Kapitel 13 LUKAS
13:1 Doa wiarren too dee Joarestiet wese waut am zäden wäajen de Galiläja wäms Bloot Pielatus haud femisht met äare Opfash.
2 Un Jeezus auntwuad un zäd too ent, “Denkj jie daut dise Galiläja wiarren oajare Zinda aus aule aundre Galiläja, wiels zee zoone Dinja lieden musten?
3 “Ekj zaij jünt, nä; öba büta jie Büsee doonn woa jie uk aula omkömen.
4 “Ooda dee achtian op wäm de Torrm en Sailö’am fol un shlüach dee Doot, jleew jie daut zee oajare Zinda wiarren aus aule aundre Menschen waut en Jerüzalem wönden?
5 “Ekj zaij jünt, nä; öba büta jie Büsee doonn woa jie uk aula omkömen.
6 Hee räd uk dit Jlikjnis: “Un wesa Maun haud un Fiejen Boom jeplaunt en zienem Wiengoaden, un hee kjeem un zocht Frucht aun däm un funk kjeent.
7 “Dan zäd hee too zienem Wiengoadna, “Zeejemöl, fe dree Joa zen ekj jekömen Frucht too zäkjen aun disem Fiejen Boom un funk kjeent. Shnied däm döl; wuarom brukt dee de Iad op?’
8 “Öba hee auntwuad un zäd too am, “Harr, löt däm noch dit Joa toch, bot ekj rom däm jegröft ha un Mest ha doa rom jedönn.
9 ‘Un wan dee Frucht draicht, fein. Öba wan nich, nö daut kaust dü däm döl shnieden.‘“
10 Nü hee liad en een fon de Ziengogen aun dem Zabat.
11 Un zeetemöl, doa wia ne Frü dee haud un Jeist fon shwakheit achtian Joa, un wia äwajebäujgen un kun zikj op kjeen Waich oprechten.
12 Öba aus Jeezus arr zach, roopt hee arr nö zikj un zäd too arr, “Frü, dü best loos jemäakt fon diene Shwakheit.”
13 Un hee läd ziene Henj op arr, un fuats wia zee jlikj jemäakt un feharrlicht Got.
14 Öba de Harrsha fon de Zienagog auntwuaden met Jreil, wiels Jeezus jeheelt haud aun dem Zabat; un hee zäd too de Shoa, „Doa zenn zas Daujgel aun woone un Mensch shaufen zul; doawäajens kömt un ziet jeheelt aun dee, un nich aun dem Zabat Dach.”
15 De Harr auntwuad am dan un zäd, „Heichla! Deit nich un jieda eena fon jünt zienem Os ooda Äzel loos mäaken fon de Kjreb aun dem Zabat un leidt däm Waich toom däm woterrn?
16 “Zul dan nich, dize Frü, waut ne Dochta fon Abraham es, wäm de Zötön jebungen haft, zeetemöl, fe dize achtian Joa, nich loos jemäakt zenn fon dit Bunt aun dem Zabat“
17 Un aus hee dize Dinja jezaicht haud, wiarren aul ziene Jäana too shaund jemäakt; un de Shoa freid zikj fe aul de harrliche Dinja waut bie am Jedönn wiarren.
18 Dan zäd hee, “Zoo aus waut es Got zien Rikj? Un too waut zaul ekj daut fejlikjen?
19 “Daut es zoo aus un Zampkuarn, waut un Mensch noom un deed daut en zienem Goaden nen; un daut wos un worrt un groota Boom, un de Fäajel fon de Loft kjeemen un nasten en ziene Asta.“
20 Un hee zäd wada, “Too waut zaul ekj Got zien Rikj fejlikjen?
21 “Daut es zoo aus Häw, waut ne Fru noom un festüak en dree möten Mäl bot daut gauns jehäwt wia.“
22 Un hee jinkj derrch de Städa un Darrpa, un liad, un reizd nö Jerüzalem.
23 Dan zäd eena too am, “Harr, zenn doa weinich waut woarren jeradt woarren?“ Un hee zäd too ent,
24 “Sträwt nen too gönn derrch de shmaule Puat, dan fäle, zaij ekj too jünt, woarren zäkjen nen too gönn un woarren nich kjenn.
25 “Wan de Meista fon det Hüs eenmol opjestönn es un de Däa too jemäakt haft, un jie fangen aun büten too stönn un too kloperrn un zaijen, “Harr, Harr, mäak öp fe ons,’ un hee woat zaijen too jünt, ‘Ekj kjan jünt nich, fon wua jie zenn,’
26 “dan woa jie aunfangen too zaijen, ‘Wie eeten un drunken en diene jäajenwuat, un dü liazhd en onze Gausen.‘
27 “Öba hee woat zaijen, ‘Ekj zaij jünt ekj kjan jünt nich, fon wua jie zenn. Felöt fon mie, aul jie Oabeida fon Onjeraichtichkjeit.’