24:1  Nü nö fief Däujgel kjeem Ananiejas de Hüajgapriesta rauf met de Eltestash un, un wesa Rädna met Nömen Terrtulus. Dise jeewen Täkjnis nö dem Gowerrnia jäajen Paulus.

2  Un aus op am jeroopt wia, fonk Terrtulus ziene Kläujg aun, un zäd: „Doaderrch daut wie derrch die groote Fräd errjatsen, un Rikjlichkjeit es nö dit Natsjoon jebrocht derrch diene Fäazecht,

3  “näm wie daut ema aun en aule Städa, gauns groosoatichsta Feliks, met Dankboakjeit.

4  Öba doch, nich toom wieda lankwielich zenn too die, pracha ekj die toom hiarren, bie diene heeflichkjeit, un Poa wiad fon ons.

5  “Dan wie han disem Maun jefungen ne pläujg too zenn, eena dee Oneenichkjeit mäakt mank aul de Jüden derrch de gaunse Welt, un Häafiara fon de Zakjt fon de Natsareena.

6  “Hee proowd zoogoa dem Tempel jemeen too mäaken, un wie noomen am,[1] un wulen am rechten nö ons Jezats nö.

7  “Öba de Komandaunt Lisiejus kjeem febie un met grootet jewault noom hee am üt onze Henj rüt,

8  “un beföl ziene Fekjläaja nö die too kömen. Derrch däm daut dü am zelfst unjazäkjst woasht dü aul dize Dinja fezecherrn waut wie am fäa fekläujgen.“

9  Un de Jüden stunden ent bie un beheipten daut dize Dinja zoo wiarren.

10   Paulus dan, aus de Gowerrnieja haud jedukkopt daut hee räden kun, auntwuad: „Enzoofäl aus ekj weet daut dü hast fe fäle Joarren dit Natsjoon jerecht, doo ekj zoo fäl gootsmootsja Auntwuat aufjäwen fe mie zelfst,

11  “wiels dü muchst bestemen daut daut es nich meeja aus twalw Däujgel fon don aus ekj nop jinkj nö Jerüzalem toom aunbäden.

12  “Un zee fungen mie nich en dem Tempel met irrjent wäm strieden ooda de Shoa opriarren, uk nich en de Zienagog ooda en de Staut.

13  “Zee kjenn uk nich Opwies jäwen fe de Dinja fon waut zee mie fekläujgen.

14  “Öba dit bekjan ekj too die, daut nö dem Waich nö en waut zee ne Zakt nann, zoo bäd ekj dem Got fon miene Födash aun, un jleew aul de Dinja waut en det Jezats jeshräwen zenn un en de Profeeten.

15  “Ekj ha Höpninj en Got, waut zee uk aunnämen, daut doa woat ne Oparrstönunk zenn fon de Doodes, beides fon de Jeraichte un de Onjeraichte.

16  “Nü wielt dit zoo es, sträw ekj fe mie zelfst un Jewesen too han önen irrjent waut waut Got ooda Maun stat, önen Beleidjunk Got ooda Mensch optoo.

17  “Nü nö wese Joarren kjeem ekj Aulmoozen un Opfash too brinjen nö miene Natsjoon,

18  en de med fon woont wese fon de Jüden fon Azien mie jereinicht fungen en dem Tempel, un nich met un Peebel ooda met Rebausel.

19  “Zee hauden zult hia zenn ferr die toom kläujgen wan zee irrjent waut jäajen mie hauden.

20  “Ooda löt dee waut hia zenn zelfst zaijen aus zee irrjent waut fe onraichtet en mie jefungen han wielt ekj hia ferr dem Röt stö,

21  büta daut es fe dit een Dinkj waut ekj rüt shräch, aus ekj mank ent stunt, „Wäajen de Oparrstönunk fon de Doodes zen ekj hia jerecht bie jünt disem Dach.‘“

22  Öba aus Feliks dize Dinja hiad, un haud ne kraiktere Wisenshoft fon dem Waich, entleet hee de Jerechtsfehia un zäd, „Wan Liziejus de Komandaunt rauf kjemt, woa ekj un Entshlus mäaken en dienem Faul.”

23  Un hee beföl dem Zuldötenleida Paulus too hoolen un am löten frieheit han, un bestald am nich ziene Frind febeeden fe am too zorrjen ooda am spetsiarren.

24  Un nö wese Däujgel, aus Fieliks kjeem met ziene Frü Drusila, dee doa Jüdish wia, shekjt hee fe Paulus un hiad am wäajen dem Gloowen en Kjristus.

25  Nü aus hee rädeljawies fehaundeld äwa Jeraichtichkjeit, Zelfstbeharrshunk, un daut kömendet Jerecht, wia Feliks angst un auntwuad, „Gö waich fe nü; wan ekj ne jeläajende Tiet ha woa ekj fe die roopen.”

26  Hee haud uk jehöpt daut Paulus am wuad han Jelt jejäwt, daut hee am mucht loos löten. Doawäajens shekjt hee noch fäakna un fehilt zikj met am.

27  Öba nö twee Joa errfolcht Poarrsiejus Festes, Fieliks; un Fieliks, wiels hee wul de Jüden un Jefaulen doonn, leet Paulus jebungen.

[1] NU-Taikst brinkjt dem Zauts hia too Enj un lat et äwajet üt fon 24:6, aules fon 24:7, un det iashtet Zautsdeel fon 24:8.