14:1  Nü daut kjeem zoo rom, aus hee en un Hüs fon eenem fon de Harrsha fon de Foarrizäja jinkj  toom Broot äten aun dem Zabat, daut zee zeeja oppausten nö am.

2  Un zeetemöl, doa wia un wesa Maun ferr am dee haud Wötazocht.

3  Un Jeezus, auntwuad, un räd too de Öfköten un Foarrizäja un zäd, “Es daut Jezatsmäsich aun dem Zabat too heelen?”

4  Öba zee bleewen Stel. Un hee noom am un heeld am, un leet am gönn.

5  Dan auntwuad hee ent un zäd, „Wäa fon jünt, wan jie un Äzel ooda un Os han waut en un Loch jefolen es, woat däm nich fuats rüt traikjen aun däm Zabat?“

6  Un zee kunn am nich Auntwuat jäwen äwa dize Dinja.

7  Dan fetald hee un Jlikjnis too dee waut jekräacht wiarren, aus hee bemoakjt daut zee de baste Städa noomen, un zäd too ent:

8  “Wan jie jekräacht woarren bie irrjentwäm too ne Kjast, doot nich en de baste Städ döl zeten, zust es doa met eenmol eena jekräacht meeja je’iat bie am aus dü;

9  “un dee waut die un am kräujgd kjemt un zaicht too die, ‘Jäw dis Maun dize Städ,‘ un dan fangst dü aun met shäm de läajare Städ too nämen.

10  “Öba wan dü jekräacht best, gö un zat die en de läachste Städ döl, zoo daut wan dee waut die kräujgd kjemt, mucht too die zaijen, ‚Frint, gö hecha nop.‘ Dan hast dü Ia en de jäajenwuat fon dee waut bie dem Desh zeten met die.

11  “Dan wäa’ema zikj zelfst errhäwt woat jedeemüticht woarren, un dee waut zikj zelfst deemüticht woat errhäwt woarren.

12  Dan zäd hee uk too däm waut am jekräacht haud, „Wan dü un Medach ooda Öwentkost jefst, kräujg nich diene Frind, diene Breeda, dien Frintshoft, ooda rikje Nöbash; zust kräujgen zee die fleicht trigj, un dü best trigj jetölt.

13  “Öba wan dü un Fast jefst, kräujg de Oame, de Jelämde, de Löme, de Blinje.

14  “Un dü woasht jezäajent zenn, wiels dee kjenn die nich trigj tölen; dan dü zaust trigj jetölt woarren en de Oparrstönunk fon de Jeraichte.“

15  “Nü aus eena fon dee waut bie dem Desh zaut met am dize Dinja hiad, zäd hee too am, „Jezäajent es dee waut woat Broot äten en Got zien Rikj!“

16  Dan zäd hee too am, “Un wesa Maun jeef un grootet Öwentkost un kräujgd fäle,

17  “un hee shekjt zienem Deena bie Öwentkost Tiet toom zaijen too dee waut jekräacht wiarren, „Kömt, dan aule Dinja zenn nü reed.“

18  “Öba dee fongen aula toop aun Üträd too jäwen. De iashta zäd too am, ‘Ekj ha un biet Launt jekoft, un mot daut gönn zeenn. Ekj bed die, entshuldj mie.”

19  “Un noch eena zäd, ‘Ekj ha fief Jochen Osen jekoft, un ekj gö dee too proowen. Ekj bed die, entshuldj mie.”

20  “Noch un aundra zäd, ‘Ekj ha ne Frü jefriet, un doawäajens kaun ekj nich kömen.‘

21  “Dan kjeem dee Deena un fetald zienem Harrn dize Dinja. De Harr fon det Hüs, wiels hee dol wia, zäd too zienem Deena, ‚Gö shwind en de Gausen un Stiaj fon de Staut, un brinj de Oame un Jelämde un de Lome un de Blinje hia nen.“

22  “Un de Deena zäd, ‘Harr, daut es Jedönn zoo aus dü befölzd, un doa es noch rüm.‘

23  “Dan zäd de Meista too zienem Deena, ‘Gö rüt en de Hüachwäaj un jetiende Städa, un bedreiw dee nen too kömen, daut mien Hüs mucht jefelt woarren.

24  ‘Dan ekj zaij too die daut kjeene fon dee Menschen waut jekräacht wiarren woarren mien Öwentkost shmaikjen.“

25  Nü groote Shoarren jinjen met am. Un hee wonk om un zäd too ent,

26  “Wan irrjenteena nö mie kjemt un haust nich zienem Föda ooda Muta, Frü un Kjinja, Breeda ooda Zesterrn, jö, un zien äjenet Läwen uk, dee kaun nich mien Jinja zenn.

27  “Un wäa’ema nich zien Kriets draicht, un kjemt mie nö, Kaun nich mien Jinja zenn.

28  “Dan wäa fon jünt, dee doa en Aufzecht haft un Torrm too büjen, zat zikj nich iasht döl un talt de Kosten, aus hee jenüach haft daut too foadjen,

29  “zust, nohäa wan hee iasht haft dem Grunt jelaicht, kaun hee daut nich foadich brinjen, un aul dee waut daut zeenn, fangen aun äwa am too jäakeln,

30  “un zaijen, “Dis Maun fonk aun too büjen un kun daut nich foadich brinjen?’

31  “Ooda woon Kjenich waut too dem Kjrich jeit jäajen un aundrem Kjenich zat zikj nich iasht döl un bedenkjt aus hee met tian düzent däm kaun trafen waut jäajen am kjemt met twintich düzent?

32  “Zust, wiels de aundra noch un langet Enj auf es, shekjt hee Be’aumte un felangt Fräd.

33  “Kraikt zoo, wäa’ema fon jünt nich aules waut hee haft felat kaun mien Jinja zenn.

34  “Zolt es goot; öba wan det Zolt det jeshmak felist, woo zaul daut dan jereedt?

35  “Daut es dan nich goot fe det Launt un uk nich fe dem mest Hüpen, öba Menschen shmieten daut rüt. Dee waut Uaren haft toom hiarren, löt däm hiarren!“