwen. Ekj zen jefelt met Troost. Ekj zen äwademöt froo en aul ons Triebzaul.

5   Dan werrkjklich, aus wie nö Masedöniejan kjeemen, onze Kjarrpash hauden kjeene Rü, öba wie wiarren jetrubelt aun jieda zied. Büten wiarren Striedungen, benen wia Forrcht.

6  Doch Got, dee doa dee treest waut döl jebäujgen zenn, treest ons derrch Tietus zienem kömen,

7  un nich bloos bie zienem kömen, öba uk derrch de Treestunk met woonem hee jetreest wia en jünt, aus hee ons fetald fon jünem iarrentsthaulwen Felangen, jüne Trüarichkjeit, jünem Iewa fe mie, zoo daut ekj mie noch dola freid.

8  Dan wan ekj jünt trüarich müak met mienem Breef, mie es daut nich shöd; wan mie daut uk doch shöd wia. Dan ekj fenoom daut dee zelwja Breef müak jünt trüarich, doch bloos op un stootsje.

9  Nü frei ekj mie, nich daut jie trüarich jemäakt wiarren, öba daut jüne Trüa too Busee leid. Dan jie wiarren Trürich jemäakt en un jetlichen Waich, daut jie muchten felus lieden fon ons en nusht.

10  Dan jetliche Leetzenunk wirrkt Busee waut too de Radunk leidt, nich un Leetzen waut eenem leet woat woarren; öba de Leetzen fon de Welt wirrkt dem Doot.

11  Dan be‘oobacht kraikt dize Zach, daut jie trüaden op un jetlichen Waich: Waut fon Fliet daut wirrkjt en jünt, waut fone Kloarheit, waut fon Iewa, waut fon racheewen! En aule Dinja bewees jie jünt zelfst kloa too zenn en dize Zach.

12   Doawäajens, wan ekj uk shreef nö jünt, ekj deed daut nich om däm Janjen zients haulwen waut det onraichtet jedönn haud, uk nich om däm zients haulwen waut det onraichtet jeläden haud, öba daut onze Zorrj fe jünt mucht öpenboat woarren too jünt.

13  Doawäajens ze wie jetreest worrden en jüne Treestunk. Un wie freijen ons zeeja fäl dola en Tietus ziene Freid, wiels zien Jeist wia opjefresht derrch jünt aula.

14  Dan wan ekj en irrjent waut ha jepucht too am fon jünt, ekj shäm mie nich. Öba zoo aus wie aule Dinja räden too jünt en Woarheit, kraikt zoo, ons puchen too Tietus worrt Woa jefungen.

15  Un ziene Felangungen zenn jrata fe jünt wielt hee helt aul jüne Jehoorrzomkjeit aun dem Denkj, woo met forrcht un seterrn jie am opneemen.

16  Doawäajens freij ekj mie daut ekj Toofetrüjunk ha en jünt en aules.