1  Paulus, un Jefangna fon Kjristus Jeezus, un Timotäjus ons Brooda, Too Filiemon ons jeleewda Frint un Metoabeida,

2  too de jeleewde[1] Afieja, Arrkipus ons Metzuldöt, un too de Kjoakj en dien Hüs:

3  Jnöd too die un Fräd fon Got onzem Föda un dem Harrn Jeezus Kjristus.

4 Ekj dank mienem Got, un denkj ema aun die en miene Jebäda,

5  wiels ekj hia fon diene Leew un dienem Gloowen waut dü too dem Harrn Jeezus un too aul de Heilje hast,

6  daut daut metdeelen fon dienem Gloowen mucht feshlachzom woarren derrch de Errkjanunk fon jieda goodet Dinkj waut en die[2] es en Kjristus Jeezus.

7  Dan wie han[3] groote Freid un Troost en diene Leew, wiels de Hoaten fon de Heilje zenn worrden aunjesporrnt bie die, Brooda.

8  Doawäajens, wan ekj uk mucht zeeja driest zenn en Kjristus die toom befälen waut pausent es,

9 doch om Leew äats haulwen stö ekj die aun, wan ekj uk zoona zen aus Paulus, de Ela’achtja, un nü uk un Jefangna fon Jeezus Kjristus,

10  ekj stö die aun fe mienem Zän Onesimus, wäm ekj ha too jeburrt jebrocht wiels ekj en miene Kjäden zen,

11  dee doa eenmöl Onfedeenst wia too die, öba nü es hee fedeenstlich too die un too mie.

12  Ekj shekj am nü trigj.[4] Dü, doawäajens, nem am trigj, daut es, mien äjenet Hoat,

13  wäm ekj wenscht met mie too hoolen, daut om dients haulwen hee mucht mie deenn en miene Kjäden fe det Eefanjeeliejum.

14  Öba önen diene Enweljunk wul ekj nusht doonen, daut diene goode Döt nich mucht bie mienem bemus zenn, öba aus wan daut wia, friewelich.

15  Dan fleicht feleet hee fe un stootsje fe dize Uazäak, daut dü am muchst fe’ema trigj kjrian,

16  nich lenja aus un Sklöw öba meeja aus un Sklöw, un jeleewda Brooda, opoatlich too mie öba woo fäl meeja too die, beides en det Fleesh un en dem Harrn.

17  Wan dü mie dan talst aus un Poatna, näm am zoo aus dü miezelfst wuazh.

18  Öba wan hee die onraicht jedönn haft ooda die shuldich es, räakjen mie daut aun.

19  Ekj, Paulus, shriew met miene äjene Haunt. Ekj woa trigj tölen, nich too zaijen too die daut dü mie zoogoa die zelfst shuldich best.

20  Jö, Brooda, löt mie freid han fon die en dem Harrn; sporrn mien Hoat aun en dem Harrn.

21  Un wiels ekj dizem Fetrüjen ha en diene Jehoorrzomkjeit, shriew ekj too die, wiels ekj weet daut dü woasht zoogoa meeja doonn aus ekj zaij.

22  Öba, too de zelfstje Tiet, mäak ne Gauststöw reed fe mie, dan ekj trü daut ekj derrch diene Jebäda zaul nö die jejäwt woarren.

23  Epafrus, mien Metjefangna en Kjristus Jeezus, jreest die,

24  zoo doonen uk Marrkus, Aristarrkus, Diemus, Lukas, miene Metoabeida.

25  De Jnöd fon onzem Harrn Jeezus Kjristus zie met dienem Jeist. Amen. (Jeshräwen fon Room too Filimon, bie Onesimus un Deena.)

[1] NU-Taikst last too onze Zesta Afieja.

[2] NU-un M. Taiksten läzen ons.

[3] NU-Taikst laust hauden.

[4] NU-Taikst last perrzeenlich trigj nö die