13:1  Löt breedaliche Leew aunhoolen.

2 Doot nich fejäten Frambde optoonämen, dan en zoo doonn han wese onwisent Enjeln opjenömen.

3  Hoolt aun dem Denkj de Jefangne aus met ent jekjädt too zenn, dee waut shlaicht behaundelt woarren, wiels jie uk en un Kjarrpa zenn.

4  De Eehe es Iaboa en aule, un det Bad nich fe‘onreinicht; öba Hüara un Eehezinda woat Got rechten.

5  Löt jün Läwenswaundel önen Aufgonst zenn; ziet toofräd met zoont aus jie han. Dan hee zelfst zäd, „Ekj woa jünt nienich hinjalöten ooda felöten.“ ^{5 Moo 31:6,8; Josh 1:5}

6  Un wie mäajen driest zaijen:

“De HARR es mien Halpa;

          Ekj woa nich ferrchten.

          Waut kaun Mensch too mie doonn?“ ^{Ps 118:6}

7  Hoolt dee aun dem Denkj waut äwa jünt harrshen, waut Got zien Wuat han too jünt jerädt, wäms Gloowen folcht, wiels jie dem Ütfaul fon äarem Waundel betrachten.

8  Jeezus Kjristus es äwareen jisterrn, fondäujgel, un fe’ema.

9  Ziet nich rom jedräacht met feshiednichste un frambde Liarren. Dan det es goot daut daut Hoat jejrindt es derrch Jnöd, nich met Äten waut dee nich Jewenst jebrocht haft waut doamet opjenömen worrden.

10  Wie han un Aultoa fon woonem dee waut det Selt deenn kjeen raicht han toom äten.

11  Dan de Kjarrpash fon dee Beesta, dee äa Bloot woat en det Heilichtüm jebrocht bie dem Hüajgapriesta fe Zind, woarren büta det Läujga febrent.

12  Doawäajens Jeezus uk, daut hee mucht de Menschen heiljen met zien äjenet Bloot leedt büta det Haikj.

13  Doawäajens löt ons rüt gönn nö am, büta det Läujga, wielt wie ziene Beshuldjunk dräujgen.

14  Dan hia ha wie kjeene Bliewende Staut, öba wie zäkjen eene waut too kömen es.

15  Doawäajens bie am löt ons emawaich dem Opfa fon Preiz too Got opferrn, daut es, de Frucht fon onze Lepen, dank jäwen too zienem Nömen.

16  Öba doot nich fejäten goots too doonn un met too deelen, dan met zoone Opfash es Got goot toofräd.

17  Ziet jehoorrzom too dee waut äwa jünt harrshen, un ziet unjadönn, dan zee wäaken äwa jüne Zeelen, zoo aus dee waut fe’auntwuatlich zenn. Löt ent zoo doonn met Freid un nich met Zorrj, dan daut es nich fedeenstlich fe jünt.

18  Bädt fe ons; dan wie zenn jetreest daut wie un gooden Jewessen han, un felangen en aule Dinja Iaboa too läwen.

19  Öba ekj porr jünt nö dit too doonn, daut ekj mucht eeja trigj jebrocht woarren nö jünt.

20  Nü mucht de Got fon Fräd, dee doa dem Harrn Jeezus nop brocht fon de Doodes, dee groota Shöphoad fon de Shöp, derrch det Bloot fon det eewjet Bunt,

21  jünt folkömen mäaken en jieda goodet woakj zienem Welen too doonn, un en jünt shaufen waut wooljefaulent[1] es en zienem Zecht, derrch Jeezus Kjristus, too wäm zie Harrlichkjeit fe’ema un ema.  Amen.

22  Un ekj stö jünt aun, Breeda, ziet Metdräujgent met dit Wuat fon Femönunk, dan ekj ha too jünt jeshräwen en un poa Wiad.

23  Weet daut ons Brooda Timotäjus es worrden friejezat, met wäm ekj jünt zeenn woa wan hee en dem korrten kjemt.

24  Jreest aul dee waut äwa junt harrshen, un aul de Heilje. Dee fon Italien jreesen jünt.

25  Jnöd zie met jünt aula. Amen. (Jeshräwen too de Heebräja fon Italien, bie Timotäjus.).

[1] Friezen