20:1  Nü daut pesiad aun eent fon dee Däujgel aus hee de Menschen liad en dem Temple un prädicht det Efangeliejum daut de Hauppriesta un  Shreftjeliade, toop met de Eltestash am fäa hilden

2  un zäden too am, “Zaij ons, derrch waut fon Raicht deist dü dize Dinja? Ooda wäa jeft die dize Machtraicht?

3  Öba hee auntwuad un zäd too ent, “Ekj woa jünt uk een Dinkj fräujgen, un be’auntwuat jie mie:

4  “Jehanes ziene Doop, wia dee fon dem Himel ooda fon Menschen?”

5  Un zee unjazochten mank zikj zelfst un zäden, „Wan wie zaijen, ‚Fon dem Himel,‘ woat hee zaijen, ‚Wuarom jleewd jie am dan nich?‘“

6  “Öba wan wie zaijen, ‘Fon Mensch,’ dan woarren aul de Menschen ons steenjen, dan zee zenn äwatseit daut hee un Profeet wia.“

7  Dan auntwuaden zee daut zee wisten nich fon wua daut wia.

8  Un Jeezus zäd too ent, “Dan zaij ekj jünt uk nich derrch waut fone Machtraicht ekj dize Dinja doo.“

9  Dan fonk hee aun de Menschen dit Jlikjnis too fetalen: “Un wesa Maun plaunt un Wiengoaden, un pacht däm üt nö Wiengoadna, un jinkj nö un Launt wiet auf fe un langet stoot.

10  “Nü aus de Wiendrüwen Tiet wia shekt hee Deena nö de Wiengoadna, daut zee am muchten fon det Frucht fon dem Wiengoaden brinjen. Öba de Wiengoadna feshlüajgen am un shekten am ladich waich.

11  Hee shekjt wada un Deena; un zee feshlüajgen am uk, un behaundelden am shaundhauft, un shekjten am uk met ladje Henj waich.

12  “Un hee shekjt wada too det dredet Möl; un zee fewunden am uk un shmeeten am rüt.

13  Dan zäd de Äjendeema fon dem Wiengoaden, Waut zaul ekj doonn? Ekj woa mien jeleewden Zän shekjen. Woarshienlich woarren zee am respaikten wan zee am zeenn.‘

14  “Öba aus de Wiengoadna am zajgen, bedochten zee dit mank zikj zelfst un zäden, ‚Dit es de Oaw. Kömt, löt ons am Doot mäaken zoo daut daut Oafgoot mucht onst zenn.‘

15  “Dan shmeeten zee am üt dem Wiengoaden rüt un müaken am Doot. Doawäajens, waut woat de Äjendeema doonn too dee?

16  “Hee woat kömen un dee Wiengoadna fedoawen un dem Wiengoaden nö aundre jäwen.“ Un  aus zee daut hiaden zäden zee, “Öba doch nich!”

17  Dan kjikjt hee nö ent un zäd, “Waut dan es dit waut jeshräwen es:

 

‚De Steen waut de Büja rütstaden

           Es de Haupt Aiksteen jeworrden‘? ^{Ps 118:22}

 

18  “Wäa’ema op däm Steen felt woat febräaken woarren; öba op wämema dee felt, dee woat am too Pölwa mölen.“

19  Un de Hauptpriesta un Shreftjeliade fezochten Henj op am too laijen bie de nämelje Stund, öba zee ferrchten de Menschen, dan zee wisten hee haud dit Jlikjnis jäajen ent jerädt.

20  Dan pausden zee op nö am, un shekjten Spiejoonen dee zikj hanstalden aus Jeraichte, daut zee am muchten jriepen en ziene Wiad, zoo daut zee am muchten äwajäwen nö de Machten un de Machtraicht fon dem Gowerrnia.

21  Dan früajgen zee am un zäden, „Liara, wie weeten daut dü zaichst un liasht raicht, un dü bewiest nich Gonst, öba liasht Got zienem Waich en Woarheit:

22  “Es daut jezatsmäsich fe ons Taks too tölen too dem Kjeiza ooda nich?“

23  Öba hee bemoakjt äare lestarie, un zäd too ent, „Wuarom doo jie mie ütproowen?[1]

24  “Wiest mie un Denariejus. Wäms Aufbilt un wäms Shreft haft daut?“ Zee auntwuaden un zäden, „Kjeiza zient.“

25  Un hee zäd too ent, „Jäwt doawäajens nö Kjeiza de Dinja waut dem Kjeiza ziene zenn, un nö Got de Dinja waut Got ziene zenn.”

26  Öba zee kunn am nich jriepen en ziene Wiad en de Menschen äare jäajenwuat. Un zee staunden äwa ziene Auntwuat un bleewen stel.

27  Wese dan, fon de Sadusäja waut de Oparrstönunk festrieden, kjeemen nö am un früajgen am,

28  un zäden: „Liara, Moozes shreef ons daut wan un Maun zien Brooda storrf, un hee haud ne Frü, un hee storrf önen Kjinja, dan zul zien Brooda ziene Frü nämen un zul Nokömenshoft optraikjen fe zienem Brooda.

29  “Nü doa wiarren zäwen Breeda. Un de Iashta noom ne Frü, un storrf önen Kjinja.

30  “Un de tweeda noom arr too Frü, un hee storrf önen Kjinja.

31  “Dan noom de dreda arr, un kraikt zoo uk de zäwen; un zee hinjaleeten kjeene Kjinja, un storrwen.

32  “Latstens fon aules storrf de Frü uk.”

33  “Doawäajens, en de Oparrstönunk, wäms Frü woat zee woarren? Dan aule zäwen hauden arr aus Frü.“

34  Un Jeezus auntwuad un zäd too ent, „De Zäns fon dize Tiet befriejen un woarren en dem befriejen jejäwt.

35  “Öba dee waut wiat jetalt zenn de näakste Tiet entoonämen, un de Oparrstönunk fon de Doodes, befriejen nich un woarren uk nich en dem befriejen jejäwt;

36  un zee kjenn uk nich meeja stoawen, dan zee zenn jlikjs met de Enjeln un zenn Zäns fon Got, wiels zee zenn Zäns fon de Oparrstönunk.

37  “Öba zoogoa Moozes wees en de Shreft fon det brenendet Bosh daut de Doodes woarren opjerecht woarren, aus hee dem Harrn‚ de Got fon Abraham, de Got fon Iezak, un de Got fon Jakoobus nand.‘ ^{2 Mo 3:6,15}

38  “Dan hee es nich un Got fon de Doodes öba un Got fon de Läwenje, dan aule läwen too am.“

39  Dan auntwuaden wese fon de Shreftjeliade un zäden, „Liara, dü hast goot jerädt.“

40  Öba nö daut wäujgden zee am nich meeja too befräujgen.

41  Un hee zäd too ent, „Woo kjenn zee zaijen daut de Kjristus de Zän fon Dawied es?

42  “Nü Dawied zäd zelfst en det Büak fon de Psalmen:

 

‚De Harr zäd too mienem Harrn,

           „Zet bie miene raichte Haunt,

43      Bot ekj diene Fiend dien Footstool

                  mäak.“‘ ^{Ps 110:1}

 

44  “Doawäajens nand Davied am ‚Harr‘; woo es hee dan zien Zän?“

45  Dan aus de Menschen daut aula hiaden, zäd hee too ziene Jinja,

46  “Paust op nö de Shreftjeliade, waut doa jankat rom too gönn met lange Raikj, leewen de Jreesungen en de Moakjtplatsa, de baste Zeten en de Zienagogen, un de baste Städa bie de Fasten,

47  dee doa Wätfrüjes äare Hieza opfräten, un en festalen mäaken zee lange Jebäda. Dize woarren jratre Fedaumnis kjrian.“

[1] NU-Taikst lat üt Wuarom doo jie mie ütproowen?