16:1  Hee zäd uk too ziene Jinja: “Doa wia un wesa rikja Maun waut un Hüshoola haud, un ne Beshuldunk worrt am jebrocht daut dis Maun zien Femiajen fekwözen deed.

2  “Dan roopt hee am un zäd too am, ‘Waut es dit waut ekj hia äwa die? Jef räakjenshoft fon dienem Hüshault, dan dü kaust nich lenja Hüshoola zenn.‘

3  “Dan zäd de Hüshoola en zikj zelfst, ‚Waut zaul ekj doonn? Dan mien Harr nemt mien Hüshoola‘aumt waich fon mie. Ekj kaun nich gröwen un shäm mie toom pracherrn.

4  ‘Ekj ha mie opjemäakt waut too doonn wan ekj rüt Jedönn woa fon mien Hüshoola’aumt, daut dee mie muchten en äare Hieza nen nämen.‘

5  “Dan roopt hee un jieda eenem fon zienem Harrn ziene Shildna, un zäd too dem iashten, ‚Woo fäl best dü dienem Harrn shuldich?‘

6  “Un hee zäd, ‘Hundat möten Eelj.[1] Dan zäd hee too am, ‘Nem dien Sadel un zet shwind döl un shriew feftich.‘

7  “Dan zäd hee too un aundrem, ‘Un woo fäl best dü shuldich?’ Un hee zäd, ‚Hundat Möten  Weit.‘ Un hee zäd too am, ‘Nem dien Sadel un shriew tajgentich.‘ [2]

8  “Un de Meista löwd dem onjeraichten Hüshoola wiels hee haud shoapzenich jehaundelt. Dan de Zäns en dize Welt zenn shoapzenja en äare Jeneratsjoon aus de Zäns fon det Licht.

9  “Un ekj zaij too jünt, mäakt Frind fe jüntzelfst derrch det onjeraichte Mamom, daut wan daut jünt fespält daut zee jünt muchten aun nämen en un eewjet Heim nen.

10  “Dee waut trü es en waut det kjlanste es, es uk trü en fäl; un dee waut onjeraicht es en det kljanste, es uk onjeraicht en fäl.

11  “Doawäajens, wan dü nich best trü jewast en det onjeraichtet Rikjdom, wäa woat hanjäwen too dien Fetrüjen de woare Rikjdoms?

12  “Un wan dü nich best trü jewast en waut un aundrem Maun zient es, wäa woat die jäwen waut dien äjenet es?

13  “Kjeen Deena kaun twee Harrn deenn; dan entwäda hee woat dem eenem hasen un dem aundrem leewen, ooda hee woat trü zenn too eenen un dem aundrem shüjen, dan jie kjenn nich Got deenn un Mamon.”

14  Nü de Foarizäja, waut Jelt leewden, hiaden dize Dinja uk, un zee shemten am üt.

15  Un hee zäd too ent, “Jie zenn dee waut jünt zelfst raichtfoadjen ferr Menschen, öba Got kjant jüne Hoaten. Dan waut hüach je’acht woat mank Menschen es un jreil en Got ziene Zecht.

16  “Det Jezats un de Profeeten wiarren bot Jehanes. Fon don aun es det Rikj fon Got worrden jeprädicht, un jieda’eena prast doa nen.

17  “Un daut es leichta fe Himel un Iad too feshwinjen aus fe een Tietel fon det Jezats too fespälen.

18  “Wäa’ema ziene Frü sheeden deit un friet ne aundre bejeit  de Eehezind; un wäa’ema dee  friet waut jesheedt es fon äa Maun bejeit de Eehezind.

19  “Doa wia un wesa rikja Maun waut met bliewroode Kjleeda jekjleedt wia, un feinet Leinseich un läwd rikjlich jieda Dach.

20  “Öba doa wia un wesa Pracha met Nömen Latserus, fole Shlemsen, waut bie ziene Haikj jelaicht wia,

21  un felangd toom Äten jejäwt woarren met de Kjreemeln waut fon dem rikjen Maun zienem Desh folen. Un wieda, de Hung kjeemen un lekjden ziene Shlemsen.

22  “Zoo wia daut daut de Pracha storrf, un wia jedräacht bie Enjeln nö Abraham ziene Shoot. De rikja Maun storrf uk, un wia begröft.

23  “Un aus hee jekjwält wia en Hädiez, hoof hee ziene Uagen op un zach Abraham wiet auf, un Latserus op ziene Shoot.

24  “Un dan shräch hee üt un zäd, „Föda Abraham, ha Metleet aun mie, un shekj Latserus daut hee mucht de spets fon zienem Finja en Wöta duken un miene Tung kjeelen; dan ekj zen jetüaleidt en dize Flaum.“

25  “Öba Abraham zäd, “Zän, hool aun dem Denkj daut dü en dien Läwestiet kjrächst diene goode Dinja, un kraikt zoo, Latserus ziene shlaichte; öba nü es hee jetreest un dü best jetüaleidt.

26  ‘Un bezied aul dit, tweshen ons un die es ne groote Aufgrunt jestalt, zoo daut dee waut fon hia nö die welen kömen, kjenn nich, un dee fon doa kjenn uk nich nö ons kömen.‘

27  “Dan zäd hee, ‘Ekj pracha doawäajens, Föda, daut du wuazh am nö mienem Föda zien Hüs shekjen,

28  ‘dan ekj ha fief Breeda, daut hee mucht too ent seijen, daut zee nich uk nö dize Kjwälungstäd kömen.

29  “Abraham zäd too am, ‘Zee han Moozes un de Profeeten; löt ent dee hiarren.’

30  “Un hee zäd, “Na, Föda Abraham; öba van eena fon de Doodes nö ent jeit, dan woarren zee Büsee doonn.”

31  “Öba hee zäd too am, ‘Wan zee nich Moozes hiarren un de Profeeten, wuaden zee nich beshwicht zenn wan uk noch eena fon de Doodes op stunt.’”

[1] Griechen Batos, acht ooda näajen Galoon jieda. En det oolet Tastament un Bat.

[2] En dem jriechen koros, tian ooda twalw Bushel, en det oolet Tastament Kor.