6:1  Dan jinkj hee doa rüt un kjeem en ziene äjene jäajent nen, un ziene Jinja foljden am.

2  Un aus de Zabat jekömen wia, fonk hee aun too liarren en de Zienagog. Un fäle hiaden am un wiarren jestaunt, un zäden, „Wua haft dis Maun dize Dinja häa? Un waut fone Weisheit es dit waut am jejäwt es, daut zoone groote Woakjen Jedönn woarren bie ziene Henj!

3  “Es dit nich de Desha, Marieja äa Zän, un de Brooda fon Jakoobus un Jozes, Jüdas, un Ziemon? Un zenn ziene Zesterrn nich hia met ons?“ Un zee wiarren beleidicht äwa am.

4  Öba Jeezus zäd too ent, „Un Profeet es nich önen Ia büta en zien äjenet Launt, un mank zien äjenet Jeshwista, un en zien äjenet Hüs.“

5  Un hee kun doa nich fäl groote Woakjen doonn, büta hee läd ziene Henj op un poa Kranke Menschen un heeld ent.

6  Un hee staund äwa äa Ongloowen. Dan jinkj hee rom en de Darrpa en de omjäajent un liad.

7  Un hee roopt de Twalw nö zikj zelfst, un fonk aun ent rüt too shekjen twee bie twee, un jeef ent Krauft äwa onreine Jeista.

8  Hee beföl ent nusht too nämen fe äare Reiz büta un Gönstok; kjeene Lush, kjeen Broot, kjeen Kopa en äare Jelt Taushen,

9  öba Shoo toom bruken, un nich twee Wanikjs auntraikjen.

10  Un hee zäd uk too ent, „En wautema fe ne Städ jie en un Hüs nen gönn, blieft doa bot jie felöten fon dee Städ.

11  “Un wäa’ema jünt nich aun nemt ooda hiat jünt nich, wan jie doa felöten, shedat dem Stof fon jüne Feet aus un Seichnis jäajen ent.[1] Zecha, zaij ekj too jünt, daut woat bäta üt too hoolen zenn fe Zodom un Gomora en dem Jerechst Dach aus fe dee Staut!

12  Un zee jinjen rüt un prädichten daut de Menschen zulen büsee doonn.

13  Un zee dreewen Diewels rüt, un Zaulwden fäle en waut doa kjrank wiarren, un heelden dee.

14  Un Kjenich Herödus hiad fon am, dan zienem Nömen wia öl goot bekaunt jeworrden. Un hee zäd, „Jehanes de Deepa es opjestönn fon de Doodes, un doawäajens wirrkjen dize Kjrauften en am.

15  Aundre zäden, „Dit es Eelieja.“ Un aundre zäden, „Dit es de Profeet, ooda zoo aus eent fon de Profeeten.“

16  Öba aus Herödus hiad, zäd hee, „Dit es Jehanes, wäm ekj aufjekopt ha; hee es opjestönn fon de Doodes!“

17  Dan Herödus zelfst haud jeshekjt un haud Jehanes jenömen, un am jebungen en det Jefenkjnis fe Herödiejus, zienem Brooda Filipus ziene Frü; dan hee haud arr jefriet.

18  Dan Jehanes haud jezaicht too Herödus, “Daut es nich Jezatsmäsich fe die dienem Brooda ziene Frü too han.“

19  Doawäajens hilt Herödiejus daut jäajen am un wul am Doot mäaken, öba zee kun nich;

20  dan Herödus ferrcht Jehanes, wielt hee wist hee wia un jeraichta un heilja Maun, un hee beshitst am. Un aus hee am hiad, deed hee fäle Dinja, un hiad am welich.

21  Dan kjeem un jeläajenden Dach aus Herödus aun zienem Jeburrtsdach un Fast fiad fe ziene Zitliche un Ofitsiarren, un de Hauptmana fon Galiläja.

22  Un aus Herödiejus äare Dochta zelfst nen kjeem un dauntst, un Herödus jefol daut un dee waut met am zauten, zäd de Kjenich too de Mejal, „Fräujg waut dü west, un ekj woa die daut jäwen.“

23  Un hee shwua too arr, “Wautema dü fraichst fon mie, daut woa ekj die jäwen bot de halft fon mien Rikj.“

24  Un zee jinkj rüt un zäd too äare Muta, „Waut zaul ekj fräujgen?“ Un zee zäd, „Jehanes dem Deepa zienem Kop!“

25  Un fuats spood zee zikj nen nö dem Kjenich un früach un zäd, „Ekj wel han dü zaust mie fuats Jehanes dem Deepa zienem Kop jäwen op ne Shiew.”

26  Un dem kjenich deed daut zeeja leet; doch, wäajen de Eiten un wäajen dee waut doa zauten met am, wul hee arr daut nich aufzaijen.

27  De Kjenich shekjt fuats un Fäaminda un beföl am daut zienem Kop jebrocht worrt. Un hee jinkj un kopd am auf en dem Jefenkjnis,

28  brocht zienem Kop op ne Shiew, un jeef däm nö de Mejal; un de Mejal jeef däm nö äare Muta.

29  Aus ziene Jinja doafon hiaden, kjeemen zee un noomen zienem Kjarrpa waich un läden däm en un Grauf.

30  Dan zaumelden de Jinja nö Jeezus un fetalden am aule Dinja, beides waut zee hauden Jedönn un waut zee hauden jeliat.

31  Un hee zäd too ent, „Kömt toozied bie jünt zelfst nö ne eenzome Städ un reiwt un stootsje.“ Dan doa wiarren fäle waut doa kjeemen un jinjen, un zee hauden nich möl Tiet toom äten.

32  Un zee feleeten nö ne eenzome Städ en det Boot bie zikj zelfst.

33  Öba de Shoarren zajgen ent felöten, un fäle kjanden am un randen toofoot fon aul de Städa. Zee kjeemen doa han ferr ent un kjeemen toop nö am.

34  Un Jeezus, aus hee rüt kjeem, zach ne Shoa un wia jeriat met Metleet fe ent, wiels zee wiarren aus Shöp waut kjeen Hoad hauden. Dan fonk hee ent aun fäle Dinja too liarren.

35  Aus de Dach nü wiet febie wia, kjeemen ziene Jinja nö am un zäden, „Dit es ne felötne Städ, un de Stund es löt.

36  “Shekj dee waich, daut zee muchten en de omjäajent gönn en de Darrpa un Broot kjeepen fe zikj zelfst;[2] wiels zee han nusht toom äten.”

37  Öba hee auntwuad un zäd too ent, „Jäwt jie ent waut toom äten.” Un zee zäden too am, „Zul wie gönn un twee hundat Denarai wiat Broot kjeepen un ent waut jäwen toom äten?“

38  Öba hee zäd too ent, „Woo fäl Bulkje ha jie? Göt un zeet.” Un aus zee hauden üt jefungen zäden zee, „Fief, un twee Fesh.“

39  Dan beföl hee ent dee aula mäaken döl zeten en Grupen op det jreene Graus.

40  Dan zaden dee döl en Grupen fon hundats un feftichs.

41  Un aus hee haud de fief Bulkjes un twee Fesh jenömen, kjikjt hee nop nö dem Himel, zäajend un brüak de Bulkjes, un jeef dee nö de Jinja toom ferr ent zaten; un de twee Fesh fedeeld hee mank ent aula.

42  Dan eeten zee aula un wiarren jefelt.

43  Un zee noomen twalw Kjarrw fol Broken un fon de Fesh.

44  Nü dee waut de Bulkjes jejäten hauden wiarren rom  fief düzent Mana.

45  Hee müak ziene Jinja fuats en det Boot nen gönn un ferr am nö de aundre zied foarren, nö Betzäda, wielt hee de Shoa waich shekjt.

46  Un aus hee dee haud waich jeshekjt, feleet hee nö un Boach toom bäden.

47  Nü aus öwent jekömen wia, det Boot wia en de Med fon de Zee; un hee wia auleen op det Launt.

48  Dan zach hee ent zikj aunstrenjen met roodeln, dan de Wint wia jäajenaun. Nü rom de fiade Nachtwäak kjeem hee nö ent un hee jinkj op de Zee, un wuad zenn febie jegönn.

49  Un aus zee am zajgen op de Zee gönn, dochten zee zee hauden un Jespanst jezeenn, un zee shräjen üt;

50  dan zee zajgen am aula, un wiarren jetrubelt. Öba fuats räd hee met ent un zäd too ent, “Ziet mootich! Daut zen ekj; ziet nich angst.”

51  Dan jinkj hee nop en det Boot nen nö ent, un de Wint hiad op. Un zee wiarren onjemein errstaundt, äwademöt, un fewundat,

52  wiels zee hauden nich festönn wäajen de Bulkjes, un wiels äa Hoat wia hoat jeworrden.

53  Aus zee äwa jefoarren wiarren, kjeemen zee nö det Launt Genetsaret un ankaden doa.

54  Un aus zee üt det Boot rüt kjeemen, fuats kjanden de Menschen am,

55  randen derrch de gaunse omjäajent, un fongen aun dee waut krank wiarren op Baden rom too dräujgen wua’ema zee hiaden daut hee wia.

56  Wua’ema hee en Darrpa nen jinkj, Städa, ooda en det Launt doa läden zee de Kranke en de Moaktplatsa, un prachaden am daut zee muchten bloos dem Zoom fon zienem Rok aunshiarren. Un zoo fäl aus am aunshiaden worrden Jezunt.

[1] NU-Taikst lat det äwajet fon dize Farrsht üt.

[2] NU-Taikst last waut too äten, un lat det äwajet fon dize Farrsht üt.