21:1  Un hee kjikjt nop un zach de rikje äare Göwen en de Kaus nen laijen,

2  un hee zach uk ne wese Frü twee Lepton doa nen laijen.

3  Dan zäd hee, „Werrkjlich, zaij ekj too jünt, daut dize oame Wätfrü haft doa meeja nen jelaicht aus zee aula;

4  “dan aul dize han üt äarem äwaflus en dem Opfa nen Jedönn fe Got, öba zee, üt äare oamheit haft aul äa Läwensunjahault waut zee haud nen Jedönn.

5  Dan, aus wese räden fon dem Tempel, woo dee ütjestraumt wia met shmoke Steena un Jeshenkja, zäd hee,

6  “Dize Dinja waut jie zeenn, de Däujgel woarren kömen en woone hia nich een Steen op dem aundrem woat jelöten woarren waut doa nich woat rauf jeshmäten woarren.”

7  Dan früajgen zee am un zäden, „Liara, öba waneeja woarren dize Dinja woarren? Un waut fon Täkjen woat doa zenn wan dize Dinja meis bot doa zenn wua dee woarren pesiarren?“

8  Un hee zäd: „Paust op daut jie nich feleidt woarren. Dan fäle woarren kömen en mienem Nömen, un zaijen, ‚Ekj zen dee,‘ un, ‚De Tiet es nö’aun jekömen.‘ Doawäajens doot ent nich hinjaraun gönn.

9  “Öba wan jie fon Kjriej un Rumeldeis hiarren, ziet nich fe’engst; dan dize Dinja moten iasht woarren, öba det Enj kjemt nich fuats.“

10  Dan zäd hee too ent, „Natsjoon woat jäajen Natsjoon opstönn, un Rikj jäajen Rikj.

11 “Un doa woarren Iadbäbes en feshiednichste Städa zenn, un Hungashnoot un Pläujgen; un doa woarren engstelje Zechten un groote Täkjens fon dem Himel zenn.

12  “Öba ferr aul dize Dinja woarren zee äare Henj op jünt laijen un jünt fefoljen, un jünt äwajäwen nö de Zienagogen un Jefenkjnisen. Jie woarren ferr Kjenichs un Harrsha jebrocht woarren om mienem Nömens haulwen.

13  “Öba daut woat ütdreijen fe jünt aus ne jeläajenheit fe un Seichnis.

14  “Doawäajens berüt jüne Hoaten daut jie nich ferüt ütdenkjen waut jie woarren auntwuaten;

15  “dan ekj woa jünt un Mül un Weisheit jäwen waut aul jüne Fiend nich woarren festrieden kjenn ooda aufshüwen.

16  “Jie woarren ferödt woarren zoogoa fon Elerrn un Breeda, Frintshoft un Frind; un dee woarren wese fon jünt Doot mäaken.

17  “Un jie woarren jehast woarren fon aulem om mienem Nömens haulwen.

18  “Öba nich eene Hoa fon jünem Kop woat feloarren woarren.

19  “Derrch jüne Jedult hool jie jüne Zeel.

20  “Öba wan jie Jerüzalem zeenn omfangen met Armeejen, dan weet daut äare Felötenheit dich bie es.

21  “Dan löt dee waut en Jüdäja zenn nö de Boaj fläjen, löt dee waut en äare med zenn arr felöten, un löt dee waut en de omjäajent zenn doa nich nen gönn.

22  “Dan dit zenn de Däujgel fon Rach, daut aule Dinja waut jeshräwen zenn muchten errfelt woarren.

23  “Öba wee too dee waut dräujgent zenn un dee waut Brostbäbes han en dee däujgel! Wiels dan woat ne groote Noot zenn en det Launt un Rach op dize Menschen.

24  “Un zee woarren faulen bie de kaunt fon det Shwiat, un jefangen jeleidt woarren en aule Natsjoonen nen. Un Jerüzalem woat jetraumpelt woarren bie de Heiden bot de Heidentiet errfelt es.

25  “Un doa woarren Täkjens zenn en de Zon, en de Mön, un en de Stiarrns; un op Iaden Noot en Natsjoonen, un Fewundrunk, de Zee un de Wötawalen ruzhen;

26  “Menschen beshwiemen fon Forrcht un de ützecht fon dee Dinja waut zee zeenn op Iaden kömen, dan de Kjreften fon dem Himel woarren jeshedat woarren.

27  “Dan woarren zee dem Menschenzän zeenn en ne Wolk kömen met groote Krauft un Harrlichkjeit.

28  “Nü wan dize Dinja aunfangen too pesiaren, dan häwt jüne Kjap op, wiels jüne Leezunk kjemt nö’aun.

29  Dan räd hee un Jlikjnis too ent: “Be’oobacht dem Fiejen Boom, un aule Beem.

30  “Wan dee öl ütlöten, zee jie un weet jie fe Jünt zelfst daut Zoma nö aun es.

31  “Zoo uk jie, wan jie aul dize Dinja zeenn woarren, weet jie daut Got zien Rikj nö’aun es.

32  “Gauns entshieden zai ekj too jünt, dize Jeneratsjoon woat äwa kjeen waich feshwinjen bot aul dize Dinja woarren pesiarren.

33  “Himel un Iad woarren feshwinjen, öba miene Wiad woarren äwa kjeen waich feshwinjen.

34  “Öba paust op nö jünt zelfst, doamet jüne Hoaten nich döl jewäujgen woarren met romshwienn un züparie, un de zorrjen fon dit Läwen, un dee Dach kjemt onferrhofs op jünt.

35  “Dan daut woat kömen aus ne Shnia op aul dee waut op det gaunse Jezecht fon de Iad läwen.

36  “Paust op doawäajens, un bädt ema daut jie muchten wiat jetalt woarren aul dize Dinja fuat too kömen waut doa pesiarren woarren, un toom staunthauft bliewen ferr dem Menschenzän.

37  Un äwadach unjarecht hee en dem Tempel, öba too Nacht jinkj hee rüt un bleef op dem Boach waut Oliewet heet.

38  Dan tiedich semorrjest kjeemen aul de Menschen am too hiarren en dem Tempel.