Kapitel 5 JEHANES
5:1 Nö dit wia doa un Fast fon de Jüden, un Jeezus jinkj nop nö Jerüzalem.
2 Nü doa es en Jerüzalem bie det Shöpspuat un Wöta, waut en dem Heebräashen Betezda jenant woat, waut fief Shautendäakja haft.
3 En dize läjgen ne groote Shoa kranke Menschen, Blinje, Lome, Jelämde, un lüaden nö det riarren fon det Wöta.
4 Dan un Enjel jinkj rauf too ne wese Tiet en det Wöta nen un riad det Wöta op; dan, wäa‘ema det iashte nen staupt, nö däm daut daut Wöta jeriat wia, worrt bäta jemäakt fon ziene Krankheit.
5 Nü doa wia un wesa Maun dee doa ne Shwakheit haud jehaut fe acht un darrtich Joa.
6 Aus Jeezus am zach doa ligjen, un wist daut hee öl lanj en däm Toostaunt wia jewast, zäd hee too am, „West dü jezundt jemäakt zenn?“
7 De kranka Maun auntwuad un zäd, “Harr, ekj ha kjeen Maun mie en det Wöta nen too doonn wan det Wöta opjeriat woat, öba wielt ekj köm, un aundra staupt rauf ferr mie.”
8 Jeezus zäd too am, “Stö op, nemm dien bad op un gö.”
9 Un fuats wia de Maun jezunt jemäakt, noom zien Bad un jinkj. Un dee Dach wia de Zabat.
10 Doawäajens zäden de Jüden too däm waut jeheelt wia, “Daut es de Zabat; daut es nich Jezatsmäsich fe die dien Bad too dräujgen.”
11 Hee auntwuad un zäd too ent, “Dee waut mie jezunt müak zäd too mie, ‘Nem dien Bad op un gö.’”
12 Dan früajgen zee am, “Wäa es de Maun waut too die zäd, ‘Nem dien Bad op un gö?”
13 Öba de Maun waut jeheelt wia wist nich wäa daut wia, dan Jeezus haud zikj Waich jetroken, dan doa wia ne Shoa Menschen en dee Städ.
14 Nöhäa funk Jeezus am en dem Temple un zäd too am, “Zeejemol, dü best jezundt jemäakt. Zindich nich meeja, daut un oajret Dinkj nich op die kjemt.“
15 De Maun feleet un zäd de Jüden daut daut Jeezus wia waut am haud jezundt jemäakt.
16 Fe dize Uazäak fefoljden de Jüden Jeezus un fezochten am Doot too mäaken, doawäajens daut hee dize Dinja aun dem Zabat jedönn haud.
17 Öba Jeezus auntwuad ent, “Mien Föda haft bot nü too jeshauft, un ekj ha uk jeshauft.”
18 Doawäajens fezochten de Jüden noch dola am Doot too mäaken, wiels hee brüak nich bloos dem Zabat, öba uk daut hee zäd Got wia zien Föda, un doamet müak hee zikj jlikjs met Got.
19 Dan auntwuad Jeezus un zäd too ent, “Gauns zecha zaij ekj too jünt, de Zän kaun nusht doonn üt zikj zelfst öba bloos waut hee zit dem Föda doonn; dan wautema hee deit, deit de Zän uk zoo.”
20 “Dan de Föda leewt dem Zän, un wiest am aule Dinja waut hee zelfst deit; un hee woat am jratre Dinja wiezen aus dit daut jie muchten staunn.“
21 “Dan zoo aus de Föda de Doodes oprecht un jeft ent läwen, kraikt zoo jeft de Zän läwen too wäm hee well.”
22 “Dan de Föda recht kjeenem, öba haft aulet Jerecht äwajäft nö dem Zän,
23 “daut aule zulen dem Zän iarren kraikt zoo aus zee dem Föda iarren. Dee wäa dem Zän nich iat, iat uk nich dem Föda dee am shekjt.“
24 “Gauns zecha zaij ekj too jünt, dee wäa mien Wuat hiat un aun däm jleewt dee mie shekjt, haft det eewjet läwen, un zaul nich en det Jerecht kömen, öba es fon dem Doot en det Läwen nen jegönn.”
25 “Gauns entshieden zaij ekj too jünt, de Stund kjemt, un es nü hia wan de Doodes woarren de Stemm fon Got zienem Zän hiarren; un dee waut hiarren woarren läwen.”
26 “Dan zoo aus de Föda en zikj zelfst Läwen haft, zoo haft hee dem Zän jejäwt en zikj zelfst Läwen too han,
27 “un haft am uk de Machtraicht jejäft Jerecht too fiarren, wiels hee es Got zien Zän.
28 “Doot nich äwa dit staunn; dan de Stund kjemt en woone aul dee waut en de Jräwa zenn woarren ziene Stem hiarren
29 “un woarren rüt kömen, dee waut goots Jedönn han, too de Oparrstönunk fon det Läwen, un dee waut beezet Jedönn han too de Oparrstonunk fon de Fedaumnis.
30 “Ekj kaun üt mie zelfst nush doonn. Zoo aus ekj hia, zoo recht ekj; un mien Jerecht es jeraicht, doawäajens daut ekj nich mien äjenen Welen zäkj, öba dem Welen fon mienem Föda dee mie jeshekjt haft.
31 „Wan ekj Seichnis dräujg fon mie zelfst, es mien Seichnis nich zoo.
32 “Doe es un aundra waut Seichnis draicht fon mie, un ekj weet daut däm zien Seichnis fon mie zoo es.
33 “Jie han Jehanes jeshekjt, un hee haft too de Woarheit jeseijt.
34 “Doch näm ekj nich Seichnis aun fon Mensch, öba ekj zaij dize Dinja daut jie muchten jeradt woarren.
35 “Hee wia ne brenende un shienende Laump, un jie wiarren welich fe ne Tiet jünt too freijen en zien Licht.
36 “Öba ekj ha ne jratre Seij aus Jehanes ziene, dan de Woakjen waut de Föda mie haft jejäft too foadjen, de nämelje Woakjen waut ekj doo Seijen fon mie, daut de Föda mie jeshekjt haft.
37 “Un de Föda zelfst, dee mie shekjt, haft jeseicht fon mie. Jie han ziene Stem nich too irrjent ne Tiet jehiat, un uk nich zien Jeshekj jezeenn.
38 “Öba jie han zien Wuat nich en jünt bliewen, wiels wäm hee shekjt, däm jleew jie nich.
39 “Jie zäkjen de Shreften nö, dan en dee denkj jie daut jie det eewjet Läwen han; un dit zenn dee waut fon mie Seijen.
40 “Öba jie zenn nich welich nö mie too kömen daut jie muchten Läwen han.
41 “Ekj näm nich Ia aun fon Menschen.
42 “Öba ekj kjan jünt, daut jie de Leew fon Got nich en jünt han.
43 “Ekj zen en mienem Föda zienem Nömen jekömen, un jie nämen mie nich aun; wan un aundra kjemt en zienem äjenen Nömen, däm woa jie aunnämen.
44 “Woo kje jie jleewen, waut Ia eena fon dem aundrem aunnämen, un zäkjen nich leewa de Ia waut fon Got auleen kjemt?
45 “Jleewt nich daut ekj jünt fekläujgen woa too dem Föda; doa es eena dee feklaicht jünt, Moozes, en wäm jie trüjen.
46 “Dan wan jie Moozes jleewden, wuad jie mie jleewen; dan hee shreef fon mie.
47 “Öba wan jie ziene Shreften nich jleewen, woo woa jie miene Wiad jleewen?“