18:1  Dan fetald hee dit Jlikjniss too ent, daut Menschen zulen ema bäden un nich Hoat[1] feliarren,

2 un hee zäd, „Doa wia en ne wese Städ un Rechta waut nich Got ferrcht un iad uk nich Mensch.

3  “Nü doa wia ne Wätfrü en dee Staut; un zee kjeem nö am un zäd, „Feteidich mie fon mienem Fient.‘

4  “Un am jankad daut nich fe un stootsje, öba nohäa zäd hee en zikj zelfst, ‚Wan ekj uk nich Got ferrcht ooda Maun ia,

5 ‘doch wiels dize Wätfrü mie trubelt woa ekj arr feteidjen, zus derrch äa aunhoolendet kömen mäakt zee mie meed.‘“

6  Dan zäd de Harr, „Hia waut de onjeraichta Rechta zäd.

7  “Un woat Got nich ziene äjene feteidjen waut am shlemen Dach un Nacht, wan hee uk lang Jedult draicht met ent?

8  “Ekj zaij jünt daut hee woat ent shwind feteidjen. Doch, wan de Menschenzän kjemt, woat hee werrkjlich Gloowen finjen op Iaden?“

9  Hee fetald uk dit Jlikjnis too wese waut en zikj zelfst trüden daut zee jeraicht wiarren, un aundre fe’achten:

10  “Twee Mana jinjen nop nö dem Temple toom bäden, eena un Foarrizäja, un de aundra un Takskolaikta.

11  “De Foarrizäja stunt un bäd zoo bie zikj zelfst, „Got, ekj dank die daut ekj nich zoo zen aus aundre Menschen, Auflaupsa, onoprechtich, ooda zoogoa noch zoo aus dis Taiks Kolaikta.

12  ‘Ekj faust twee möl de Wäakj; ekj jäw un tiandel fon aules waut ekj ha.’

13  “Un de Takskolaikta stunt wiet auf, un wul nich möl zoo fäl aus ziene Uüajgen op häwen nö dem Himel, shlüach zikj op de Brost un zäd, “Got, errboarrm die äwa mie, dem Zinda.”

14  “Ekj zaij die, dis Maun jinkj rauf nö zien Hüs jeraichtfoadicht leewa aus de aundra; dan jieda’eena waut zikj ophäwt, woat jedeemüticht woarren, un dee waut zikj deemüticht woat opjehöwen woarren.”

15  Dan brochten zee uk Kjinjakjis nö am daut hee ent mucht aunshiarren; öba aus de Jinja daut zajgen, femönden zee dee.

16  Öba Jeezus roopt dee nö zikj un zäd, “Löt de kjliene Kjinja nö mie kömen, un zaicht ent daut nich auf; dan fon zoone es Got zien Rikj.

17  “Gauns entshieden zai ekj too jünt, wäa’ema Got zien Rikj nich zoo aunnemt aus un kjlienet Kjint woat op kjeen Waich doa nen gönn.”

18  Nü un wesa Harrsha früach am un zäd, „Gooda Liara, waut zaul ekj doonn daut ekj det eewjet Läwen mucht oawen?“

19  Un Jeezus zäd too am, „Wuarom nanst dü mie goot? Kjeena es goot aus eena, daut es Got.

20  “Dü weetst de Jebooten: ‘Begöt nich de Eeheezind,’ ‘Doo nich merrderrn,’ ‘Doo nich stälen,‘ Doo nich faulshet Seichniss dräujgen,‘ ‚ia dienem Föda un diene Muta,‘“

21  Un hee zäd, „Aul dize Dinja ha ekj Jedönn fon mien jüjgent.

22  Dan aus Jeezus dize Dinja hiad, zäd hee too am, „Die fält daut noch aun een Dinkj. Fekjeep aules waut dü hast un fedeel daut mank de Oame, un dü woasht Shatsa han en dem Himel; un kom, folj mie.“

23  Öba aus hee dit hiad, worrt hee zeeja trüarich, dan hee wia zeeja rikj.

24  Un aus Jeezus zach daut hee zeeja truarich worrt, zäd hee, „Woo shwoa es daut nich fe dee waut Rikjdoms han en Got zien Rikj nen too gönn!

25  “Dan daut es leichta fe un Kameel derrch det Üajg fon ne Nötel too gönn aus fe un Rikjen Mensch en Got zien Rikj nen too gönn.”

26  Un dee waut daut hiaden zäden too am, „Wäa kaun dan jeradt woarren?“

27  Öba hee zäd, „De Dinja waut nich mäajlich zenn fe Mensch zenn mäajlich bie Got.“

28  Dan zäd Peetrus, „Zeejemöl, wie han aules felöten  un die jefolcht.“

29  Dan zäd hee too ent, „Gauns entshieden zaij ekj too jünt, doa es kjeena waut Hüs ooda Elerrn ooda Breeda ooda Frü ooda Kjinja felöten haft, om det haulwen fon Got zien Rikj,

30  “dee nich woat fäl möl meeja kjrian en dize Tiet, un en de Tiet too kömen det eewjet Läwen.“

31  Dan noom hee de Twalw too zied un zäd too ent, “Zeetemöl, wie gönn nop nö Jerüzalem, un aule Dinja waut jeshräwen zenn derrch de Profeeten äwa dem Menschenzän woarren jefoadicht woarren

32  “Dan hee woat nö de Heiden äwajäwt woarren un woat fespot un fe’acht un nop jespäajen woarren.

33  “Zee woarren am feprielen un Doot mäaken. Un dem dreden Dach woat hee wada opstönn.“

34  Öba zee festunden kjeene fon dize Dinja; dize Zaij wia fon ent festäaken, un zee wisten de Dinja nich waut jerädt wiarren.

35  Dan kjeem daut zoo rom, aus hee nö’aun Jerikö kjeem, daut un wesa blinja Maun aun dem Waich zaut un prachad.

36  Un aus hee de Shoa hiad febie gönn, früach hee waut daut meend.

37  Dan zäden zee am daut Jeezus fon Natsaret febie jinkj.

38  Un hee shräch üt un zad, „Jeezus, dü Zän fon Dawied, errboarrm die äwa mie!“

39  Dee waut dan ferr am jinjen woarrnden am daut hee zul stel zenn; öba hee shräch noch dola üt, „Dawid zien Zän, ha Metleet aun mie!“

40  Dan stunt Jeezus stel, un beföl daut hee nö am jebrocht worrt. Un aus hee nö’aun wia, früach hee am,

41 un zäd, „Waut wes dü daut ekj zul doonn fe die?“ Hee zäd, „Harr, daut ekj mucht miene Zecht kjrian.“

42  Dan zäd Jeezus too am, „Kjria diene Zecht; dien Gloowen haft die jeradt.“

43  Un fuats kjräch hee ziene Zecht un foljd am, un feharrlicht Got. Un aul de Menschen, aus zee daut jezeenn hauden, jeewen Got Preiz.

[1] Moot