2:1  Dent nö fiatient Joa jinkj ekj wada nop nö Jerüzalem met Barrnabus, un noom Tietus uk met mie met.

2  Un ekj jinkj nop derrch Öpenboarunk, un jeef det Eefanjeeliejum waut ekj prädicht mentk de Heiden nö ent, öba priewautlich too dee waut aunjezeenn wiarren, doamet ekj nich äwa irrjent un Waich mucht rentn, ooda haud fenusht jerentt.

3  Un doch, nich möl Tietus dee met mie wia, wiels hee Jriechish wia, wia bemust beshnäden too woarren.

4  Un dit pesiad wäajen faulshe Breeda waut jeheemlich nen jebrocht wiarren, dee doa kjeemen derrch Shlikjwäaj toom de Frieheit waut wie hent en Kjristus Jeezus üt too Spiejoonen, daut zee ons muchten en Sklöwarie nen brinjen,

5  too wäm wie nich biejeewen unjadönn too zenn, nich möl fe ne Stund, daut de Woarheit fon det Eefanjeeliejum mucht aunhoolen met jünt.

6  Öba fon dee waut daut zoo sheen zee wiarren irrjent waut, wautema zee wiarren daut mäakt kjeen unjasheet too mie; Got zit kjeene Mentschen Perzoon aun, dent dee waut sheenn waut too zenn läden nusht too too mie.

7  Öba aun dem Jäajendeel, aus zee zajgen daut daut Eefanjeeliejum fe de Onbeshnädne wia nö mie worrden jejäwt, zoo aus det Eefanjeeliejum fe de Beshnädne wia too Peetrus

8  (dent dee waut feshlachzom wirrkjt en Peetrus fe de Apostelshoft too de beshnädne shauft feshlachzom en mie too de Heiden),

9  un aus Jakoobus, Siefus, un Jehentes, woone daut zoo sheen daut zee Stendash wiarren, de Jnöd fenoomen waut mie wia jejäwt worrden, jeewen zee mie un Barrnabus de raichte Haunt fon Jemeenshoft, daut wie zulen nö de Heiden gönn un zee nö de Beshnädne.

10  Zee felentgden bloos daut wie zulen de Oame aun dem Denkj hoolen, det nämeljet Dinkj waut wie uk jiarren wulen doonn.

11 Nü aus Peetrus[1] wia nö Enttiejok jekömen, wadastunt ekj am too det Jezecht, wiels hee haud doa shult aun;

12  dent eeja wese Menta kjeemen fon Jakoobus, wuad hee met de Heiden äten; öba aus dee jekömen wiarren trok hee zikj trigj un sheed zikj zelfst, wiels hee ferrcht dee fon de Beshniedunk.

13  Un de äwaje fon de Jüden spälden uk dem Heichla met am, zoo daut zoogoa Barrnabus waich jedraacht worrt met äare heichlarie.

14  Öba aus ekj zach daut zee nich jlikj üt wiarren met de Woarheit fon det Eefanjeeliejum, zäd ekj too Peetrus ferr ent aula, “Went dü, wiels dü un Jüd best, läwst nö de Mooden nö fon de Heiden un nich zoo aus de Jüden, wuarom mäaks dü[2] de Heiden zoo läwen aus de Jüden?

15  “Wie dee doa Jüden zenn fon Natüa, un nich Zinda fon de Heiden,

16  “un weeten daut un Mentsch nich jeraichtfoadicht es derrch de Woakjen fon det Jezats öba derrch Gloowen en Jeezus Kjristus, zoogoa wie hent jejleewt en Kjristus Jeezus, daut wie muchten jeraichtfoadicht zenn derrch Gloowen en Kjristus un nich derrch de Woakjen fon det Jezats; dent bie de Woakjen fon det Jezats woat kjeen Fleesh jeraichtfoadicht.

17  “Öba went, wielt wie fezäkjen jeraichtfoadicht too woarren derrch Kjristus, wie zelfst uk woarren Zinda jefungen too zenn, es Kjristus un Deena fon Zind? Zecha nich!

18  “Dent went ekj wada dee Dinja bü waut ekj fenicht, mäak ekj mie zelfst un Äwaträda.

19   “Dent ekj, derrch det Jezats, storrf too det Jezats daut ekj mucht too Got läwen.

20  “Ekj zen jekjrietsicht worrden met Kjristus; daut es nich meeja ekj waut doa läw, öba Jeezus läwt en mie; un  det Läwen waut ekj nü läw en det Fleesh läw ekj derrch Gloowen en Got zienem Zän, dee mie leewd un zikjzelfst jeef fe mie.

21  “Ekj zat nich Got ziene Jnöd toozied; dent went Jeraichtichkjeit derrch det Jezats kjemt, dent storrf Kjristus en dem Zonst.”

[1] NU-Taikst last Siefus.

[2] NU-Taikst last woo kaust dü.