6:1  Doawäajens, wiels wie dem Aunfank han fon de Wiad fon Kjristus felöten, löt ons nö de Folkömenheit gönn, nich noch eenmöl dem Grunt laijen fon Büsee un doodje Woakjen un fon Gloowen too Got,

2  fon de Lia fon de Doop, un Henj op laijen, fon de Oparrstönunk fon de Doodes, un fon det eewjet Jerecht.

3  Un dit woa[1] wie doonn wan Got daut errlaubt.

4  Dan daut es onmäajlich fe dee waut eenmöl too Licht jekömen zenn, un han de himelshe Göw jeshmaikt, un zenn Deelnäma jeworrden aun dem Heiljen Jeist,

5  un han Got zien goodet Wüat jeshmaikt un de Kjreften fon de Tiet too kömen,

6  wan zee waich faulen, ent wada too de Büsee errniejen wiels zee kjrietsijen wada fe zikj zelfst Got zienem Zän, un mäaken am too ne öpne Shaund.

7  Dan de Iad waut det Räajen op drinjkt waut doa fäaken nop kjemt, un draicht Graus brukboa fe dee fe wäm daut jekoltiwätat es, kjricht zäajen fon Got;

8  öba wan det Dorrnen un Distlen draicht, woat daut waich jedönn un es dicht aun toom feflucht woarren, wäms Enj es toom febrent woarren.

9  Öba, jeleewde, wie zenn bätre Dinja toofetrüt wäajen jünt, jö, Dinja waut de Zeelichkjeit bejleiten, wan wie uk zoo aus dit räden.

10  Dan Got es nich Onjeraicht jüne Oabeit un jeraka fon[2] Leew too fejäten waut jie han jewäzen too zienem Nömen, en daut jie han jedeent too de Heilje, un doonn deenn.

11  Un wie felangen daut jieda eena fon jünt de zelwje Flietichkjeit wiest too de fole Fezechrunk fon Höpninj bot det Enj,

12  daut jie nich fül woarren, öba dee aufzeenn waut derrch Gloowen un Jedult de Fespräakjungen oawen.

13  Dan aus Got Fespräakjunk müak too Abraham, wiels hee nich bie un jratrem shwiarren kun, shwua hee bie zikj zelfst,

14  un zäd, “Zecha en zäajenn woa ekj die zäajenn, un en multiplitsiarren woa ekj die multiplitsiarren.” ^{Ge 22:17}

15  Un zoo, nö däm daut hee jeduldich jelüat haud, kjräch hee de Fespräakjunk.

16  Dan Menschen shwiarren bie un jratrem, un un Eit fe Fezechrunk es fe ent un Enj too aulet jestried.

17  Un zoo Got, beshlöten toom dola flisent wiezen too de Oawen fon de Fespräakunk de onfe’endanis fon zienem Röt, zat daut faust met un Eit,

18  daut bie twee onfe’endaliche Dinja, en waut daut onmäajlich es fe Got too läjen, wie muchten[3] stoakje Treestunk han, wie dee doa fe Radunksuat jefläujgen zenn toom ne Hool laijen aun de Höpninj waut ferr ons jezat es.

19  Dize Höpninj ha wie aus un Anka fe de Zeel, beides Zecha un Staunthauft, un waut doa en de Toojäajent nen jeit hinja de Fäahank,[4]

20  wua de Fäarana es nen jegönn fe ons, zoogoa Jeezus, un es un Huajgapriesta jeworrden fe’ema nö  de Orrdnunk fon Melkizedek nö.

[1] NU-Taikst last löt ons doonn.

[2] NU-Taikst lat jeraka fon üt.

[3] NU-Taikst lat muchten üt.

[4] PDB Shlieja