1:1  De aunfank fon det Efangeliejum fon Jeezus Christus, Got zien Zän.

2  Zoo aus daut jeshräwen steit en de Profeeten,[1]

 

“Zeetemöl, ekj shekj mienem Berechta

                      ferr dien Jezecht,

               Dee woat jünem Waich reed mäaken

                      ferr jünt.” ^{Mal 3:1}

3            “De Stem fon eenem dee en de

                      Wiltnis shricht:

               ‘Mäakt dem Waich fon dem HARRN reed;

               Mäakt zienem Waich  jlikj.'”  ^{Jez 40:3}

 

4  Jehanes kjeem un deept en de Wiltnis un prädicht de Doop fon Büsee fe de Fejäwunk fon Zinden.

5  Dan jinkj det gaunse Jüdäja, un aul dee fon Jerüzalem rüt nö am un wiarren aula jedeept bie am en dem Jorrden Riefa, un bekjanden äare Zinden.

6  Nü Jehanes wia jekjleedt met Kameelen Hoa un un Ladanen Gorrt rom de Lint, un hee eet Graushopash un wila Honich.

7  Un hee prädicht un zäd, “Doa kjemt eena nö mie dee es mechtja aus ekj, wäm ziene Shoo Reemus ekj nich wiat zen döl too bäjen un öp too leezen.”

8  “Ekj doo jünt werrkjlich met Wöta deepen, öba hee woat jünt met dem Heiljen Jeist deepen.”

9  Un daut kjeem zoo rom en dee Däujgel daut Jeezus fon Natsaret fon Galiläja kjeem un wia jedeept fon Jehanes en dem Jorrdan.

10  Un fuats, aus hee nop kjeem fon det Wöta, zach hee de Himels jedeelt un de Jeist kjeem rauf op am zoo aus ne Düw.

11  Dan kjeem ne Stem fon dem Himel, “Dü best mien jeleewda Zän, en wäm ekj gooda Jefaulen ha.“

12  Fuats dreef de Jeist am en de Wiltnis nen.

13  Un hee wia doa en de Wiltnis fiatich Däujgel, fezocht fon dem Zötön, un wia met de wile Tiaren; un de Enjeln deenden am.

14  Nü nö däm daut Jehanes wia en det Jefenknis jestopt, kjeem Jeezus nö Galiläja un prädicht det Kjenichrikj fon Got,

15  un zäd, “De Tiet es errfelt, un daut Kjenichrikj fon Got es dicht bie. Doot Büsee un jleewt aun det Efangeliejum.”

16  Un aus hee bie de Zee fon Galiläja jinkj, zach hee Ziemon un Andräjus, zienem Brooda, un zee shmeeten un Nat en de Zee; dan zee wiarren Fesha.

17  Dan zäd Jeezus too ent, “Kömt, un ekj woa jünt Fesha fon Menschen mäaken.”

18  Fuats feleeten zee äare Nats un foljden am.

19  Aus hee wia un bät wieda jegönn fon doa, zach hee Jakoobus, de Zän fon Zebedee, un Jehanes zienem Brooda, dee doa uk en det Boot wiarren un neiden äare Nats.

20  Un fuats roopt hee ent, un zee leeten äa Föda Zebedee en det Boot met de jemeede Oabeida, un foljden am.

21  Dan jinjen zee en Kapernä’um nen, un fuats aun dem Zabat jinkj hee en ne Zienagog nen un liad.

22  Un zee wiarren jestaundt äwa ziene Lia, dan hee liad ent aus eena dee doa Machtraicht haud, un nich zoo aus de Shreftjeliade.

23  Nü doa wia un Maun en de Zienagog met un onreinen Jeist. Un dee shräch üt,

24  un zäd, “Löt ons toch! Waut ha wie too doonn met die, Jeezus fon Natsaret? Kjeemst dü ons too fenichten. Ekj weet wäa dü best, dee Heilja fon Got!”

25  Öba Jeezus femönd am un zäd, “Zie stel, un kom üt am rüt!”

26  Un aus de onreina Jeist am je’aunstoost haud un met ne lüde Stem ütjeshräajen, kjeem hee üt am rüt.

27  Un zee wiarren aula jestaundt, zoo daut zee mank zikj zelfst früajgen un zäden, “Waut es dit? Waut fone nieje Lia es dit? Dan met Machtraicht[2] befält hee de onreine Jeista, un dee horrchen am.”

28  Un fuats fespreedt ziene Beriemtheit derrch de gaunse jäajent rom Galiläja.

29  Nü zoo feks aus zee wiarren üt de Zienagog rüt jekömen, jinjen zee en Ziemon un Andräjus äa Hüs nen met Jakoobus un Jehanes.

30  Öba Ziemon ziene Frü äare Muta lach krank met un feeba, un zee fetalden am fuats wäajen arr.

31  Dan kjeem hee un noom arr bie de Haunt un hoof arr op, un fuats feleet de Feeba arr. Un zee deend ent.

32  Aus det Öwent worrt, aus de Zon jezat wia, brochten zee am aul dee waut krank wiarren, un dee waut bediewelt wiarren.

33  Un de gaunse Staut fezaumeld zikj toop bie de Däa.

34  Dan heeld hee fäle waut doa krank wiarren met feshiednichste Kjankheiten, un hee dreef fäl Jeista rüt; un hee errlaubd de diewels nich too räden, wiels zee kjanden am.

35  Nü semorrjest, aus hee wia opjestönn lang eeja daut Dach worrt, jinkj hee rüt un feleet nö ne eenziedliche Städ; un doa bäd hee.

36  Un Ziemon un dee waut met am wiarren zochten nö am.

37  Aus zee am fungen zäden zee too am, “Jieda’eena zäkjt nö die.”

38  Öba hee zäd too ent, “Löt ons nö de näakste Städa gönn, daut ekj doa uk mucht prädjen, wiels fe dize Uazäak zen ekj jekömen.”

39  Un hee prädicht en äare Zienagogen derrch de gaunse Galiläjashe Jäajent , un dreef Diewels rüt.

40  Nü un Lepra kjeem nö am, un prachad am, un kjneed zikj döl too am un zäd too am, “Wan dü west, dü kaust mie rein mäaken.”

41  Jeezus dan, jeriat met Metleet, straikt ziene Haunt rüt un shiad am aun, un zäd too am, „Ekj zen welich; zie rein.“

42  Zoo feks aus hee jerädt haud, fuats feleet de Leprakrankheit am, un hee wia jereinicht.

43  Un hee woarrnd am streng un shekjt am fuats Waich,

44  un zäd too am, “Zee daut dü nusht too irrjentwäm zaichst; öba gö dienem Waich, wiez die zelfst nö dem Priesta, un opfa fe diene Reinjunk de Dinja waut Moozes bestald aus un Seichnis too ent.”

45  Doch jinkj hee rüt un fonk aun dit zeeja bekaunt too mäaken, un fespreed de Zach, zoo daut Jeezus nich meeja frie’efentlich en de Staut kun nen gönn, öba wia büten en eenzome Städa; un zee kjeemen nö am fon aule zieden.

[1] NU-Taikst last Jezaija de Profeet.

[2] NU-Taikst last Waut es dit? Ne nieje Lia met Machtraicht.