27:1  Un aus hee haud entsheiden daut wie zulen nö Italien zäajlen, äwajeewen zee Paulus un wese aundre Jefangne nö eenem met Nömen Jüliejus, un Zuldötenleida fon de Augustusshe Shoa.

2  Un wie noomen un Shep fon Adramitiejum, un leeten rüt op de Zee, reed toom delengd de Zeekaunten fon Aziejan too zäajlen. Arristarrkus, un Masedöniejan fon Tesalonichan wia met ons.

3  Un dem näaksten Dach zäajeld wie nö Ziedön. Un Jüliejus fehaundeld leeftölich met Paulus un jeef am frieheit nö ziene Frind too gönn un bezorrcht too woarren.

4  Aus wie rüt jedönn hauden fon doa op de Zee nop, zäajeld wie unja de Shüling fon Sieprus, wiels de Wint wia jäajenaun.

5  Un aus wie wiarren äwa de Zee jezäajelt waut auf fon Silisiejan un Pamfiliejan es, kjeem wie nö Mairan ne Staut fon Laziejan.

6  Doa funk de Zuldötenleida un Shep waut nö Italien zäajeld, un hee deed ons doa nop.

7  Aus wie fäle Däujgel jezäajelt hauden, un wie kjeemen omstendlich aun, auf fon Snaidus, wielt de Wint leet ons nich wieda, zäajeld wie unja Shauten fon Kjriet auf fon Salmönie.

8  Omstendlich kjeem wie doa febie, un kjeemen nö ne Städ waut doa Sheena Höwen heet, dicht aun de Staut Laziejan.

9  Nü aus daut fäl Tiet haud jekost, un zäajelen wia nü jefäadlich wiels de Fast wia öl äwa, root Paulus ent too,

10  un zäd, „Mana, ekj fenäm daut dize Shepreiz woat too Enj kömen met Onjlekj un fälet felus, nich bloos fon Sheplöd un Shep, öba uk fon Läwes.”

11  Öba doch, de Zuldötenleida wia dola berädt bie dem Zäajelenmeista un dem Shep äjendeema aus bie de Dinja waut Paulus haud jezaicht.

12  Un wiels de Bucht nich pausent wia toom winterrn, de Miarheit rooden uk too Zäajlen too zaten fon doa, wan äwa irrjent un Waich zee kunn Foaniks langen, un Bucht fon Kjriet waut öp jinkj nö dem ziedwast un nuadwast, un doa toom winterrn.

13  Aus de zied Wint nat blozd, denkjen daut zee hauden jekjräajen waut zee felangden, deeden zee rüt op de Zee nop, un zäajelden dicht bie Kjriet.

14  Öba nich lang nöhäa kjeem un Wirrbelstorrm op, jenant Juarröklaidön.

15  Un aus det Shep jejräpen wia, un kun nich en dem Wint nen, leet wie daut foarren.

16  Un wie fuarren unja dem Shauten fon un Inzel, Klauda jenant, un wie fezechaden ne Lom met Omstendlichkjeit.

17  Aus zee daut hauden nop jenömen, brukten zee Halpmedel det Shep toop too binjen; un wiels zee ferrchten, doamet zee nich Iad trofen op de Sierrtus Zauntboajes, troken zee Zäajel un worrden jedräwen.

18  Un wiels wie äwademöt feshmäten wiarren, dem näaksten Dach müaken zee det Shep leichta.

19  Aun dem dreden Dach shmeet wie det Shep Toobehia äwabuat met onze Henj.

20  Nü aus de Zon un de Stiarrns nich äwadäl kjeemen fe fäle Däujgel, un kjeen kjliena Storrm op ons shlüach, aule Höpninj daut wie zulen jeradt woarren worrt opjejäwt.

21   Öba nö un langet stoot önên Äten, dan stunt Paulus en de med fon ent un zäd, „Mana, jie hauden zult nö mie horrchen, un nich han jezäajelt fon Kjräta un nich han Onjlekj emfangen un felus.

22  “Un nü porr ekj jünt nö nämt Hoat[1], dan doa woat nich felus fon Läwen zenn mank jünt, öba bloos fon det Shep.

23  “Dan doa stunt bie mie dize Nacht un Enjel fon Got, too wäm ekj jehia un wäm ekj deen,

24  un zäd, „Zie nich angst, Paulus; dan dü motst ferr dem Kjeiza jebrocht woarren; un werrkjlich, Got haft die aul dee jejäwt waut met die zäajelen.‘

25  “Doawäajens nämt Hoat, Mana, dan ekj jleew Got daut daut woat zenn zoo aus mie jezaicht wia.

26  “Doch, wie moten op de Iad rann op un weset Inzel.”

27  Nü aus de fiatianda Dach jekömen wia, aus wie op un döl jedräwen wiarren en de Ädriejatik Zee, rom med Nacht späaden de Zeemana daut zee dicht aun un Launt kjeemen.

28  Un zee noomen det Bliejewicht un fungen daut daut twintich Födemen wiarren; un aus zee un bät wieda jefoaren wiarren, noomen zee wada Jeluda un fungen daut daut feftian Födemen wiarren.

29  Un zee ferrchten, doamet wie zulen op de Iad op de Steena foarren, un zee läajaden Ankash fon det Hinjashep, un bäden fe Dach toom kömen.

30  Un aus de Zeemana fezochten det Shep too felöten, aus zee hauden ne Lom en de Zee jelöten, un müaken daut zoo Löten aus wan zee Ankash rüt leeten fon det Fäa‘Enj,

31 zäd Paulus too dem Zuldötenleida un de Zuldöten, „Büta dise Mana en det Shep bliewen, kje jie nich jeradt woarren.“

32  Un de Zuldöten shneeden de Strenj fon de Lom auf un leeten daut faulen.

33  Un aus de Dach meis bot dem däujgelen wia, Paulus errmootjend ent Äten too nämen un zäd „Fondäujgel es de fiatianda Dach waut jie han aunjehoolen önen Äten, un han nusht jejäten.

34  “Doawäajens errmootich ekj jünt nämt Noarunksstof, dan dit es fe jüne Radunk, wiels nich eene Hoa woat faulen fon dem Kop fon irrjent eenem fon jünt.“

35  Un aus hee dize Dinja jezaicht haud, noom hee Broot un dankt Got en aul äare jäajenwuat; un aus hee daut jebräaken haud eet hee.

36  Dan wiarren zee aula errmooticht, un noomen uk Äten fe zikj zelfst.

37  Un wie wiarren aulestoop twee hundat un säwentich Zeelen[2] op det Shep.

38  Un aus wie hauden jenüach jejäten, müak wie det Shep leichta un shmeeten dem Weit en de Zee.

39  Aus det Dach wia, kjanden zee det Launt nich; öba zee be’oobachten nu Bucht met un Eewa, un zee plönden det Shep doa nop too jäujgen wan mäajlich.

40  Un zee leeten de Ankash gönn un leeten dee en de Zee, wiel zee de Shepstia Strenj loos müaken; un zee hoowen dem Hauptzäajel nö dem Wint un müaken fe de Kaunt.

41  Öba zee trofen ne Städ wua twee Zeejen zikj trofen, un zee jüajgen det Shep op de Iad; un det Fäa’enj stüak faust un bleef  onbewäachlich, öba det Hinja’enj worrt too bieta jebräaken en de Jewault fon de Walen.

42  Un de Zuldöten plönden de Jefangne Doot too mäaken, doamet zee nich waich shwomen un fuat kjeemen.

43  Öba de Zuldötenleida wul Paulus raden, un hilt ent fon äa Aufzecht, un beföl daut dee waut shwamen kunn zulen iasht äwabuat hupsen un nö Launt felöten,

44  un de äwaje, wese op Bräda un wese op Poat fon det Shep. Un zoo wia daut daut zee aula bewoat waich kjeemen nö Launt.

[1] Moot

[2] Perzoonen