2:1  Aun dem dredden Dach wia doa ne Kjast en Kana fon Galiläja, un Jeezus ziene Muta wia doa.

2  Nü beides Jeezus un ziene Jinja wiarren enjelöden too de Kjast.

3  Un aus zee üt randen aun Wien, zäd de Muta fon Jeezus too am, “Zee han kjeen Wien.“

4. Jeezus zäd too arr, “Fru, waut haft diene Zorrj met mie too doonn? Miene Stund es noch nich jekömen.”

5  Ziene Muta zäd too de Deena, “Wautema hee too jünt zaicht, doot daut.”

6  Nü doa wiarren zas steenane Wötajefäsa, nö de Jüden äare mood fon reinjen, waut jieda twintich bot darrtich Galoon hilden.

7  Jeezus zäd too ent, “Felt de Wötajefäsa op met Wöta.” Un zee felden dee op bot böwen.

8  Hee zäd too ent, “Traikt nü waut rüt, un brinjt daut nö dem  Meista fon dem Fast.” Un zee noomen daut.

9  Aus de Meista fon dem Fast det Wöta waut Wiem jemäakt wia jeshmaikt haud, un wist nich wua daut häa kjeem, öba de Deena waut det Wöta jetroken hauden wisten, roopt de Meista fon dem Fast dem Briegaum.

10  Un hee zäd too am, “Jieda Mensch zat dem basten Wien rüt too dem Aunfank, un wan de Jast iasht goot jedrunken han, dan daut waut nich zoo goot es . Dü hast det bastet jehoolen bot nü!“

11  Dis Aunfank fon Täkjens deed Jeezus en Kana fon Galiläja, un öpenboad ziene Harrlichkjeit; un ziene Jinja jleewden aun am.

12  Nö dit jinkj hee rauf nö Kaperna’um, hee, ziene Muta, ziene Breeda un ziene Jinja; un zee bleewen doa nich fäl Däujgel.

13  Nü de Pasafast fon de Jüden wia nö‘aun, un Jeezus jinkj nop nö Jerüzalem.

14  Un hee funk en dem Tempel dee waut Osen un Shöp un Düwen fekoften, un de Jeltwaikjsla büaden.

15  Aus hee ne Wip jemäakt haud fon Benja, dreef hee ent aula üt dem Temple rüt, met de Shöp un Osen, un goot de Waikjsla äa Jelt üt un dreid de Deshen äwa.

16  Un hee zäd too dee waut de Düwen fekoften, “Nämt dize Dinja Waich! Mäakt mienem Föda zien Hüs nich un Haundelsplauts.”

17  Dan fol ziene Jinja daut bie daut daut jeshräwen wia, “Iewa fe dien Hüs haft mie op jejäten.“

18  Dan auntwuaden de Jüden un zäden too am, “Waut fon Täkjen wiest dü ons, wiels dü dize Dinja deist?“

19  Jeezus auntwuad un zäd too ent, “Febräakt disem Tempel, un en dree Däujgel woa ekj däm oprechten.”

20  Dan zäden de Jüden, “Daut haft fiatich Joa jediat disem Tempel too büjen, un dü woasht däm oprechten en dree Däujgel?“

21  Öba hee räd fon dem Tempel fon zienem Kjarrpa.

22  Doawäajens aus hee iasht wia opjestönn fon de Doodes, fol ziene Jinja daut bie daut hee ent dit jezaicht haud; un zee jleewden de Shreft un det Wuat waut Jeezus jezaicht haud.

23  Nü aus zee en Jerüzalem wiarren bie dem Pasafast, aus de Fast wia, jleewden fäle aun zienem Nömen aus zee de Täkjens zajgen waut hee deed.

24  Öba Jeezus fetrüd zikj zelfst nich nö ent, dan hee kjand aule Menschen,

25  un haud nich needich daut irrjent eena too am Seijd fon Mensch, dan hee wist waut en Mensch wia.