4:1  Fon wua kömen Kjriej un feiten mank jünt? Kömen dee nich fon jüne felangungen fe Plezhia waut doa kjriejen en jüne Jlieda?

2  Jie neiden un han nich. Jie merderrn un jielen un kjenn nich kjrian. Jie feiten un kjriejen. Doch ha jie nich wiels jie fräujgen nich.

3  Jie fräujgen un kjrian nich, wiels jie fräujgen shlaichtet, daut jie muchten kwözen op jüne Plezhiarren.

4  Eeheezinda un[1] Eehezindarinen! Weet jie nich daut de Frintshoft met de Welt es fiendtshoft met Got? Wäa’ema doawäajens wel un Frint fon de Welt zenn mäakt zikjzelfst un Fient fon Got.

5  Ooda denkj jie daut de Shreft fe nusht zaicht, “De Jeist waut en ons wönt jielt aufjenstlich.”?

6  Öba hee jeft meeja Jnöd. Doawäajens zaicht hee: “Got wadasteit de Hüachmütje, Öba jeft Jnöd too de Deemütje.” ^{Spr 3:34}

7  Doawäajens ziet Got unjadönn. Wadastöt dem Diewel un hee woat fon jünt fläjen.

8  Traikjt dichtbie nö Got, un hee woat dichtbie jünt traikjen. Reinicht jüne Henj, jie Zinda; un heilicht jüne Hoaten, jie twee zenje.

9  Wetat un trüat un hielt! Löt jün lachen en trüaren nen jedreit woarren un jüne Freid too Dunkelheit.

10  Deemüticht jünt zelfst en dem Harrn zienem Zecht, un hee woat jünt ophäwen.

11   Doot nich eena jäajen dem aundren räden, Breeda. Dee waut jäajen zienem Brooda rädt un recht zienem Brooda, rädt jäajen det Jezats un recht det Jezats. Öba wan jie det Jezats rechten, ze jie nich Doonende fon det Jezats öba un Rechta.

12  Doa es een Jezatsjäwa,[2] dee doa kaun raden un fenichten. Wäa best dü toom un aundren rechten? [3]

13  Kömt nü, jie dee doa zaijen, “Fondäujgel ooda morrjen woa wie[4] nö zoone ooda zoone Städ gönn, un doa un Joa toobrinjen, kjeepen un fekjeepen, un Fedeenst mäaken”;

14  öba doch jie weeten nich waut morrjen woat woarren. Dan waut es jün Läwen? Daut es zoo aus un Donst waut un kjlienet stootsje opwiest un dan waich feshwinkt.

15  Endestäd zul jie zaijen, “Wan de Harr wel, woa wie läwen un dit ooda daut doonn.”

16  Öba nü puch jie en jüne Hüachnäzichkjeit. Aul zoon puchen es beez.

17  Doawäajens, too däm waut weet goodet too doonn un deit daut nich, too däm es daut Zind.

[1] NU-Taikst lat Eehezinda un üt.

[2] NU-Taikst laicht bie un Jerechta.

[3] NU-Taikst last un Nöba.

[4] M-Taikst last löt ons.