Kapitel 16 JEHANES
16:1 “Dize Dinja ha ekj too jünt jerädt, daut jie nich zulen jestat woarren.
2 “Zee woarren jünt üt de Zienagogen rüt stopen; jö, de Tiet kjemt wan dee waut jünt Doot mäakt woat jleewen daut hee deit Got un Deenst.
3 “Un dize Dinja woarren zee too jünt doonn wiels zee han dem Föda nich jekjant, un uk nich mie.
4 “Öba dize Dinja ha ekj jünt jezächt, daut wan de Tiet kjemt, daut jie muchten aun dem Denkj hoolen daut ekj jünt fon dize zäd. Un dize Dinja zäd ekj nich too jünt en dem Anfank, wiels ekj wia met jünt.
- “Öba nü gö ekj waich nö däm dee mie shekjt, un kjeena fon jünt fraicht mie, ‘Wua jeist dü han?’
6 “Öba wiels ekj jünt dize Dinja jezächt ha, haft Triebzaul jün Hoat jefelt.
7 “Öba doch zaij ekj jünt de Woarheit. Daut es too jün bastet daut ekj waich gö; dan wan ekj nich waich gö, woat de Halpa nich nö jünt kömen; öba wan ekj felöt, woa ekj am nö jünt shekjen.
8 “Un wan hee jekömen es, hee woat de Welt äwaseijen fon Zind, un fon Jeraichtichkjeit, un fon det Jerecht:
9 “fon Zind, wiels zee jleewen nich aun mie;
10 “fon Jeraichtichkjeit, wiels ekj gö nö mienem Föda, un zee zeenn mie nich meeja;
11 “fon det Jerecht, wiels de Harrsha fon dize Welt es Jerecht.
12 “Ekj ha noch fäle Dinja too jünt too zaijen, öba jie kjenn dee nü nich fedraujgen.
13 “Doch, wan de Jeist fon de Woarheit jekömen es, hee woat jünt en aule Woarheit nen leiden; dan hee woat nich üt zien äjenet räden, öba waut hee hiat woat hee räden; un hee woat jünt fetalen fon Dinja waut too kömen zenn.
14 “Hee woat mie feharrlichen, dan hee woat fon mient nämen un jünt daut berechten.
15 “Aule Dinja waut de Föda haft zenn miene. Doawäajens zäd ekj daut hee woat fon mient nämen un jünt daut weeten löten.
16 “Noch un klienet stootsje, un dan woa jie mie nich meeja zeenn; un noch wada un klienet stootsje, un jie woarren mie zeenn, wiels ekj gö nö dem Föda.“
17 Dan zäden wese fon ziene Jinja mank zikj zelfst, „Waut es dit waut hee too ons zaicht, ‚Un kjlienet stootsje un dan woa jie mie nich zeenn; un wada un klienet stootsje, un dan woa jie mie zeenn‘; un, ‚wiels ekj gö nö dem Föda‘?“
18 Doawäajens zäden zee, „Waut es dit waut hee zaicht, ‚Un klienet stootsje‘? Wie weeten nich waut hee zaicht.“
19 Nü Jeezus wist daut zee am wullen fräujgen, un hee zäd too ent, „Fraujg jie mank jünt zelfst waut ekj zäd, ‚Un kjlienet stootsje, un dan woa jie mie nich zeenn; un wada un klienet stootsje, un dan woa jie mie zeenn‘?
20 “Gauns entshieden zaij ekj too jünt daut jie woarren hielen un jaumarierrn, öba de Welt woat zikj freijen; un jie woarren trüarren, öba jün trüa woat en freid nen jedreit woarren.
21 “Ne Frü, wan dee en wee es, haft trüa wiels äare Stund es jekömen; öba zoo feks aus zee jeburrt jejäft haft too un Kjint, denkjen arr de weejen nich meeja, fe de freid daut un Mensch es en de Welt nen jeboorren.
22 “Doawäajens ha jie nü Trüa; öba ekj woa jünt wada zeenn un dan woat jün Hoat zikj friejen, un jüne Freid woat kjeena waich nämen.
23 “Un en däm Dach woa jie mie nusht fräujgen. Gauns entshieden zaij ekj too jünt, wautema jie dem Föda fräujgen en mienem Nömen woa ekj jünt jäwen.
24 “Bot nü ha jie nusht jefräacht en mienem Nömen. Fräacht, un jie woarren kjrian, daut jüne Freid mucht fol zenn.
25 “Dize Dinja ha ekj too jünt jerädt en Sprechwiad, öba ekj woa jünt kloa fetalen fon dem Föda.
26 “En däm Dach woa jie en mienem Nömen fräujgen, un ekj zaij nich daut ekj woa dem Föda bäden fe jünt;
27 “dan de Föda zelfst leewt jünt, wiels jie han mie jeleewt, un han jejleewt daut ekj rüt kjeem fon dem Föda.
28 “Ekj kjeem rüt fon dem Föda un zen en de Welt nen jekömen. Wada, ekj felöt de Welt un gö nö dem Föda.”
29 Ziene Jinja zäden too am, „Zeejemöl, nü rädst dü kloa, un brukst nich Sprechwiad!
30 “Nü ze wie ons zecha daut dü aule Dinja weetst, un hast kjeene Noot daut irrjent eena die zul ütforrshen. Derrch dit jleew wie daut dü best rüt jekömen fon dem Föda.“
31 Jeezus auntwuad ent, “Jleew jie nü?”
32 “Zeetemöl, de Stund kjemt, jö, es nü jekömen, daut jie woarren fespreedt woarren, un jieda too zien äjenet, un woat mie auleen löten. Un doch zen ekj nich auleen, öba de Föda es met mie.
33 “Dize Dinja ha ekj jünt fetalt, daut jie muchten Fräd han en mie. En de Welt woa jie triebzaul han; öba ziet mootich, ekj zen de Welt äwajekömen.“