3:1   Shlieslich, Breeda, freit jünt en dem Harrn. Dan fe mie de zelwje Dinja nö jünt too shriewen es nich shwiarich, öba fe jünt es daut zecha.

2  Paust op fe Hung, paust op fe shlaichte Oabeida, paust op fe de Feshniedunk!

3  Dan wie zenn de Beshniedunk, waut Got en dem Jeist aunbäden,[1] freit jünt en dem Harrn, un hat nich aunfetrüjen en det Fleesh,

4  wan ekj uk mucht Aunfetrüjunk han en det Fleesh. Wan irrjent un aundra denkjt hee mucht Aunfetrüjunk han en det Fleesh, ekj noch meeja:

5  beshnäden aun dem achten Dach, fon dem Staum fon Iesra’eel, fon det Folkstaum fon Benjamien, un Heebräja fon de Heebräja, wäajen det Jezats, un Foarizäja;

6  wäajen Iewa, felfoljd de Kjoakj; wäajen de Jeraichtichkjeit fon det Jezats, fälaloos.

7  Öba de Dinja waut Jewens wiarren too mie, dize ha ekj fe Felus jetalt fe Kjristus.

8  Doch ha ekj dit werrkjlich aula fe Felus jetalt fe de zeeja fäl bätre Wisenshoft fon Kjristus Jeezus mienem Harrn, fe wäm ekj Felus ha jeläden fon aule Dinja, un tal dee aus Mest, daut ekj mucht Kjristus jewenn

9  un jefungen woarren en am, nich met miene äjene Jeraichtichkjeit han, waut fon det Jezatst es, öba daut waut derrch dem Gloowen en Kjristus es, de Jeraichtichkjeit waut fon Got es derrch dem Gloowen;

10  daut ekj mucht am kjann un de Krauft fon de Oparrstönunk, un de Jemeenshoft fon ziene Liedunshoft, un nö zienem Doot nö jeforrmt woarren,

11  wan ekj mucht, äwa irrjent un waich nö de Oparrstönunk fon de Doodes kömen.

12  Nich aus wan ekj daut öl errlangt haud, ooda öl gauns jefoadicht zen; öba ekj sträw ferrwoats, daut ekj mucht daut toohoolen kjrian fe waut Kjristus Jeezus mie toohoolen kjräch.

13  Breeda, ekj tal mie zelfst nich aus wan ekj öl errlangt ha; öba dit eene Dinkj doo ekj, ekj fejät de Dinja waut hinjen zenn un lang nö fäaren nö dee Dinja waut ferr mie zenn,

14  Ekj sträw nö dem Siel fe dem Pries fon dem nopgönenden Beroop fon Got en Kjristus Jeezus.

15  Doawäajens löt ons, zoo fäl aus foljewosen zenn, disem Zen han; un wan jie aundash denkjen en irrjentwaut, Got woat dit öpenboaren too jünt.

16  Öba doch, too daut waut wie öl jekömen zenn, löt ons bie de zelfsje Räajel waundeln, löt ons fon un äwareenen Zen zenn.

17  Breeda, shlüt jünt mienem Waundel aun, un täkjent dee op waut zoo waundeln aus jie ons fe un Fäabilt han.

18  Dan fäle waundelm, fon wäm ekj jünt öl fäaken jezaicht ha, un jünt nü wada zaij zoogoa met hielen, daut dee de Fiend fon dem Kjriets fon Kjristus zenn:

19  wäms Enj Fedoawnis es, wäms Got äa Buk es, un wäms Harrlichkjeit en äare Shaund es – dee doa äarem Zen op Irrdishe Dinja zaten.

20  Dan ons Bierjaraicht es en dem Himel, fon wua wie iarrentslich lüarren nö onzem Heilaunt, de Harr Jeezus Kjristus,

21  dee onzem läajen Kjarrpa woat fe’enderrn daut daut mucht nö zienem feharrlichten Kjarrpa jeforrmt woarren, nö de Wirrkjunk derrch woone hee kaun aule Dinja unja zikj zelfst brinjen.

[1]  NU-un M-Taikst läzen waut aunbäden en dem Jeist fon Got.